Ο χωματόδρομος που ανηφορίζει από το διάσελο του Αγίου Νικολάου προς τη Νιάλα είναι όλο πέτρα, νερά και λάσπες. Έτσι ήταν πάντα, κι έτσι είναι ωραίος. Εμείς οι επτά του MEGA TEST κατεβαίναμε με τα ολοκαίνουργια μεγάλα μας on-off, o Μπάμπης ανέβαινε με το παπί του. Όπως κάνει κάθε μέρα, από τον Μάιο ως τα τέλη Οκτωβρίου – στη δουλειά του πάει, στα πρόβατα, τσομπάνος είναι. Μόνο θήκη για την γκλίτσα δεν έχει φτιάξει, αλλά δεν μασάει, έτσι κι αλλιώς και με ένα χέρι το πάει άνετα το παπί εδώ πάνω. Τώρα έχει ένα κινέζικο no name (φρέσκο, αλλά σκόρπισε), παλιότερα είχε ένα Yamaha T80, που άντεξε πολλά πολλά χρόνια. Καλύτερα να το επισκεύαζε, θα έβγαζε άλλα τόσα. Μιλάμε πως ο άνθρωπος έχει κάνει άπειρα χιλιόμετρα με παπί, πάντα στο χώμα. Tον είχαμε ξανασυναντήσει το 2003, όταν είχαμε ανέβει στα Άγραφα με παπιά (με Yamaha Crypton εμείς). Του είχαμε δώσει να κάνει βόλτα το Crypton, του άρεσε, αλλά δεν θα το άλλαζε. "Να πάρω καινούργιο παπί και να το φέρω εδώ στα κατσάβραχα;". Δεν ήταν ο μοναδικός με παπί στα Άγραφα. Τότε είχαμε δει κι ένα Honda C50, μεταχείρω Ιαπωνίας, χωρίς ποδιά και με τρακτερωτό λάστιχο πίσω (φτιαγμένο δηλαδή!), ακόμα πιο ψηλά στο βουνό, αλλά δεν είχαμε συναντήσει τον επίσης τσομπάνο ιδιοκτήτη του.
Δεν χρειάζεται βέβαια να επιχειρηματολογήσουμε για την αντοχή και την οικονομία των παπιών. Το παπί είναι η βάση, το μικρότερο μοτοσυκλετάκι που μπορεί να σε πάει παντού. Ο,τιδήποτε άλλο έχει μεγαλύτερο κόστος χρήσης και επισκευής. Αναφέρω αυτά τα περιστατικά με τα παπιά για να δείξω την αντίθεση: Απ’ τη μια μοτοσυκλέτες έως και των 25.000 ευρώ με φουλ εξοπλισμένους αναβάτες, κι απ’ την άλλη παπί με αναβάτη χωρίς κανένα εξοπλισμό. Για πόση "περιπέτεια" μπορούμε να μιλάμε εμείς, στις συγκεκριμένες διαδρομές όπου ο Μπάμπης ανεβοκατεβαίνει κάθε μέρα, βρέξει – χιονίσει; Ευτυχώς, έχουμε συναίσθηση, κι αν έχετε προσέξει στα MEGA TEST δεν αναφέρεται η λέξη "περιπέτεια". Να θυμίσω τι σημαίνει περιπέτεια; Περιπέτεια είναι μια επικίνδυνη εμπειρία, με άγνωστα ρίσκα και κατάληξη. Γι’ αυτό και οι λέξεις περιπέτεια και ασφάλεια δεν πάνε μαζί. Αν υπάρχει ασφάλεια, δεν υπάρχει περιπέτεια. Όποιος ξεκινάει διαδρομές με στόχο την περιπέτεια, απλά δυσκολεύει την ζωή του αν το κάνει με μια μοτοσυκλέτα 280 κιλών – πριν την φορτώσει ο,τιδήποτε. Γι’ αυτό και γράφω στο MEGA TEST πως χρειάζεται downsizing, αν διαβάσατε το προηγούμενο τεύχος με το συγκριτικό (υπάρχει ακόμα στα περίπτερα). Διαδρομές που με μια μικρότερη, ελαφρύτερη μοτοσυκλέτα δεν τις σκέφτεσαι καν, ναι, μπορούν να μετατραπούν σε περιπέτεια με 300+ κιλά κάτω απ’ τα πόδια σου. Όσο ανεβαίνουν τα κιλά, τόσο ανεβαίνει η δυσκολία για την συγκεκριμένη διαδρομή. Μπορείς βέβαια να λες, κατάφερα και πέρασα από "‘κει" με το φορτωμένο μου θηρίο, και μπράβο μου. Πρέπει να έχεις όμως στην άκρη του μυαλού σου την εικόνα ενός παππού με αρχαίο πισωκίνητο αγροτικό που περνάει από "’κει" κάθε μέρα, ή του τσομπάνου με το παπί που λέγαμε, για να σκεφτείς κι αλλιώς τα κατορθώματά σου.
Και δεν προλάβαμε να γράψουμε περί downsizing στα on-off, και εμφανίστηκαν σχέδια για πατέντες της Honda που αφορούν κάτι που μπορεί να είναι μικρό Africa, ή νέο Transalp, δεν ξέρουμε ακόμα. Δείτε το στα νέα αυτού του τεύχους. Ο κινητήρας του και οι αναλογίες του φέρνουν πιο πολύ προς τα σημερινά 500άρια της Honda, και φαίνεται να έχει 21 ιντσών μπροστά τροχό και πιρούνι upside down. Τέτοιου είδους μοτοσυκλέτες χρειάζονται γενικά, αλλά και ειδικά, για να έχουν επιλογή όσοι θέλουν να ταξιδεύουν εκτός της πεπατημένης, αλλά ούτε χρειάζονται, ούτε θέλουν να το κάνουν αυτό με πολλά παραπανίσια κιλά.
Ένα σημείο που πρέπει να προσέξουν πολύ οι κατασκευαστές όσων on-off έχουν σοβαρές χωμάτινες βλέψεις είναι η ευπάθεια στις πτώσεις. Μαρσπιέ αναβάτη σε αλουμινένιες βάσεις; Ποτέ! Λεβιέ ταχυτήτων ή πεντάλ φρένου επίσης αλουμινένιο; Μόνο αν είναι προστατευμένα, και δεν θα βρουν κάτω σε μια πτώση. Χούφτες που μόλις ακουμπήσουν κάπου σπάνε; Μα εδώ υποτίθεται ότι προστατεύουν και τις μανέτες, να μην μπορούν να προστατεύσουν τον εαυτό τους; Φλας που σπάνε, χωρίς ελαστικές βάσεις; Γιατί; Οι μοτοσυκλέτες του είδους δεν πρέπει μόνο να δείχνουν σκληροτράχηλες, αλλά και να είναι. Κι ο καλύτερος τρόπος για να γίνει αυτό είναι να τα έχουν σκεφτεί από την αρχή αυτοί που τις εξελίσσουν, και να τις έχουν φτιάξει απλές και γερές. Το Royal Enfield Himalayan είναι ένα καλό παράδειγμα όπου η λειτουργικότητα και η αντοχή προηγείται του εντυπωσιασμού λόγω εμφάνισης. Κι επιπλέον, το γερό και πρακτικό μπορεί να έχει το δικό του στυλ, κι αυτή ακριβώς να είναι η ταυτότητά του.
Σε λίγες ώρες πετάω για Μόναχο, για να οδηγήσω το νέο BMW Scrambler. Κάτι μου λέει πως αυτή η "επιστροφή στις ρίζες", Heritage την λέει η BMW τη σειρά των αερόψυκτων, θα οδηγήσει και σε μοτοσυκλέτες σαν τις πρώτες GS, που είχαν λίγες και ουσιαστικές διαφορές σε σχέση με τις street της εποχής, αλλά μπορούσαν να ταξιδέψουν παντού. Και για να κλείσει ο κύκλος, το ίδιο μπορείς να κάνεις και με ένα παπί! Αυτό που μπορούν να κάνουν τα παπιά είναι να εξαφανίζουν τις δικαιολογίες. Τι θα πει "θέλω να ταξιδέψω, αλλά δεν έχω μοτοσυκλέτα;". Βρες ή φτιάξε ένα παπί. Και ξεκίνα. Και πήγαινε παντού, με το ελάχιστο δυνατό κόστος. Με λιγότερα από 50 ευρώ μπορείς να κάνεις 1.000 χιλιόμετρα τέζα!
