Μακρά δοκιμή HJC RPHA-10

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

21/12/2016

Το RPHA-10 της HJC ήταν μέχρι πρότινος η ναυαρχίδα της εταιρείας στα κράνη racing προδιαγραφών ως ένα κράνος, παράλληλα, ιδανικό και για το δρόμο. Ήμασταν από τους πρώτους που πήραμε στα χέρια μας το καινούργιο –τότε- μοντέλο της HJC πριν από μια πενταετία, στα χρώματα μάλιστα του Ben Spies, του αναβάτη που εξέλιξε το κράνος σε συνεργασία με το εργοστάσιο μέσα από τους αγώνες στα MotoGP.

Τα συστατικά

To RPHA-10 βασίστηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό στο RPS 10, τον προκάτοχό του στην γκάμα των αγωνιστικών κρανών της HJC, διατηρώντας δύο από τα κύρια χαρακτηριστικά που το έκαναν ιδιαίτερα δημοφιλές μεταξύ των αγωνιζομένων: το μικρό βάρος και το υψηλό επίπεδο άνεσης στο εσωτερικό, κάτι που του έδινε έξτρα πόντους για χρήση στο δρόμο.

Το κέλυφος είναι σχεδιασμένο με τεχνολογία CAD με τη σύνθεση που ονομάζει το εργοστάσιο Advanced P.I.M (Premium Integrated Matrix). Πρόκειται ουσιαστικά για μια σύνθεση ανθρακονημάτων, εποξικού fiberglass, αραμίδιου (το περισσότερο γνωστό σε μας ως Kevlar, όπως είναι η εμπορική του ονομασία, το οποίο έχει μεγάλη αντοχή σε κρούσεις και καταπονήσεις ενισχύοντας τα χαρακτηριστικά του ανθρακονήματος) και οργανικών ινών. Αυτό το μίγμα προσφέρει τον ιδανικό συνδυασμό για ένα κράνος: αντοχή με μικρό βάρος.

Ένα από τα σημαντικά του πλεονεκτήματα είναι το σύστημα ACS (Advanced Channneling Ventilation System) που αποτελείται από ένα συνδυασμό αεραγωγών και αεροδυναμικού σχεδιασμού ώστε να προσφέρει έναν υψηλού επιπέδου εξαερισμό.
Το εσωτερικό του κράνους, η HJC το ονομάζει SilverCool Plus και είναι κατασκευασμένο από ένα αντι-βακτιριακό υλικό που απομακρύνει την υγρασία και δεν κατακρατά τις οσμές, ενώ μπορεί να αφαιρεθεί και να πλυθεί.

Προσφέρει τον ιδανικό συνδυασμό για ένα κράνος: αντοχή με μικρό βάρος

Επί του πρακτέου…

Όπως αναφέραμε και πιο πάνω, ήμασταν από τους πρώτους που πήραμε στα χέρια μας το RPHA-10 και αμέσως έπεσε στα βαθιά. Το συγκεκριμένο κράνος έχει ταξιδέψει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, αποτελώντας τον εξοπλισμό μας σε αποστολές για παρουσιάσεις, αλλά και σε άπειρες εγχώριες δοκιμές μοτοσυκλετών. Έχει φορεθεί σε όλες τις πιθανές καιρικές συνθήκες (μέχρι και χιόνι έχει 'φάει" μαζί μας το συγκεκριμένο κράνος), ενώ είναι βέβαιο ότι στο εξωτερικό κέλυφος έχουν αναπτυχθεί θερμοκρασίες κοντά στους 50°C, σε περιόδους καύσωνα στο κέντρο της Αθήνας. Μάλιστα, το συγκεκριμένο κράνος δεν ήταν από εκείνα που το φορούσαμε μόνο κατά τη διάρκεια των φωτογραφίσεων, αλλά ήταν ένα κράνος που χρησιμοποιούνταν καθημερινά ανελλιπώς, για περισσότερο από 1.800 ημέρες συνολικά!
Όλο αυτό το διάστημα, το RPHA-10 δεν κλήθηκε να προσφέρει το μέγιστο των υπηρεσιών του –ευτυχώς- καθώς δεν είχαμε κάποια πτώση φορώντας το, αλλά μπορέσαμε να διαπιστώσουμε όλο το υπόλοιπο φάσμα της λειτουργικότητας και της αποτελεσματικότητάς του διεξοδικά.

Τα αυτοκόλλητά του σε μερικά σημεία έχουν γδαρθεί

Σε ό,τι αφορά την εμφάνισή του, ο χρόνος έκανε αντιληπτό το πέρασμα από πάνω του, καθώς το πολύ ωραίο ματ μαύρο χρώμα του απέκτησε γρατζουνιές και σε μερικά σημεία τα αυτοκόλλητά του έχασαν μικρά κομμάτια τους, μια κληρονομιά κυρίως από απρόσεκτες τοποθετήσεις στις αποσκευές των αεροπλάνων που ταξίδεψε. Επίσης το τελευταίο διάστημα, το λουράκι που συγκρατεί τους δύο κρίκους για το κούμπωμα παρουσίασε μια σημαντική φθορά, ενώ είναι θέμα χρόνου να κοπεί τελείως.

Πέρα απ' αυτό όμως, το αξιοσημείωτο είναι ότι κανένας μηχανισμός, ούτε οι ροδέλες που ανοιγοκλείνουν τους αεραγωγούς, ούτε ο συρταρωτός αεραγωγός στο πηγούνι, ούτε το κεντρικό κλείδωμα της ζελατίνας, δεν παρουσίασε την παραμικρή φθορά ή δυσλειτουργία. Ούτε καν ο μηχανισμός αλλαγής της ζελατίνας, παρά το γεγονός ότι η εναλλαγή μεταξύ της διάφανης και της φιμέ ζελατίνας (που συνοδεύει την αγορά του κράνους μαζί με το pinlock) γινόταν πάρα πολύ συχνά για τις ανάγκες των φωτογραφίσεων, σε συχνότητα μεγαλύτερη απ' ό,τι θα έκανε ένας μέσος αναβάτης.

Και τα αυτοκόλλητα στο πάνω μέρος -όπως και το χρώμα- έχουν μικρές δθορές, ενώ η ζελατίνα απέκτησε κάποια μικρά σημάδια

Η ζελατίνα του απέκτησε κάποιες γρατζουνιές πιο γρήγορα απ' ό,τι υπόσχονται τα αντιχαρακτικά της χαρακτηριστικά, ενώ ένα από τα αρνητικά του υλικού της είναι η μη αποτελεσματική απομάκρυνση των σταγόνων της βροχής. Από την άλλη μεριά όμως, η εφαρμογή, η στεγανοποίησή και το πόσο αεροστεγής παρέμενε με το κλείδωμα κουμπωμένο, είναι υπεράνω κριτικής και προσδοκιών.

Τα μεγέθη της HJC ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα

Η εφαρμογή της εσωτερικής επένδυσης ήταν εξαιρετική και μετά από περίπου δύο εβδομάδες συνεχούς χρήσης, τα μαξιλαράκια στα μάγουλα είχαν πάρει το σχήμα του προσώπου και διατήρησαν το αφρώδες τους σε αυτό το επίπεδο, σχεδόν μέχρι το τέλος. Εξαιρετική και η ποιότητα του υλικού καθώς μέχρι και σήμερα δεν παρουσίασε ξηλώματα στις ραφές και τις κολλήσεις ούτε κάποια αλλοίωση στην επιφάνειά του. Τα μόνα αρνητικά σημεία ήταν η ποιότητα του κουμπώματος του υποσιάγωνου (προσωπικά το αφαίρεσα σχεδόν αμέσως) με τα "αυτάκια" που σφηνώνουν στο κάτω μέρος του κράνους να είναι ιδιαίτερα εύθραυστα, ενώ και το κούμπωμα του επιρρίνου δεν ακολουθούσε τα ποιοτικά στάνταρ του υπόλοιπου κράνους, με το ίδιο το επιρρίνιο να καλύπτει αρκετά ψηλά την μύτη, χωρίς όμως ιδιαίτερα καλή εφαρμογή. Και μια σημαντική σημείωση: Τα μεγέθη της HJC –τουλάχιστον σε ότι αφορά τη σειρά RPHA- είναι αυτά ακριβώς που πρέπει. Το medium είναι medium και δεν χρειάζεται να πάτε σε άλλο νούμερο αν η περίμετρος του κεφαλιού σας είναι 57-58cm.

Το έτερο χαρακτηριστικό σε ένα κράνος που παίζει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο για τους υποψήφιους κατόχους, πέρα από την προστασία που προσφέρει σε περίπτωση πτώσης φυσικά, είναι η διαχείριση του αέρα και η αεροδυναμική συμπεριφορά του. Το RPHA-10 όπως είπαμε και πιο πριν, προέρχεται από ένα ιδιαίτερα μελετημένο κράνος σ' αυτό τον τομέα και παρουσιάστηκε ως μια πρόταση με τις πιο αποτελεσματικές λύσεις γι' αυτό.

Η πραγματικότητα στην πράξη δεν απέχει και πολύ, καθώς ο εξαερισμός του RPHA-10 είναι από τους καλύτερους που έχουμε συναντήσει. Οι δύο εισαγωγές στο πάνω μέρος ανοίγουν με ροδέλες κι είναι πολύ εύκολο να τις ρυθμίσεις ακόμη και με χοντρά γάντια. Η έξοδος του αέρα στο πίσω μέρος δεν είναι βέβαια αντίστοιχα αποτελεσματική, αλλά η κυκλοφορία του αέρα είναι σε πολύ καλό επίπεδο και λειτουργεί λυτρωτικά ιδιαίτερα τις ζεστές μέρες. Ο αεραγωγός στο πηγούνι δεν στέλνει μεγάλη ροή και η συμβολή του στο συνολικό κύκλωμα δεν είναι σημαντική.

Βέβαια, ο καλός εξαερισμός –όπως συμβαίνει και στην πλειοψηφία των κρανών με αγωνιστικές προδιαγραφές- σημαίνει και αρκετά υψηλό επίπεδο θορύβου. Σ' αυτόν τον τομέα το RPHA-10 κατέχει μια καλή θέση, καθώς δεν είναι σίγουρα το πιο ήσυχο κράνος που έχουμε φορέσει, αλλά οι αεροδυναμικοί θόρυβοι δεν είναι εξαντλητικά ενοχλητικοί. Σε ταχύτητες πάνω από 140km/h ακούγεται ένα σφύριγμα που θα γίνει ενοχλητικό μετά από πολύ ώρα, ενώ και η ηχομόνωση –λόγω του σχεδιασμού που δίνει βάση στην άνεση για την περιοχή των αυτιών- δεν συγκαταλέγεται στα ατού του RPHA-10.

Ο εξαερισμός του RPHA-10 είναι από τους καλύτερους που έχουμε συναντήσει

Αεροδυναμικά όμως, τόσο οι αεραγωγοί όσο και ο σχεδιασμός των πίσω αεροτομών, είναι κάτι παραπάνω από εξαιρετικοί. Ακόμη και σε μετρήσεις επιδόσεων γυμνών μοτοσυκλετών, το κράνος παρουσίασε μια πολύ υψηλού επιπέδου σταθερότητα, δίχως να επιβαρύνει τον αυχένα, κάτι στο οποίο συμβάλλει και το μικρό βάρος στα 1.350gr.

Από το 2016, η HJC παρουσίασε την διάδοχη κατάσταση, το RPHA-11, που αποτελεί την εξέλιξη στη βάση του RPHA-10 /Plus. Το έχουμε ήδη στην κατοχή μας και πολύ σύντομα θα ακολουθήσουν οι πρώτες εντυπώσεις από τη χρήση του.

https://bit.ly/MOTO_665

Από τον

Μπάμπη Μέντη

20/12/2016

Το μαύρο Shoei X-Spirit με τα γραφικά του Ιάπωνα αναβάτη Kiyonari ήρθε στο ΜΟΤΟ το 2008 και ήταν ένα από τα τρία X-Spirit που είχαμε εκείνη την εποχή στη γκαρνταρόμπα μας.

Ήταν χωρίς αμφιβολία το πιο όμορφο και ποθητό κράνος που είχαμε ποτέ και γι΄αυτό το προσέχαμε σαν τα μάτια μας. Τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής του έβγαινε από την ντουλάπα μόνο για να φορεθεί μόνο σε αποστολές εξωτικών superbike και κανείς δεν τολμούσε να το πάρει για να το φορέσει στο δρόμο. Δύο φορές τόλμησαν κάποιοι να το χρησιμοποιήσουν για να πάνε σπίτι τους και την επόμενη μέρα έφαγαν χοντρό πέσιμο από τους υπόλοιπους!

Με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης λίγα χρόνια αργότερα η συντακτική ομάδα του ΜΟΤΟ μίκρυνε, ενώ ταυτόχρονα η Shoei έβγανε νέα μοντέλα με αποτέλσμα το μαύρο Xpirit να μείνει σκονισμένο στην ντουλάπα. Καθώς ήμουν ο μοναδικός πλέον που μπορούσε να βάλει το κεφάλι του μέσα σε Small κράνος, το μαύρο Kiyonari έγινε σιγά-σιγά ο καθημερινός μου σύντροφος.

Δέκα χρόνια μετά και έχοντας διανύσει πολλά σκληρά χιλιόμετρα που ξεπερνάνε κατά πολύ τα 250.000, ήρθε η ώρα να ξεκουραστεί. Για εσάς, ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι καθαρά χρηστικός, εμένα είναι ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα σε έναν φίλο.

Ποιότητα βαφής

Μόλις δύο μικροσκοπικές γρατσουνιές υπάρχουν πάνω του μετά από δέκα χρόνια, παρά το γεγονός ότι έχει πέσει τρεις φορές από καθρέπτη μοτοσυκλέτας και άλλες τέσσερεις από σέλα. Το βερνίκι είναι ακόμα και σήμερα ΤΕΛΕΙΟ και λαμποκοπάει όπως όταν ήταν καινούριο.

Ποιότητα μηχανισμών/αεραγωγών

Ούτε ένας αεραγωγός δεν έχει σπάσει, ούτε έχει ξεκολλήσει κάποιο κομμάτι ποτέ. Όλοι τους ανοίγουν και κλείνουν με το ίδιο “κλικ” όπως όταν ήταν καινούργιοι. Τίποτα μηχανικό δεν έχει χαλαρώσει, δεν τρέμει και δεν έχει φύγει από την θέση του. Ο μηχανισμός της ζελατίνας είναι σε άριστη κατάσταση.

Ποιότητα ζελατίνας

Συνολικά έχω χρησιμοποιήσει τρεις ζελατίνες. Μία χρωμίου, μία διάφανη και τα πρόσφατα δύο χρόνια μία σκούρα μαύρη. Όλες τους είναι χοντρές και αρκετά ελαστικές και δεν σπάνε, όμως αποκτούν γρατζουνιές πολύ εύκολα και είναι το αδύναμο σημείο αυτού του κράνους. Γενικά το πλαστικό που χρησιμοποιεί η Shoei για τις ζελατίνες της είναι κάπως μαλακό με αποτέλεσμα οι γρατζουνιές να γίνονται βαθιές. Την ημέρα δεν έχεις ιδιαίτερο πρόβλημα, όμως το βράδυ με τα φώτα των αυτοκινήτων απέναντί σου είναι σαν να βλέπεις μέσα από ιστό αράχνης

Ποιότητα εσωτερικού

Μόνο καλά λόγια έχω να πω για το ύφασμα της εσωτερικής επένδυσης, που ακόμα και σήμερα είναι σε άψογη κατάσταση. Ακόμα και στα μάγουλα είναι σαν καινούριο και δεν έχει σημεία φθοράς από τα γένια. Οι πλήρως αφαιρούμενες εσωτερικές επενδύσεις έχουν πλυθεί άπειρες φορές και έχουν ξεκουμπωθεί και κουμπωθεί άλλες τόσες.

Κανένα πρόβλημα σε αυτόν τον τομέα. Το μόνο που παρέδωσε εντελώς το πνεύμα από την χρήση και στα πλυσίματα είναι το σφουγγάρι του εσωτερικού “καπέλου” , το οποίο πολυμερίστηκε και άρχισε να τρίβεται σαν σκόνη. Το καλό είναι ότι υπάρχουν ανταλλακτικά ακόμα μέχρι σήμερα και μάλιστα μπορείς να διαλέξεις και το πάχος του σφουγγαριού που θέλεις.

Το δεύτερο που δεν άντεξε στο πέρασμα του χρόνου είναι η δερματίνη που καλύπτει το σφουγγάρι γύρο από το σβέρκο και είναι το σημείο που ακουμπάει το κράνος όταν το αφήνεις πάνω στο τραπέζι, το γραφείο ή το ντουλάπι.

Συμπεριφορά στην καθημερινή χρήση

Το X-Spirit έχει σχεδιαστεί πρωτίστως για αγωνιστική χρήση και οδήγηση στην πίστα και όχι για πολύωρη οδήγηση στο δρόμο. Παρ΄όλα αυτά, χρησιμοποιώντας το καθημερινά, χειμώνα-καλοκαίρι, μόνο θετικά πράγματα έχω να πω. Για τέτοιου είδους κράνος είναι αρκετά ήσυχο και μόνο στα πολύ μακρινά ταξίδια με υψηλές ταχύτητες χρησιμοποιούσα ωτασπίδες.

Στο θέμα του εξαερισμού είναι πολύ καλό, αλλά δεν έχει μεγάλη διαφορά από το τουριστικό XR 1100. Θα ήθελα να μπαίνει περισσότερος αέρας στο μέτωπο στις χαμηλές ταχύτητες της πόλης. Το Arai RX-7 που είχαν πριν από αυτό, ήταν σαφώς πιο δροσερό στο μέτωπο. Πάντως στον ανοιχτό δρόμο και στην πίστα η ροή του αέρα είναι άφθονη και σου παγώνει το κεφάλι - κανένα παράπονο εδώ.

Τον χειμώνα πάλι, έμπαζε μεν λίγο περισσότερο κρύο από το XR 1100 με εντελώς κλειστούς τους αεραγωγούς, αλλά πολύ λιγότερο από τον ανεμοστρόβιλο που είχε το RX-7. Αεροδυναμικά ήταν φυσικά άψογο, αφού ήταν το πρώτο κράνος που χρησιμοποιούσε μεγάλη αεροτομή πίσω για εξάλειψη των στροβιλισμών της οπισθέλκουσας.

Η καλύτερη στιγμή μαζί του

Έχει ταξιδέψει στο Kyalami στην Ν. Αφρική, έχει βρεθεί στην Ιαπωνία και έχει αρμενίσει όλες τις πίστες της Ισπανίας, όμως η κορυφαία στιγμή που είχα μαζί του ήταν στο Nardo όπου μαζί με την Pirelli σπάσαμε το 24ωρο ρεκόρ της FIM με μια Suzuki Hayabusa και μέση ωριαία ταχύτητα 224km/h, οδηγώντας νύχτα στην σκοτεινή οβάλ ιταλική πίστα.