Μακρά δοκιμή HJC RPHA-10

Το HJC RPHA-10 πέντε χρόνια μετά!
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

21/12/2016

Το RPHA-10 της HJC ήταν μέχρι πρότινος η ναυαρχίδα της εταιρείας στα κράνη racing προδιαγραφών ως ένα κράνος, παράλληλα, ιδανικό και για το δρόμο. Ήμασταν από τους πρώτους που πήραμε στα χέρια μας το καινούργιο –τότε- μοντέλο της HJC πριν από μια πενταετία, στα χρώματα μάλιστα του Ben Spies, του αναβάτη που εξέλιξε το κράνος σε συνεργασία με το εργοστάσιο μέσα από τους αγώνες στα MotoGP.

 

Τα συστατικά

To RPHA-10 βασίστηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό στο RPS 10, τον προκάτοχό του στην γκάμα των αγωνιστικών κρανών της HJC, διατηρώντας δύο από τα κύρια χαρακτηριστικά που το έκαναν ιδιαίτερα δημοφιλές μεταξύ των αγωνιζομένων: το μικρό βάρος και το υψηλό επίπεδο άνεσης στο εσωτερικό, κάτι που του έδινε έξτρα πόντους για χρήση στο δρόμο.

Το κέλυφος είναι σχεδιασμένο με τεχνολογία CAD με τη σύνθεση που ονομάζει το εργοστάσιο Advanced P.I.M (Premium Integrated Matrix). Πρόκειται ουσιαστικά για μια σύνθεση ανθρακονημάτων, εποξικού fiberglass, αραμίδιου (το περισσότερο γνωστό σε μας ως Kevlar, όπως είναι η εμπορική του ονομασία, το οποίο έχει μεγάλη αντοχή σε κρούσεις και καταπονήσεις ενισχύοντας τα χαρακτηριστικά του ανθρακονήματος) και οργανικών ινών. Αυτό το μίγμα προσφέρει τον ιδανικό συνδυασμό για ένα κράνος: αντοχή με μικρό βάρος.

Ένα από τα σημαντικά του πλεονεκτήματα είναι το σύστημα ACS (Advanced Channneling Ventilation System) που αποτελείται από ένα συνδυασμό αεραγωγών και αεροδυναμικού σχεδιασμού ώστε να προσφέρει έναν υψηλού επιπέδου εξαερισμό.
Το εσωτερικό του κράνους, η HJC το ονομάζει SilverCool Plus και είναι κατασκευασμένο από ένα αντι-βακτιριακό υλικό που απομακρύνει την υγρασία και δεν κατακρατά τις οσμές, ενώ μπορεί να αφαιρεθεί και να πλυθεί.

Προσφέρει τον ιδανικό συνδυασμό για ένα κράνος: αντοχή με μικρό βάρος

Επί του πρακτέου…

Όπως αναφέραμε και πιο πάνω, ήμασταν από τους πρώτους που πήραμε στα χέρια μας το RPHA-10 και αμέσως έπεσε στα βαθιά. Το συγκεκριμένο κράνος έχει ταξιδέψει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, αποτελώντας τον εξοπλισμό μας σε αποστολές για παρουσιάσεις, αλλά και σε άπειρες εγχώριες δοκιμές μοτοσυκλετών. Έχει φορεθεί σε όλες τις πιθανές καιρικές συνθήκες (μέχρι και χιόνι έχει 'φάει" μαζί μας το συγκεκριμένο κράνος), ενώ είναι βέβαιο ότι στο εξωτερικό κέλυφος έχουν αναπτυχθεί θερμοκρασίες κοντά στους 50°C, σε περιόδους καύσωνα στο κέντρο της Αθήνας. Μάλιστα, το συγκεκριμένο κράνος δεν ήταν από εκείνα που το φορούσαμε μόνο κατά τη διάρκεια των φωτογραφίσεων, αλλά ήταν ένα κράνος που χρησιμοποιούνταν καθημερινά ανελλιπώς, για περισσότερο από 1.800 ημέρες συνολικά!
Όλο αυτό το διάστημα, το RPHA-10 δεν κλήθηκε να προσφέρει το μέγιστο των υπηρεσιών του –ευτυχώς- καθώς δεν είχαμε κάποια πτώση φορώντας το, αλλά μπορέσαμε να διαπιστώσουμε όλο το υπόλοιπο φάσμα της λειτουργικότητας και της αποτελεσματικότητάς του διεξοδικά.

Τα αυτοκόλλητά του σε μερικά σημεία έχουν γδαρθεί

 

Σε ό,τι αφορά την εμφάνισή του, ο χρόνος έκανε αντιληπτό το πέρασμα από πάνω του, καθώς το πολύ ωραίο ματ μαύρο χρώμα του απέκτησε γρατζουνιές και σε μερικά σημεία τα αυτοκόλλητά του έχασαν μικρά κομμάτια τους, μια κληρονομιά κυρίως από απρόσεκτες τοποθετήσεις στις αποσκευές των αεροπλάνων που ταξίδεψε. Επίσης το τελευταίο διάστημα, το λουράκι που συγκρατεί τους δύο κρίκους για το κούμπωμα παρουσίασε μια σημαντική φθορά, ενώ είναι θέμα χρόνου να κοπεί τελείως.

Πέρα απ' αυτό όμως, το αξιοσημείωτο είναι ότι κανένας μηχανισμός, ούτε οι ροδέλες που ανοιγοκλείνουν τους αεραγωγούς, ούτε ο συρταρωτός αεραγωγός στο πηγούνι, ούτε το κεντρικό κλείδωμα της ζελατίνας, δεν παρουσίασε την παραμικρή φθορά ή δυσλειτουργία. Ούτε καν ο μηχανισμός αλλαγής της ζελατίνας, παρά το γεγονός ότι η εναλλαγή μεταξύ της διάφανης και της φιμέ ζελατίνας (που συνοδεύει την αγορά του κράνους μαζί με το pinlock) γινόταν πάρα πολύ συχνά για τις ανάγκες των φωτογραφίσεων, σε συχνότητα μεγαλύτερη απ' ό,τι θα έκανε ένας μέσος αναβάτης.

Και τα αυτοκόλλητα στο πάνω μέρος -όπως και το χρώμα- έχουν μικρές δθορές, ενώ η ζελατίνα απέκτησε κάποια μικρά σημάδια

 

Η ζελατίνα του απέκτησε κάποιες γρατζουνιές πιο γρήγορα απ' ό,τι υπόσχονται τα αντιχαρακτικά της χαρακτηριστικά, ενώ ένα από τα αρνητικά του υλικού της είναι η μη αποτελεσματική απομάκρυνση των σταγόνων της βροχής. Από την άλλη μεριά όμως, η εφαρμογή, η στεγανοποίησή και το πόσο αεροστεγής παρέμενε με το κλείδωμα κουμπωμένο, είναι υπεράνω κριτικής και προσδοκιών.

 

Τα μεγέθη της HJC ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα

Η εφαρμογή της εσωτερικής επένδυσης ήταν εξαιρετική και μετά από περίπου δύο εβδομάδες συνεχούς χρήσης, τα μαξιλαράκια στα μάγουλα είχαν πάρει το σχήμα του προσώπου και διατήρησαν το αφρώδες τους σε αυτό το επίπεδο, σχεδόν μέχρι το τέλος. Εξαιρετική και η ποιότητα του υλικού καθώς μέχρι και σήμερα δεν παρουσίασε ξηλώματα στις ραφές και τις κολλήσεις ούτε κάποια αλλοίωση στην επιφάνειά του. Τα μόνα αρνητικά σημεία ήταν η ποιότητα του κουμπώματος του υποσιάγωνου (προσωπικά το αφαίρεσα σχεδόν αμέσως) με τα "αυτάκια" που σφηνώνουν στο κάτω μέρος του κράνους να είναι ιδιαίτερα εύθραυστα, ενώ και το κούμπωμα του επιρρίνου δεν ακολουθούσε τα ποιοτικά στάνταρ του υπόλοιπου κράνους, με το ίδιο το επιρρίνιο να καλύπτει αρκετά ψηλά την μύτη, χωρίς όμως ιδιαίτερα καλή εφαρμογή. Και μια σημαντική σημείωση: Τα μεγέθη της HJC –τουλάχιστον σε ότι αφορά τη σειρά RPHA- είναι αυτά ακριβώς που πρέπει. Το medium είναι medium και δεν χρειάζεται να πάτε σε άλλο νούμερο αν η περίμετρος του κεφαλιού σας είναι 57-58cm.

Το έτερο χαρακτηριστικό σε ένα κράνος που παίζει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο για τους υποψήφιους κατόχους, πέρα από την προστασία που προσφέρει σε περίπτωση πτώσης φυσικά, είναι η διαχείριση του αέρα και η αεροδυναμική συμπεριφορά του. Το RPHA-10 όπως είπαμε και πιο πριν, προέρχεται από ένα ιδιαίτερα μελετημένο κράνος σ' αυτό τον τομέα και παρουσιάστηκε ως μια πρόταση με τις πιο αποτελεσματικές λύσεις γι' αυτό.

Η πραγματικότητα στην πράξη δεν απέχει και πολύ, καθώς ο εξαερισμός του RPHA-10 είναι από τους καλύτερους που έχουμε συναντήσει. Οι δύο εισαγωγές στο πάνω μέρος ανοίγουν με ροδέλες κι είναι πολύ εύκολο να τις ρυθμίσεις ακόμη και με χοντρά γάντια. Η έξοδος του αέρα στο πίσω μέρος δεν είναι βέβαια αντίστοιχα αποτελεσματική, αλλά η κυκλοφορία του αέρα είναι σε πολύ καλό επίπεδο και λειτουργεί λυτρωτικά ιδιαίτερα τις ζεστές μέρες. Ο αεραγωγός στο πηγούνι δεν στέλνει μεγάλη ροή και η συμβολή του στο συνολικό κύκλωμα δεν είναι σημαντική.

Βέβαια, ο καλός εξαερισμός –όπως συμβαίνει και στην πλειοψηφία των κρανών με αγωνιστικές προδιαγραφές- σημαίνει και αρκετά υψηλό επίπεδο θορύβου. Σ' αυτόν τον τομέα το RPHA-10 κατέχει μια καλή θέση, καθώς δεν είναι σίγουρα το πιο ήσυχο κράνος που έχουμε φορέσει, αλλά οι αεροδυναμικοί θόρυβοι δεν είναι εξαντλητικά ενοχλητικοί. Σε ταχύτητες πάνω από 140km/h ακούγεται ένα σφύριγμα που θα γίνει ενοχλητικό μετά από πολύ ώρα, ενώ και η ηχομόνωση –λόγω του σχεδιασμού που δίνει βάση στην άνεση για την περιοχή των αυτιών- δεν συγκαταλέγεται στα ατού του RPHA-10.

Ο εξαερισμός του RPHA-10 είναι από τους καλύτερους που έχουμε συναντήσει

Αεροδυναμικά όμως, τόσο οι αεραγωγοί όσο και ο σχεδιασμός των πίσω αεροτομών, είναι κάτι παραπάνω από εξαιρετικοί. Ακόμη και σε μετρήσεις επιδόσεων γυμνών μοτοσυκλετών, το κράνος παρουσίασε μια πολύ υψηλού επιπέδου σταθερότητα, δίχως να επιβαρύνει τον αυχένα, κάτι στο οποίο συμβάλλει και το μικρό βάρος στα 1.350gr.

Από το 2016, η HJC παρουσίασε την διάδοχη κατάσταση, το RPHA-11, που αποτελεί την εξέλιξη στη βάση του RPHA-10 /Plus. Το έχουμε ήδη στην κατοχή μας και πολύ σύντομα θα ακολουθήσουν οι πρώτες εντυπώσεις από τη χρήση του.

Λήγουν τα Κράνη; Και πότε;

Εξηγούμε τον "χρυσό κανόνα"!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

17/11/2016

Είναι μία ερώτηση που έχουμε απαντήσει –και τεκμηριώσει- πολλές φορές στο περιοδικό όλα αυτά τα χρόνια. Τελευταία φορά ήταν πίσω, στο μακρινό 2009, όταν μία νέα οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξανάγκασε τους κατασκευαστές να αναγράφουν την ημερομηνία παραγωγής με αποτέλεσμα να γίνει εκ νέου ντόρος με το αν και πότε λήγουν τα κράνη…

Ωστόσο η ερώτηση αυτή εξακολουθεί και τώρα να αιωρείται και συχνά-πυκνά καλούμαστε να αποσαφηνίσουμε το θέμα και πάλι από την αρχή, οπότε επανερχόμαστε μέσα από το motomag καθώς βλέπουμε ότι παραμένει τελικά πάντοτε επίκαιρο…

Ας θυμηθούμε όμως τι είχε γίνει πριν λίγα χρόνια:

Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επέβαλε να αναγράφεται η ημερομηνία παραγωγής σε όλα τα θερμοπλαστικά δοχεία (μπουκάλια κτλ) και αργότερα έγινε γενικευμένος νόμος περικλείοντας τα πάντα από θερμοπλαστικό υλικό. Αναπάντεχα αυτό επηρέασε και τους αναβάτες μοτοσυκλέτας, καθώς σε αυτά συμπεριλαμβάνονται και τα... κράνη! Τότε ήταν που ο διχασμός για το ποια κράνη λήγουν και ποια όχι είχε φουντώσει ξανά και το πράγμα μπερδεύτηκε περισσότερο εξαιτίας της οδηγίας αυτής, αφού σε άλλα επέβαλλαν να αναγράφεται η ημερομηνία παραγωγής και σε άλλα όχι.

Το κέλυφος των κρανών παρασκευάζεται με ένα σωρό διαφορετικούς τρόπους, είτε είναι πολυκαρβονικό, είτε θερμοπλαστικό ή θερμοσκληραινόμενο πολυμερές πλαστικό, είτε ακόμα πιο ακριβό και εξειδικευμένο. Με βάση την διαδικασία παρασκευής εκείνη η οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε άλλα επέβαλε να αναγράφεται η ημερομηνία παραγωγής και σε άλλα όχι, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται παρεξηγήσεις. Φτάσαμε στο σημείο άλλα κράνη να αναγράφουν την ημερομηνία παραγωγής και άλλα όχι. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, για να μην δημιουργούνται απορίες κάποιοι κατασκευαστές μετέφεραν την αναγραφή σε σημείο μη εμφανές, κρύβοντας την κάτω από την αφαιρούμενη επένδυση, ή την κωδικοποίησαν, και τελικά ορισμένοι αγοραστές κατέληξαν να μπερδεύονται ακόμα περισσότερο. Από τη στιγμή λοιπόν που αναγραφόταν μόνο η ημερομηνία παραγωγής, και μάλιστα όχι για όλα τα κράνη, άρχισε μια παραφιλολογία για την ημερομηνία λήξης, την οποία οι πωλητές ανεβοκατέβαζαν κατά βούληση.

Στην πραγματικότητα, ο πολυμερισμός των υλικών δεν σταματά ποτέ, με αποτέλεσμα όλα τα κράνη, είτε αναγράφεται η ημερομηνία παραγωγής είτε όχι, να “λήγουν” μετά από κάποιο χρονικό διάστημα -με την έννοια ότι πλέον δεν συμβαδίζουν απόλυτα με τις προδιαγραφές με τις οποίες κατασκευάστηκαν. Υπάρχουν αρκετές εξαιρέσεις, ακριβά κράνη που το υλικό τους παραμένει ουσιαστικά αναλλοίωτο στο χρόνο, θα το δούμε κι αυτό παρακάτω…

Είναι βασικό να κατανοήσουμε ότι το χρονικό διάστημα δεν γίνεται να προσδιοριστεί με ακρίβεια, όπως γίνεται π.χ. με το φρέσκο γάλα, επιπρόσθετα τα κράνη κατασκευάζονται με διάφορα υλικά και κάθε κατασκευαστής χρησιμοποιεί την δική του σύσταση. Για αυτό στην πράξη λαμβάνεται μονάχα μία σταθερά, που είναι οι ιδιότητες του πλαστικού, για να οριστεί ένα πολύ γενικό διάστημα ζωής. Η θεωρεία λοιπόν λέει να μην χρησιμοποιούνται τα –κοινά- κράνη αν έχουν συμπληρώσει τα επτά έτη από την κατασκευή τους. Διευκρινίζουμε ότι αυτός δεν είναι νόμος, δεν είναι σκληρός κανόνας. Είναι μία συμβουλή καθώς την ακριβή ημερομηνία λήξης δεν μπορεί να την τοποθετήσει κανένας αφού εξαρτάται από πολλούς διαφορετικούς παράγοντες και έχει να κάνει με το εξειδικευμένο υλικό του κάθε κατασκευαστή. Έχουμε στο περιοδικό κράνη δεκαετίας που ακόμα τα εμπιστευόμαστε, κι άλλα που έχουν αποσυρθεί πολύ πριν τα επτά.. Με βάση τα παραπάνω κι από την στιγμή που είναι αδύνατο να γνωρίζει κανείς την ακριβή σύσταση και τον τρόπο κατασκευής κάθε κράνους ξεχωριστά, ακολουθείται ένας γενικός κανόνας.

 

Πιο συγκεκριμένα: Ο «χρυσός κανόνας» εκείνου του αναβάτη που έχει κατά νου την παθητική ασφάλεια, ακούει στο τρίπτυχο 3-5-7 και περικλείει την συντριπτική πλειοψηφία των κρανών - εδώ είναι που πρέπει να αναφέρουμε και τις εξαιρέσεις πριν εξηγήσουμε τι είναι αυτό το 3-5-7. Ακούγονται διάφορα για τα υλικά, από «fiberglass» μέχρι πολυκαρβονικά, θερμοπλαστικά και θερμοσκληραινόμενα πλαστικά ή carbon, που στην πλειοψηφία τους τα τελευταία είναι υλικό θερμοπλαστικό με ίνες carbon… Για να προσδιοριστεί ένας και μόνο κανόνας που να τα περικλείει όλα, θα πρέπει αναγκαστικά να προσμετρήσει μονάχα τον κοινό τους παρονομαστή. Καθότι λοιπόν έχουν ως βάση το πλαστικό, θα πρέπει σε βάθος χρόνου να τα αποσύρει ο ιδιοκτήτης και μας μένουν τα full carbon και άλλες πολύ σπάνιες περιπτώσεις που εξαιρούνται από τον κανόνα. Σε κάθε περίπτωση θα μας απασχολήσουν τώρα, όσα ισχύουν για την συντριπτική πλειοψηφία και όχι οι ειδικές περιπτώσεις.

Η θεωρεία λέει ότι τα υλικά για τα οποία μιλάμε, ώρες μετά την παρασκευή τους φτάνουν σε κατάσταση χημικής ισορροπίας -και από εκείνο το σημείο και μετά, αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση. Αυτά μπορεί να λέει η θεωρεία, όμως κανένα κράνος δεν έρχεται χωρίς ειδική επίστρωση και ένα σωρό εξειδικευμένες προσμίξεις που προστατεύουν σε μεγάλο βαθμό από τους εξωγενείς παράγοντες. Οι εξωτερικές συνθήκες, η χρήση, καθώς και οι συνθήκες αποθήκευσης, παίζουν ρόλο για το πόσο αποτελεσματικό είναι το κράνος κάθε φορά που συμπληρώνει ένα έτος από την ημερομηνία παραγωγής. Ένα κράνος που χρησιμοποιείται σε κάποιο χωριό χωρίς πολύ υγρασία και χωρίς νέφος, θα έχει λίγο καλύτερη διάρκεια ζωής από το αντίστοιχο ίδιο που χρησιμοποιείται στο κέντρο της Αθήνας, μετά από την πάροδο του ίδιου χρονικού διαστήματος. Αν όμως το κράνος εκτίθεται σε μεγάλες διακυμάνσεις θερμοκρασίας, τότε θα έχει επίσης μικρότερη διάρκεια ζωής από κάποιο που δεν περνά από αυτό το μαρτύριο. Το γεγονός αυτό καθιστά ιδιαίτερα δύσκολο τον καθορισμό μιας κοινής ημερομηνίας λήξης που να ισχύει για όλους, και γι’ αυτό στο τέλος καταλήγουμε στον «χρυσό κανόνα», με την τελική απόφαση για το πότε πρέπει να αποσυρθεί το κράνος, να επαφίεται στον ιδιοκτήτη.

Όσοι λοιπόν είναι μανιακοί με τις προδιαγραφές, τους αριθμούς και ψάχνουν την μέγιστη δυνατή βεβαιότητα, τότε μπορούν να αλλάξουν το κράνος τους όταν συμπληρώσει τριετία. Παλαιότερες δοκιμές "κοπώσεως" έχουν δείξει ότι υπάρχει διαφορά σε κράνη που περνούσαν τις προδιαγραφές, ενώ μετά από μόλις τρία χρόνια βρισκόταν στο όριο, χωρίς όμως να «κόβονται» απαραίτητα. Η τεχνολογία των υλικών βέβαια έχει προχωρήσει αρκετά από τότε...

Από την στιγμή που υπάρχει το θεωρητικό μεσοδιάστημα τριετίας, ο «χρυσός κανόνας» ορίζει ότι καλό είναι να αλλάξεις το κράνος σου στην πενταετία και να μην ξεπεράσεις την επταετία. Με δεδομένο ότι το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί για να φτάσουν από τις αποθήκες του εργοστασίου στον εισαγωγέα και από εκεί στον έμπορο και στον τελικό καταναλωτή μπορεί να είναι μεγάλο, καλό θα ήταν να το υπολογίζετε. Φυσικά αλλιώς κυλά ο χρόνος για ένα κράνος μέσα σε κουτί ή στο ράφι ενός μαγαζιού, και πολύ διαφορετικά αν είναι συνέχεια στον δρόμο…

Στην πράξη λοιπόν, το όριο της "ηλικίας" του κελύφους είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό της εσωτερικής επένδυσης (μάγουλα κτλ) και αρκετά μεγάλο, ώστε οι περισσότεροι να το αλλάξουν λόγω παλαιότητας από την καθημερινή χρήση. Μπορεί κανείς να αλλάξει και δεύτερο σετ εσωτερικής επένδυσης χωρίς να χρειαστεί να αλλάξει ολόκληρο το κράνος, από την στιγμή που δεν έχει πέσει και διατηρείται σε καλή κατάσταση.

Αυτό που μπορούμε να επιβεβαιώσουμε στο περιοδικό, από την εμπειρία που έχουμε συσσωρεύσει, είναι τις τεράστιες διαφορές που υπάρχουν στα κράνη. Έχουμε δει κράνος να ξεφτίζει η επένδυσή του και να τρίβεται η πολυστερίνη μόλις συμπλήρωσε τριετία, την στιγμή που έχουμε κράνη που πέρασαν από πολλά κεφάλια και χιλιόμετρα, έμειναν σε αποθήκες κτλ κι εξακολουθούν να είναι «ετοιμοπόλεμα». Αυτό σημαίνει ότι μονάχα ένας πολύ γενικός κανόνας μπορεί να ακολουθηθεί και ο καθένας να κρίνει με βάση τα παραπάνω πιο από τα στάδια του 3-5-7, θέλει να υιοθετήσει. Αρκετοί πάντως κατασκευαστές χρησιμοποιούν πλέον για το κέλυφος ειδικά αντιοξειδωτικά και ρητίνες που θεωρητικά θα παραμείνουν αγέραστες στο χρόνο, αλλά και πάλι η εσωτερική πολυστερίνη έχει μικρότερη διάρκεια ζωής. Στο περιοδικό έχουμε σπάνια αλλάξει κράνος όταν συμπλήρωσε την τριετία -έχει χρειαστεί όμως- και επίσης λίγα έχουν αντέξει παραπάνω από επτά-οκτώ στις δυσκολίες που τους επιβάλλουμε. Αυτό σημαίνει ότι ο κανόνας, αν και γενικός, παραμένει βάσιμος χωρίς να ακυρώνεται από κράνη που έχουμε δει με δεκαετίες ζωής επάνω τους ενώ δείχνουν ολοκαίνουρια… Δεν είναι όλοι οι ιδιοκτήτες το ίδιο σχολαστικοί..

Επειδή λοιπόν δεν μπορεί κανείς να μαντέψει την χρήση που κάνει κάθε αναβάτης, τις συνθήκες που αποθηκεύει το κράνος και καθώς ο κανόνας γίνεται για να συμπεριλάβει και τα φθηνότερα κράνη, καταλήγουμε ότι η πλειοψηφία πρέπει να ακολουθεί το 3-5-7 εκτός κι αν έρθει η πτώση, που εκεί δεν υπάρχει αντιγνωμία!

 

Η περίπτωση της πτώσης

Για την πτώση ισχύει ο απαράβατος κανόνας της μίας φοράς. Εκτός αν σας έπεσε από το κρεβάτι ενώ κοιμόσασταν με αυτό αγκαλιά, το κράνος πρέπει να αντικατασταθεί μετά την πρώτη επαφή του με την άσφαλτο. Επειδή αυτό είναι ιδιαιτέρως πολυέξοδο, και μπορεί να συμβεί πολλές φορές αν απλώς σας πέφτει από τη σέλα, τότε ζητήστε τη γνώμη κάποιου ειδικού της αντίστοιχης αντιπροσωπείας. Υπάρχουν περιπτώσεις που έχουν σχηματιστεί ανεπαίσθητες τριχοειδείς ρωγμές, επειδή το κράνος προσγειώθηκε από το ενάμισι μέτρο πάνω σε πέτρα και αργότερα άνοιξε όπως το ώριμο καρπούζι όταν το αγγίζεις με το μαχαίρι. Αν υπάρχει φόβος για μία τέτοια πιθανότητα, επιβάλλεται να το ελέγξει κανείς σχολαστικά, πριν του εμπιστευτεί την ασφάλειά του. Σε κάθε περίπτωση όμως, αν η επαφή με την άσφαλτο περιείχε και το κεφάλι σας, τότε το κράνος πρέπει οπωσδήποτε να πεταχτεί.

            Ακόμα και αν εξωτερικά το κέλυφος είναι σε πολύ καλή κατάσταση, η εσωτερική επένδυση πολυστερίνης (EPS), που είναι ένα φτηνό και ευαίσθητο υλικό όμοιο με το φελιζόλ, δεν μπορεί να προσφέρει πλέον την απαιτούμενη προστασία. Η πολυστερίνη παραμορφώνεται, απορροφώντας το μεγαλύτερο μέρος της κινητικής ενέργειας που έχει το κεφάλι σας τη στιγμή της πρόσκρουσης, και φυσικά δεν επανέρχεται στην αρχική της κατάσταση. Ακόμα και σε μια πτώση με μικρή ταχύτητα, με τη μοτοσυκλέτα και εσάς τους ίδιους να υποφέρετε από γρατσουνιές και τίποτα περισσότερο, το κόστος –δυστυχώς- θα ανέλθει τουλάχιστον στην αξία ενός καινούριου κράνους.

Οι γρατσουνιές είναι επίσης ένα μελανό σημείο για την διάρκεια ζωής και θα πρέπει ο ιδιοκτήτης να τις καλύπτει με ειδικά υλικά, καθώς εκθέτουν το κέλυφος στις εξωτερικές συνθήκες και λίγο-λίγο επιταχύνουν τις διαδιακασίες…