Οδηγούμε Moto Guzzi V85TT 2019 [video]: Η ξεχωριστή πρόταση στα μεσαία On-Off

Πρώτες εντυπώσεις από την Σαρδηνία – teaser video
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

15/3/2019

Ο ενθουσιασμός πάνω σε μία Moto Guzzi είχε πάντοτε αρκετά συγκεκριμένη ερμηνεία. Μην το παρεξηγήσετε, το ίδιο ισχύει για όλους τους κατασκευαστές και μονάχα το εύρος αλλάζει από μάρκα σε μάρκα. Λίγες είναι οι μοτοσυκλέτες που αυτό το εννοείς ποικιλοτρόπως και λιγότερο συγκεκριμένα. Επιπρόσθετα έχει αντίστοιχη ευρύτητα ο όρος «ενθουσιώδης οδήγηση» στην σέλα μίας KTM με την καβάλα σε Moto Guzzi. Μπορεί δηλαδή να έχουν το ίδιο τονάζ, αλλά βρίσκονται σε διαφορετική πορεία πλεύσης.

Αυτά ήταν τα δεδομένα με τα οποία βρεθήκαμε στη σέλα του V85TT, πάνω από έναν εγκάρσια τοποθετημένο αερόψυκτο V, που αν και νέος δεν φτιάχτηκε με σκοπό να ξεφύγει από την προσωπικότητα της μητέρας Moto Guzzi, οπότε δεν πακετάρεις στις βαλίτσες σου άδεια μπουκάλια να τα γεμίσεις με απόσταγμα έκπληξης, να έχεις να θυμάσαι στην επιστροφή. Όλα αυτά τα στερεότυπα ωστόσο απλά γιγάντωσαν την έκπληξη από την ενθουσιώδη οδήγηση στους φιδωτούς δρόμους της νότιας Σαρδηνίας, με τον ίδιο τρόπο που μία καλά κλειστή χύτρα γιγαντώνει το αποτέλεσμα της εκρηκτικής ύλης. Ογδόντα ίπποι ονομαστικά για 208 κιλά συνολικού βάρους, πάντα κατά δήλωσή τους μέχρι το ΜΟΤΟ να την ζυγίσει, αλλά κάπου στο δρόμο χάσαμε μερικά δεκάκιλα και βρήκαμε ταυτόχρονα και μία αγέλη άγριων αλόγων, πολλαπλασιάζοντας όσα περιμένει κανείς να εισπράξει, κοιτώντας τα τεχνικά χαρακτηριστικά του V85TT...

Δείτε το trailer της δοκιμής: 

Ναι, για μία μεσαία on-off με κλασσική εμφάνιση, δίνοντάς σου την εντύπωση πως έχει δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην εικόνα της, αντί για το στήσιμό της, το νέο V85TT είναι μία τρικολόρε σφαλιάρα που σου λέει με άμεσο τρόπο να σταματήσεις να κρίνεις τις μοτοσυκλέτες από φωτογραφίες βγάζοντας γρήγορα συμπεράσματα. Στους ίδιους δρόμους έχουμε οδηγήσει Caponord 1200, Multistrada Enduro, GS και τώρα το νέο Moto Guzzi που ούτε κατά διάνοια δεν υπολειπόταν σε ρυθμό, όπως βλέπετε στο teaser video αλλά και στις φωτογραφίες! Όλες οι μοτοσυκλέτες μπορούν να στρίψουν στο όριο πάνω σε έναν ιδανικό δρόμο, όμως το ζήτημα είναι να αγγίζεις το όριο αυτό χωρίς η καρδιά σου να δουλέψει διπλή βάρδια και να μπορείς να κρατήσεις έναν τέτοιο ρυθμό για το σύνολο της μεγάλης του αυτονομίας.

Στο μικροκαμωμένο V85TT η Moto Guzzi έχει τοποθετήσει ρεζερβουάρ 23 λίτρων που βρίσκεις μονάχα σε μοτοσυκλέτες με περισσότερο όγκο, όπως αντίστοιχα ισχύει και για τον άξονα στα κυβικά αυτά. Καλοζυγισμένη μοτοσυκλέτα με μπόλικες αφαιρετικές δόσεις «γκουτζίασης» όπως εκείνη που εισπράττεις από το Stelvio για παράδειγμα. Χρειάζεται αρκετή ανάλυση η πρόταση αυτή στο επόμενο τεύχος, αλλά ας μείνουμε επιφανειακά στην συμπεριφορά του άξονα και την λειτουργία του κιβωτίου. Η Guzzi εφαρμόζει στα δόντια εμπλοκής των γραναζιών για την πρώτη, μία σχετικά γνωστή δική της νέα πατέντα. Αντί να πολλαπλασιάσει τα δόντια εμπλοκής για πιο ομαλό κούμπωμα, όπως στο πλέον πρόσφατο παράδειγμα έπραξε η Honda με την σειρά CB500 - η Guzzi εφαρμόζει στα δόντια εμπλοκής μικρές γλίστρες και προσδίδει ακριβώς εκείνο το περιθώριο ελαστικότητας που θέλεις σε ένα κιβώτιο για καθημερινή χρήση. Από μία on-off Guzzi, περιμένεις στο κλείσιμο του γκαζιού να υπάρχει πολυφωνία, να σου μιλά μάγκικα ιταλικά το κιβώτιο, να κάνει γκριμάτσες ο άξονας, όπως αντίστοιχα στο άνοιγμα του γκαζιού σε επισκέπτεται το φαινόμενο της καμήλας. Αν θυμάστε από τις δοκιμές και τα συγκριτικά του Honda Crosstourer, τότε θα ξέρετε ακριβώς ποια είναι αυτή η καμήλα. Σε on-off με άξονα ήταν έως σχετικά πρόσφατα σύνηθες να σε επισκέπτεται το φαινόμενο, ωστόσο τα τελευταία χρόνια το έχουν εκμηδενίσει σχεδόν όλοι, λίγο ή πολύ. Το V85TT ευνοείται από την μικρή απόσταση από το έδαφος, όμως κάθε ρυθμός οδήγησης θέλει την δική του αναφορά και αρκετή ανάλυση. Για τους γρήγορους στην ανάγνωση κρατήστε την θετική αναφορά στην λειτουργία του άξονα.

Η Moto Guzzi είχε πολύ υψηλούς στόχους όταν σχεδίαζε την νέα της μεσαία On-off ξεκινώντας από τον κινητήρα πρώτα και χτίζοντας προς τα πάνω. Τα δύο αυτά στάδια έγιναν ξεχωριστά, πρώτα ήθελαν έναν κινητήρα που θα μπορεί να ανταποκριθεί σε περισσότερα μοντέλα, κι έπειτα έχτισαν επάνω του μία μοτοσυκλέτα που θα μπορούσε να βάλει την εταιρία στην κατηγορία που γνωρίζει αυξημένο ανταγωνισμό. Για να έχει και την παραμικρή ελπίδα, δεν θα έπρεπε να στηριχτεί μονάχα στην εμφάνιση…

Το V85TT βασίζεται στην κλασσική του εικόνα, η Moto Guzzi το ονομάζει “Classic Enduro” κι αυτό σημαίνει πως ήταν απαραίτητο να συνοδεύεται από συγκεκριμένα στοιχεία στην εμφάνισή του, όπως ο διπλός στρόγγυλος προβολέας και το φτερό, όλα τους όμως προσαρμοσμένα στις επιταγές της εποχής. LED παντού και φώτα ημέρας που αποτελούν σχεδιάγραμμα του αετού στο εμβληματικό λογότυπο της Moto Guzzi κόβοντας στην μέση, τους ολότελα παραδοσιακούς και στρόγγυλους προβολείς. Δεν θα αρέσει σε όλους, δεν μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο άλλωστε, όμως ήδη στις Διεθνείς Εκθέσεις που εμφανίστηκε, και το είδαμε από κοντά με τα μάτια μας, φάνηκε πως προσελκύει πολλούς για μία σειρά από λόγους. Κυρίαρχος είναι το γεγονός πως το μοτοσυκλετιστικό κοινό είναι το πλέον συντηρητικό, οι ίδιοι άνθρωποι που καλοβλέπουν ένα μοντέρνο τετράροδο θέλουν η μοτοσυκλέτα τους να έχει κλασσική γραμμή ή πιο απλά να μην σε παραξενεύει κοιτώντας την, να μην είναι τόσο μοντέρνα που να ξεχωρίζει. Το V85TT ασπάζεται ακριβώς αυτό το σκεπτικό, ποντάροντας στην πλειοψηφία. Το βλέπεις και παίρνεις την αίσθηση πως είναι μία μασίφ μοτοσυκλέτα γεμάτη σίδερο.

Η Moto Guzzi έκανε εδώ κάτι έξυπνο, εμφάνισε και τόνισε τα μεταλλικά της τμήματα και δεν μιλάμε για τον χαρακτηριστικό κινητήρα, που έτσι κι αλλιώς ξεχωρίζει. Ιδιαίτερα στον κιντρινοάσπρο χρωματισμό με το βαμμένο κόκκινο πλαίσιο, και το εμπρός και πίσω υποπλαίσιο, χορταίνεις μέταλλο, όμως το μυστικό είναι αλλού. Τα βαμμένα με πέρλα και με ποιοτική βαφή πλαστικά, μιλούν στο υποσυνείδητό σου και σε κάνουν να πιστεύεις πως αντικρύζεις μία ολότελα μεταλλική μοτοσυκλέτα.

Τα έγχρωμα όργανα ακολουθούν κατά πόδας τον ανταγωνισμό. Στον πρόσθετο εξοπλισμό τους, συνδέονται με κινητό τηλέφωνο για το οποίο υπάρχει θήκη, καθώς και ακουστικά, επιτρέποντας στον αναβάτη να βλέπει ποιος τον καλεί και να ελέγχει κλήσεις και μουσική από τα χειριστήρια της μοτοσυκλέτας. Με την χρήση της εφαρμογής μπορείς να έχεις και ενδείξεις κατεύθυνσης, όχι δηλαδή λεπτομερή χάρτη, αλλά να εισάγεις προορισμός και να βλέπεις τις οδηγίες για τις διασταυρώσεις στην οθόνη. Ο χάρτης αυτός βέβαια χρησιμοποιεί δεδομένα της “here” πράγμα που σημαίνει πως δεν υπάρχει η λεπτομέρεια των Google Maps, ούτε και η ενημέρωση για την κίνηση. Πληροφοριακά, η μόνη μέχρι στιγμής εταιρία που έχει απευθείας συνεργαστεί με την Google για την χρήση των χαρτών, είναι η Triumph για το νέο της Scrambler 1200. Σε κάθε περίπτωση η οθόνη είναι ευανάγνωστη ενώ επίσης παραδοσιακά για το Group Piaggio που στεγάζει και την αδελφή Aprilia, οι αλλαγές ανάμεσα στις τρεις χαρτογραφήσεις που επηρεάζουν την απόκριση και όχι την ιπποδύναμη, γίνονται με το κουμπί της μίζας ενώ βρίσκεσαι σε κίνηση.

Το V85TT είναι μία διαφορετική πρόταση σε μία κατηγορία που ολοένα και πληθαίνει σε συμμετοχές. Στο επόμενο τεύχος εξηγούμε με ακρίβεια τα καλά του σημεία, τι έχει κάνει η Moto Guzzi στον κινητήρα και πού θα μπορούσε να γίνει καλύτερο για κάθε τύπο αναβάτη και επίπεδο χρήσης. Φτιαγμένο για να φέρει την Moto Guzzi σε μία ανταγωνιστική κατηγορία, το V85TT αξίζει ιδιαίτερη προσοχή καθώς συγκεντρώνει στοιχεία φτιάχνοντας έναν συνδυασμό που είναι μοναδικός και δεν υπάρχει αντίστοιχος!

 

 
 
Κινητήρας
Εγκάρσιος 90° V με δύο βαλβίδες σε κάθε κύλινδρο – οι εισαγωγής είναι τιτανίου
Ψύξη
Αερόψυκτο
Χωρητικότητα
853 cc
Διάμετρος x Διαδρομή
84 x 77 mm
Συμπίεση
10.5: 1
Ιπποδύναμη
80 HP (59 kW) / 7,750 rpm
Ροπή
80 Nm / 5,000 rpm
Τροφοδοσία
Ηλεκτρονικά ρυθμιζόμενο ψεκασμός με σώμα 52mm και ηλεκτρονική οδήγηση γκαζιέρας
 
 
Ρεζερβουάρ / Ρεζέρβα(l)
23 / 5
Προδιαγραφές
Euro 4
 
Μετάδοση
 
Συμπλέκτης
Ξηρός μονόδισκος
Σχέσεις
1st 16/39 = 1: 2.437
 
2nd 18/32 = 1: 1.778
 
3rd 21/28 = 1: 1.333
 
4th 24/26 = 1: 1.083
 
5th 25/24 = 1: 0.960
 
6th 27/24 = 1: 0.889
Πλαίσιο
Ατσάλινο σωληνωτό με τον κινητήρα ενεργό μέρος
Ανάρτηση Εμπρός
Ανεστραμμένο τηλεσκοπικό πιρούνι με ρυθμίσεις προφόρτισης και υδραυλική επαναφορά
Διάμετρος / Διαδρομή
41 / 170 mm
Ανάρτηση Πίσω
Αλουμινένιο ψαλίδι με ένα αμορτισέρ που ρυθμίζεται στην προφόρτιση
Διαδρομή πίσω
170 mm
Εμπρός Φρένο
Δύο ατσάλινοι πλευστοί δίσκοι 320 mm με ακτινικές τετραπίστονες δαγκάνες της  Brembo
Πίσω Φρένο
Ένας ατσάλινος δίσκος 260 mm με πλευστή διπίστονη δαγκάνα
Εμπρός Τροχός
2.50” x 19” (110/80 - R19”)
Πίσω τροχός
4.25” x 17” (50/70 - R17”)

 

Ετικέτες

Οδηγούμε Yamaha Tenere 700 – Πρώτες εντυπώσεις! [VIDEO]

«Υπόσχεση που τηρήθηκε»
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

21/5/2019

Ζωντανά από την Ισπανία παρακολουθείτε την εξέλιξη της παρουσίασης του Yamaha Tenere 700, που τόσο πολύ περιμένατε να δείτε, κρίνοντας από τα μηνύματα που έχουμε πάρει αυτές τις ημέρες, τα οποία μάλιστα ξεκίνησαν πριν την αποστολή εκδηλώνοντας ανυπομονησία, κάτι που είχαμε καιρό να δούμε για νέο μοντέλο! Λίγο το όνομα, λίγο η ταυτότητα χρήσης που ταιριάζει απόλυτα στο δικά μας δεδομένα, λίγο και η υπόσχεση της Yamaha πως θα φτιάξει εκείνο που θέλει ο κόσμος, και όχι αυτό που αρχικά είχε βάλει στόχο, και το ενδιαφέρον για το Tenere 700 έχει αρχίσει να κυμαίνεται στα επίπεδα του πρώτου Tracer… Το πρόβλημα για μια μερίδα Ελλήνων είναι πως δεν έρχεται σε τιμή που να θυμίζει MT-07. Τους έξω από εδώ δεν τους απασχολούν τέτοια θέματα. Οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, και μιλήσαμε με πολλούς, το βρίσκει εξαιρετικά φθηνό. Για το ποιος έχει δίκιο και άδικο, ο κόσμος έχει απαντήσει ήδη μόνος του. Η πλειοψηφία χρόνια τώρα έχει αποφανθεί. Διότι να θυμηθούμε πως έτσι ξεκίνησε το Tenere, ως μία πολύ φθηνή λύση για την δημιουργία ενός Adventure μοντέλου βασισμένο σε μία γυμνή μοτοσυκλέτα. Μόλις βγήκε στον δρόμο για δοκιμές και αποθανατίστηκε σε κατασκοπευτικές φωτογραφίες, ο κόσμος αντέδρασε. Συλλογικά τελείως, από εκείνες τις φορές που το κοινό έχει ταυτόχρονα την ίδια ιδέα, όπως το σμήνος πουλιών που αλλάζει ταυτόχρονα κατεύθυνση δίχως κανείς να δώσει το πρόσταγμα, ζήτησαν από την Yamaha να το πάρει πίσω και να τους δώσει ένα καινούριο. Ένα που δεν θα έχει μόνο το όνομα, ένα Tenere που να είναι όσο φθηνό γίνεται χωρίς όμως να προσφέρει κάτι λιγότερο από αυτό που υπόσχεται το όνομά του. Κι ας μην κάνει όσο ένα MT-07. Ο κόσμος λοιπόν μίλησε, η πλειοψηφία είχε μία συγκεκριμένη στάση και η Yamaha αποφάσισε να ακούσει την πλειοψηφία. Το πήρε πίσω και ξεκίνησε την ανάπτυξη ενός νέου μοντέλο. Κάπου στην πορεία, κι αρκετά νωρίς είναι η αλήθεια, επέλεξαν να ολοκληρώσουν πρώτα την εξέλιξη ενός πρωτότυπου το οποίο θα ξέφευγε από την πεπατημένη οδό και θα ήταν ένα λειτουργικό concept που θα σήκωνε ολόκληρο το βάρος της εξέλιξης για την μοτοσυκλέτα παραγωγής. Έτσι γεννήθηκε το Τ7.

Η Yamaha είναι πολύ μπλε και καθόλου πορτοκαλί, κι αυτό σημαίνει πολύ απλά πως δεν ασχολούνται όλοι με το Enduro, τα Rally και γενικότερα το χώμα… Έχει μία μικρή και πολύ δεμένη ομάδα που μάλιστα έχει βάλει στόχο να σπάσει το σερί της KTM στο Dakar, αλλά μέχρι εκεί. Αυτό σημαίνει πως υπήρχε μία μικρή έλλειψη προσωπικού που θα ήταν ικανό να φέρει εις πέρας την δημιουργία ενός τόσο σοβαρού εμπορικά μοντέλου. Για αυτό και επιστρατεύτηκε ο Project Leader των WR / YZ να αναλάβει την εξέλιξη του Tenere από την αρχή και δοκιμαστές – αναβάτες έγιναν η αφρόκρεμα των Rally!

Yamaha T7: Το έκαναν βίδες! Και μας πείραξε προσωπικά…

Σβήνοντας όσα είχαν κάνει, έστω κι αυτά τα λίγα, και ξεκινώντας την διαδικασία της εξέλιξης από την αρχή, έδιναν μία υπόσχεση στον κόσμο: «Σας ακούσαμε, θα φτιάξουμε αυτό που θέλετε». Δεν είναι εύκολο να υποστηρίξεις κάτι τέτοιο, πρώτα γιατί ο κόσμος τα θέλει όλα και μάλιστα και πολύ φθηνά και πολύ γρήγορα και δεύτερον γιατί η κατηγορία αυτή που καλείται «να κάνει τα πάντα» πρέπει να συνδυάσει άψογη συμπεριφορά στην άσφαλτο και εξίσου καλή στο χώμα. Με παρονομαστή σε όλα τα παραπάνω την πολύ καλή τιμή. Παλιότερα αυτός ο συνδυασμός δεν μπορούσε να γίνει σε μοτοσυκλέτες μαζικής παραγωγής, πρακτικά τουλάχιστον δεν μπορούσε να γίνει. Σήμερα όμως τα ασυμβίβαστα μπορούν να πραγματοποιηθούν καθώς η τεχνολογία και η εμπειρία έχουν κάνει άλματα. Η διαδικασία που ακολουθήσε η Yamaha στο Tenere ήταν να πραγματοποιεί συνεχώς ολοένα και περισσότερες δοκιμές απορρίπτοντας συνέχεια ό,τι δεν άρεσε, ή δεν δούλευε μέχρι να φτάσουν τον υψηλά τοποθετημένο στόχο που ο κόσμος και όχι οι ίδιοι, είχε θέσει ξεκάθαρα κι απόλυτα.

Τα κατάφεραν και μάλιστα τόσο καλά, που θα πρέπει να αποτελούν πλέον παράδειγμα και για άλλους κατασκευαστές που θα κληθούν κι εκείνοι στο μέλλον να ακούσουν το δικό τους κοινό! Περισσότερα από 250 χιλιόμετρα σε χώμα και σχεδόν πεντακόσια στο σύνολο έχει το πρόγραμμα της παρουσίασης, που πρέπει να θεωρείται από το πιο σφιχτά σε χρόνους, καθώς η φωτογράφιση περίπου 40 διαφορετικών αναβατών είναι εξαιρετικά χρονοβόρα διαδικασία. Από τα πρώτα χιλιόμετρα αφήσαμε πίσω άσφαλτο και μπήκαμε σε χώμα τριμμένο στο επίπεδο της άμμου, πασπαλισμένο με χαλίκι που έδωσε για λίγο την θέση του σε κοτρώνες πριν συνεχίσει με αμμοπαγίδες. Για τα Pirelli Scorpion που φορούν τα Tenere η πρόκληση ήταν μεγάλη, ιδίως για το μπροστινό που πάσχιζε να προσφέρει πρόσφυση και δεν τα κατάφερνε συχνά. Οδηγώντας σε ένα ικανοποιητικό ρυθμό το Tenere πολύ γρήγορα αποκαλύπτει τις καταβολές του, την αιτία που η εξέλιξή του κράτησε τόσο καιρό και που σίγουρα δεν πήγε χαμένη. Τόσους γύρους ανά την υφήλιο πήγε το Τ7, τόσοι αγωνιζόμενοι πήραν μέρος στην εξέλιξή του και υπάρχει τώρα ένα αποτέλεσμα που η Yamaha είχε πολύ καιρό να μας δώσει σε Adventure μοτοσυκλέτα!

Με δεδομένο πως όλοι όσοι ενεπλάκησαν, σχημάτισαν μία ομάδα που δεν δούλευε πάντα μαζί, πως άρπαξαν κόσμο κυριολεκτικά από διάφορα τμήματα του ομίλου, το αποτέλεσμα τους δικαιώνει. Πρόκειται για μία μοτοσυκλέτα που στο επίπεδό της τιμής της προσφέρει μία συμπεριφορά που ανταποκρίνεται σε πολύ ακριβότερες μοτοσυκλέτες. Οι ικανότητές της στο χώμα ξεπερνούν κατά πολύ τις ανάγκες του μέσου αναβάτη, ενώ με καίριες επεμβάσεις τα πράγματα μπορούν να φτάσουν σε επίπεδο Rally, τόσο απλά. Καλεσμένος βρίσκεται εδώ και ο Franco Caimi, ο αναβάτης των Rally και πρωταθλητής Enduro, που επίσης έχει εντυπωσιαστεί από το Tenere και μου έλεγε πόσα πολλά πράγματα της αγωνιστικής του μοτοσυκλέτας θα μπορούσαν να μπουν αυτούσια. Του φαίνεται εξαιρετικά κοντινή στην αγωνιστική. Αυτό δεν σημαίνει πως είναι “Ready to Race”, δεν ήταν κι αυτός ο στόχος της Yamaha άλλωστε. Το κοινό του Tenere είναι πολύ πιο μεγάλο, πολύ πιο γενικό, για να μπει σε μία και μόνο ταμπέλα. Το γεγονός πως υπερπληρώνει τις ανάγκες του μέσου αναβάτη, έχει να κάνει και με το γεγονός πως οι ανάγκες αυτές δεν είναι ιδιαίτερα υψηλές σε ότι αφορά το χώμα. Την πρώτη ημέρα της οδήγησης περάσαμε από πολλές φλαταδούρες με χαλίκι, από εκείνες που περνάς καθιστός στην σέλα, όμως υπήρχαν γερές δόσεις απαιτητικής οδήγησης στο χώμα, με ανηφόρες, κατηφόρες, άλματα, γκρεμούς και κοτρώνες. Αυτό έφτιαξε ένα σκηνικό που θυμίζει παλιές εποχές παρουσιάσεων, τότε που δεν χρειαζόσουν δέκα στάσεις για να αλλάξεις κάμερες και να αποθανατίσεις την στιγμή στα social media. Τότε που οι παρουσιάσεις είχαν πραγματική περιπέτεια. Η Yamaha έφτιαξε μία τέτοια για το Tenere κι ακόμη ζούμε την εξέλιξή της. Την τελευταία δεκαετία πάντως, κανείς δεν έχει σχεδιάσει μία πρώτη επαφή μοτοσυκλέτας με δημοσιογράφους που να έχει τόσο χώμα και απαιτητικά κομμάτια.

Οι αναρτήσεις της Kayaba κάνουν την δουλειά που πρέπει, με γραμμικότητα στην λειτουργία τους και διαβάζοντας σωστά τα εμπόδια. Πίσω δεν χοροπηδά σαν κατσίκι και μπροστά πρέπει να χτυπήσεις πέτρες με μεγάλη ταχύτητα για να διώξει το τιμόνι. Οι ρυθμίσεις που είναι κοινές και για τα δύο καλάμια, έχουν σχετικά καλό βήμα όπου με τρία κλικ έχεις τελείως διαφορετική συμπεριφορά. Αυτή είναι ανάλυση για την επιστροφή και το τεύχος βέβαια. Ο κινητήρας είναι ο γνωστός μας με τον crossplane στρόφαλο δίχως καμία αλλαγή πέραν της τροφοδοσίας και της αναπνοής του. Η ECU που αναλαμβάνει την διαχείριση έρχεται από την ανατολή και είναι από το πάνω ράφι, η καλύτερη μονάδα που μπορεί κανείς να προμηθευτεί εκτός Ευρώπης. Οι διαφορές στην απόκριση είναι εμφανείς και χρειάζεται κι εδώ αρκετή ανάλυση για την πλήρη παρουσίαση στην επιστροφή.

Από πλευράς ποιότητας το Tenere είναι πολύ πιο πάνω από το αρχικό επίπεδο των MT-07 με πρώτο και καλύτερο το γεγονός πως δεν χρειάζεται να αλλάξεις αναρτήσεις. Υπάρχουν παρατηρήσεις, όπως το άβαφο πλαστικό κάτω από την σέλα που θέλει κιόλας αλλαγή μετά από τέσσερις ημέρες χώμα, όμως αυτό είναι κάτι που κι εύκολα αλλάζει και κόστος δεν έχει. Η βαφή θα μπορούσε να είναι καλύτερη, όμως δεν σου δίνει την εντύπωση πως σε λίγο καιρό το Tenere θα είναι αγνώριστο. Περισσότερο αυτές οι παρατηρήσεις έχουν να δείξουν σε εσάς πως εμείς ψάξαμε την μοτοσυκλέτα που καβαλήσαμε και λιγότερο εκβιάζουν κάποιο αρχικό συμπέρασμα. Από την πλειοψηφία όσων είμαστε εδώ και μαζί με εμένα, το Tenere θα μπορούσε να γίνει η επόμενη προσωπική μας μοτοσυκλέτα. Κι όταν το λες αυτό για ένα «βασικό» μοντέλο, κι όχι για κάποια ακριβή και υπερ-εξοπλισμένη Adventure η βαρύτητα είναι πολλαπλάσια.

Στην άσφαλτο έχει μία σταθερότητα που φτάνει μέχρι και τα 190 χιλιόμετρα με την τελική στο κοντέρ να φτάνει το υψηλότερο νούμερό της λίγο πιο πάνω, στα 202-203, σε μία ημέρα μάλιστα με έντονο αέρα. Δεν θα έπρεπε να πάει και παραπάνω με δεδομένο πως φορά σαμπρέλες. Προς το παρόν δεν υπάρχει και κάποια πιθανότητα για να το παραγγείλει κανείς με διαφορετικές ζάντες, από τον εξαιρετικά πλούσιο κατάλογο με αξεσουάρ που έχει η Yamaha, ωστόσο για το χώμα οι σαμπρέλα είναι πάντοτε μία πρόσθετη ασφάλεια. Στον κατάλογο θα βρει κανείς και ψηλότερη και χαμηλότερη σέλα. Και είναι αυτή μία από τις πιο κοινές ερωτήσεις γιατί κοιτώντας το στις φωτογραφίες παίρνεις την εντύπωση πως το ρεζερβουάρ είναι πολύ ψηλά, πως η σέλα είναι πολύ χαμηλά συγκριτικά με αυτό και πως η θέση οδήγησης θα είναι μία τυπική «γιαπωνέζικη» και συνεπώς ακατάλληλη τόσο για γρήγορη οδήγηση στο χώμα, όσο και για μεγάλες αποστάσεις.

Καταρχήν το Tenere είναι πλήρως ευρωπαϊκή μοτοσυκλέτα, και θα το αναλύσουμε κι αυτό στο τεύχος. Από εκεί και πέρα η εικόνα αυτή που σχηματίζεις δεν αλλάζει ούτε όταν το βλέπεις από κοντά και συγκεκριμένα από το πλάι και χαμηλά. Η πραγματικότητα διαφέρει πλήρως! Στα 1.83 που είμαι εγώ τα γόνατα είναι σε άνετη θέση και κάθεσαι πάνω και όχι μέσα στην μοτοσυκλέτα, η πραγματικότητα είναι διαφορετική από την εικόνα. Στο πρώτο ταξίδι όταν έρθει Ελλάδα θα το δούμε καλύτερα, αν και μην περιμένετε να αλλάξει η άποψη. Ήδη συμπληρώσαμε 350 χιλιόμετρα και πάμε για τα 500, που σημαίνει πως η αρχική εικόνα μάλλον θα παραμείνει.

Η Yamaha είχε πολλά χρόνια να μας δώσει μία πραγματική Adventure μοτοσυκλέτα, μία μοτοσυκλέτα που να πηγαίνει γρήγορα στην άσφαλτο και εξαιρετικά στο χώμα και να μην κοστίζει μία περιουσία. Το επίπεδο του Tenere είναι πραγματική έκπληξη, είναι πολύ πάνω από αυτό που περιμέναμε, τα όριά του είναι πολύ πιο πάνω από τις δυνατότητες του μέσου αναβάτη, και δεν ζητά τίποτα από τον αναβάτη του, μονάχα να το καβαλήσει και να φύγει.

Έχουμε λοιπόν να πούμε πολλά, για την κατασκευή, την απόδοση σε στροφιλίκι, σε κοτρώνες, πέτρες, αυτοκινητόδρομους και επαρχιακούς. Για τα φρένα που θέλουν επίσης ανάλυση, για την μετάδοση και τον κινητήρα. Ο ενθουσιασμός είναι αντιστρόφως ανάλογος για ένα βασικό μοντέλο, με την διαφορά πως αυτό δεν είναι πλέον ένα βασικό μοντέλο. Είναι ο άξιος συνεχιστής του ονόματος, είναι το Tenere που υποσχέθηκε η Yamaha. Και την υπόσχεσή της, την κράτησε με το παραπάνω!

Ετικέτες