Οδηγούμε Moto Guzzi V85TT 2019 [video]: Η ξεχωριστή πρόταση στα μεσαία On-Off

Πρώτες εντυπώσεις από την Σαρδηνία – teaser video
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

15/3/2019

Ο ενθουσιασμός πάνω σε μία Moto Guzzi είχε πάντοτε αρκετά συγκεκριμένη ερμηνεία. Μην το παρεξηγήσετε, το ίδιο ισχύει για όλους τους κατασκευαστές και μονάχα το εύρος αλλάζει από μάρκα σε μάρκα. Λίγες είναι οι μοτοσυκλέτες που αυτό το εννοείς ποικιλοτρόπως και λιγότερο συγκεκριμένα. Επιπρόσθετα έχει αντίστοιχη ευρύτητα ο όρος «ενθουσιώδης οδήγηση» στην σέλα μίας KTM με την καβάλα σε Moto Guzzi. Μπορεί δηλαδή να έχουν το ίδιο τονάζ, αλλά βρίσκονται σε διαφορετική πορεία πλεύσης.

Αυτά ήταν τα δεδομένα με τα οποία βρεθήκαμε στη σέλα του V85TT, πάνω από έναν εγκάρσια τοποθετημένο αερόψυκτο V, που αν και νέος δεν φτιάχτηκε με σκοπό να ξεφύγει από την προσωπικότητα της μητέρας Moto Guzzi, οπότε δεν πακετάρεις στις βαλίτσες σου άδεια μπουκάλια να τα γεμίσεις με απόσταγμα έκπληξης, να έχεις να θυμάσαι στην επιστροφή. Όλα αυτά τα στερεότυπα ωστόσο απλά γιγάντωσαν την έκπληξη από την ενθουσιώδη οδήγηση στους φιδωτούς δρόμους της νότιας Σαρδηνίας, με τον ίδιο τρόπο που μία καλά κλειστή χύτρα γιγαντώνει το αποτέλεσμα της εκρηκτικής ύλης. Ογδόντα ίπποι ονομαστικά για 208 κιλά συνολικού βάρους, πάντα κατά δήλωσή τους μέχρι το ΜΟΤΟ να την ζυγίσει, αλλά κάπου στο δρόμο χάσαμε μερικά δεκάκιλα και βρήκαμε ταυτόχρονα και μία αγέλη άγριων αλόγων, πολλαπλασιάζοντας όσα περιμένει κανείς να εισπράξει, κοιτώντας τα τεχνικά χαρακτηριστικά του V85TT...

Δείτε το trailer της δοκιμής: 

Ναι, για μία μεσαία on-off με κλασσική εμφάνιση, δίνοντάς σου την εντύπωση πως έχει δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην εικόνα της, αντί για το στήσιμό της, το νέο V85TT είναι μία τρικολόρε σφαλιάρα που σου λέει με άμεσο τρόπο να σταματήσεις να κρίνεις τις μοτοσυκλέτες από φωτογραφίες βγάζοντας γρήγορα συμπεράσματα. Στους ίδιους δρόμους έχουμε οδηγήσει Caponord 1200, Multistrada Enduro, GS και τώρα το νέο Moto Guzzi που ούτε κατά διάνοια δεν υπολειπόταν σε ρυθμό, όπως βλέπετε στο teaser video αλλά και στις φωτογραφίες! Όλες οι μοτοσυκλέτες μπορούν να στρίψουν στο όριο πάνω σε έναν ιδανικό δρόμο, όμως το ζήτημα είναι να αγγίζεις το όριο αυτό χωρίς η καρδιά σου να δουλέψει διπλή βάρδια και να μπορείς να κρατήσεις έναν τέτοιο ρυθμό για το σύνολο της μεγάλης του αυτονομίας.

Στο μικροκαμωμένο V85TT η Moto Guzzi έχει τοποθετήσει ρεζερβουάρ 23 λίτρων που βρίσκεις μονάχα σε μοτοσυκλέτες με περισσότερο όγκο, όπως αντίστοιχα ισχύει και για τον άξονα στα κυβικά αυτά. Καλοζυγισμένη μοτοσυκλέτα με μπόλικες αφαιρετικές δόσεις «γκουτζίασης» όπως εκείνη που εισπράττεις από το Stelvio για παράδειγμα. Χρειάζεται αρκετή ανάλυση η πρόταση αυτή στο επόμενο τεύχος, αλλά ας μείνουμε επιφανειακά στην συμπεριφορά του άξονα και την λειτουργία του κιβωτίου. Η Guzzi εφαρμόζει στα δόντια εμπλοκής των γραναζιών για την πρώτη, μία σχετικά γνωστή δική της νέα πατέντα. Αντί να πολλαπλασιάσει τα δόντια εμπλοκής για πιο ομαλό κούμπωμα, όπως στο πλέον πρόσφατο παράδειγμα έπραξε η Honda με την σειρά CB500 - η Guzzi εφαρμόζει στα δόντια εμπλοκής μικρές γλίστρες και προσδίδει ακριβώς εκείνο το περιθώριο ελαστικότητας που θέλεις σε ένα κιβώτιο για καθημερινή χρήση. Από μία on-off Guzzi, περιμένεις στο κλείσιμο του γκαζιού να υπάρχει πολυφωνία, να σου μιλά μάγκικα ιταλικά το κιβώτιο, να κάνει γκριμάτσες ο άξονας, όπως αντίστοιχα στο άνοιγμα του γκαζιού σε επισκέπτεται το φαινόμενο της καμήλας. Αν θυμάστε από τις δοκιμές και τα συγκριτικά του Honda Crosstourer, τότε θα ξέρετε ακριβώς ποια είναι αυτή η καμήλα. Σε on-off με άξονα ήταν έως σχετικά πρόσφατα σύνηθες να σε επισκέπτεται το φαινόμενο, ωστόσο τα τελευταία χρόνια το έχουν εκμηδενίσει σχεδόν όλοι, λίγο ή πολύ. Το V85TT ευνοείται από την μικρή απόσταση από το έδαφος, όμως κάθε ρυθμός οδήγησης θέλει την δική του αναφορά και αρκετή ανάλυση. Για τους γρήγορους στην ανάγνωση κρατήστε την θετική αναφορά στην λειτουργία του άξονα.

Η Moto Guzzi είχε πολύ υψηλούς στόχους όταν σχεδίαζε την νέα της μεσαία On-off ξεκινώντας από τον κινητήρα πρώτα και χτίζοντας προς τα πάνω. Τα δύο αυτά στάδια έγιναν ξεχωριστά, πρώτα ήθελαν έναν κινητήρα που θα μπορεί να ανταποκριθεί σε περισσότερα μοντέλα, κι έπειτα έχτισαν επάνω του μία μοτοσυκλέτα που θα μπορούσε να βάλει την εταιρία στην κατηγορία που γνωρίζει αυξημένο ανταγωνισμό. Για να έχει και την παραμικρή ελπίδα, δεν θα έπρεπε να στηριχτεί μονάχα στην εμφάνιση…

Το V85TT βασίζεται στην κλασσική του εικόνα, η Moto Guzzi το ονομάζει “Classic Enduro” κι αυτό σημαίνει πως ήταν απαραίτητο να συνοδεύεται από συγκεκριμένα στοιχεία στην εμφάνισή του, όπως ο διπλός στρόγγυλος προβολέας και το φτερό, όλα τους όμως προσαρμοσμένα στις επιταγές της εποχής. LED παντού και φώτα ημέρας που αποτελούν σχεδιάγραμμα του αετού στο εμβληματικό λογότυπο της Moto Guzzi κόβοντας στην μέση, τους ολότελα παραδοσιακούς και στρόγγυλους προβολείς. Δεν θα αρέσει σε όλους, δεν μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο άλλωστε, όμως ήδη στις Διεθνείς Εκθέσεις που εμφανίστηκε, και το είδαμε από κοντά με τα μάτια μας, φάνηκε πως προσελκύει πολλούς για μία σειρά από λόγους. Κυρίαρχος είναι το γεγονός πως το μοτοσυκλετιστικό κοινό είναι το πλέον συντηρητικό, οι ίδιοι άνθρωποι που καλοβλέπουν ένα μοντέρνο τετράροδο θέλουν η μοτοσυκλέτα τους να έχει κλασσική γραμμή ή πιο απλά να μην σε παραξενεύει κοιτώντας την, να μην είναι τόσο μοντέρνα που να ξεχωρίζει. Το V85TT ασπάζεται ακριβώς αυτό το σκεπτικό, ποντάροντας στην πλειοψηφία. Το βλέπεις και παίρνεις την αίσθηση πως είναι μία μασίφ μοτοσυκλέτα γεμάτη σίδερο.

Η Moto Guzzi έκανε εδώ κάτι έξυπνο, εμφάνισε και τόνισε τα μεταλλικά της τμήματα και δεν μιλάμε για τον χαρακτηριστικό κινητήρα, που έτσι κι αλλιώς ξεχωρίζει. Ιδιαίτερα στον κιντρινοάσπρο χρωματισμό με το βαμμένο κόκκινο πλαίσιο, και το εμπρός και πίσω υποπλαίσιο, χορταίνεις μέταλλο, όμως το μυστικό είναι αλλού. Τα βαμμένα με πέρλα και με ποιοτική βαφή πλαστικά, μιλούν στο υποσυνείδητό σου και σε κάνουν να πιστεύεις πως αντικρύζεις μία ολότελα μεταλλική μοτοσυκλέτα.

Τα έγχρωμα όργανα ακολουθούν κατά πόδας τον ανταγωνισμό. Στον πρόσθετο εξοπλισμό τους, συνδέονται με κινητό τηλέφωνο για το οποίο υπάρχει θήκη, καθώς και ακουστικά, επιτρέποντας στον αναβάτη να βλέπει ποιος τον καλεί και να ελέγχει κλήσεις και μουσική από τα χειριστήρια της μοτοσυκλέτας. Με την χρήση της εφαρμογής μπορείς να έχεις και ενδείξεις κατεύθυνσης, όχι δηλαδή λεπτομερή χάρτη, αλλά να εισάγεις προορισμός και να βλέπεις τις οδηγίες για τις διασταυρώσεις στην οθόνη. Ο χάρτης αυτός βέβαια χρησιμοποιεί δεδομένα της “here” πράγμα που σημαίνει πως δεν υπάρχει η λεπτομέρεια των Google Maps, ούτε και η ενημέρωση για την κίνηση. Πληροφοριακά, η μόνη μέχρι στιγμής εταιρία που έχει απευθείας συνεργαστεί με την Google για την χρήση των χαρτών, είναι η Triumph για το νέο της Scrambler 1200. Σε κάθε περίπτωση η οθόνη είναι ευανάγνωστη ενώ επίσης παραδοσιακά για το Group Piaggio που στεγάζει και την αδελφή Aprilia, οι αλλαγές ανάμεσα στις τρεις χαρτογραφήσεις που επηρεάζουν την απόκριση και όχι την ιπποδύναμη, γίνονται με το κουμπί της μίζας ενώ βρίσκεσαι σε κίνηση.

Το V85TT είναι μία διαφορετική πρόταση σε μία κατηγορία που ολοένα και πληθαίνει σε συμμετοχές. Στο επόμενο τεύχος εξηγούμε με ακρίβεια τα καλά του σημεία, τι έχει κάνει η Moto Guzzi στον κινητήρα και πού θα μπορούσε να γίνει καλύτερο για κάθε τύπο αναβάτη και επίπεδο χρήσης. Φτιαγμένο για να φέρει την Moto Guzzi σε μία ανταγωνιστική κατηγορία, το V85TT αξίζει ιδιαίτερη προσοχή καθώς συγκεντρώνει στοιχεία φτιάχνοντας έναν συνδυασμό που είναι μοναδικός και δεν υπάρχει αντίστοιχος!

 

 
 
Κινητήρας
Εγκάρσιος 90° V με δύο βαλβίδες σε κάθε κύλινδρο – οι εισαγωγής είναι τιτανίου
Ψύξη
Αερόψυκτο
Χωρητικότητα
853 cc
Διάμετρος x Διαδρομή
84 x 77 mm
Συμπίεση
10.5: 1
Ιπποδύναμη
80 HP (59 kW) / 7,750 rpm
Ροπή
80 Nm / 5,000 rpm
Τροφοδοσία
Ηλεκτρονικά ρυθμιζόμενο ψεκασμός με σώμα 52mm και ηλεκτρονική οδήγηση γκαζιέρας
 
 
Ρεζερβουάρ / Ρεζέρβα(l)
23 / 5
Προδιαγραφές
Euro 4
 
Μετάδοση
 
Συμπλέκτης
Ξηρός μονόδισκος
Σχέσεις
1st 16/39 = 1: 2.437
 
2nd 18/32 = 1: 1.778
 
3rd 21/28 = 1: 1.333
 
4th 24/26 = 1: 1.083
 
5th 25/24 = 1: 0.960
 
6th 27/24 = 1: 0.889
Πλαίσιο
Ατσάλινο σωληνωτό με τον κινητήρα ενεργό μέρος
Ανάρτηση Εμπρός
Ανεστραμμένο τηλεσκοπικό πιρούνι με ρυθμίσεις προφόρτισης και υδραυλική επαναφορά
Διάμετρος / Διαδρομή
41 / 170 mm
Ανάρτηση Πίσω
Αλουμινένιο ψαλίδι με ένα αμορτισέρ που ρυθμίζεται στην προφόρτιση
Διαδρομή πίσω
170 mm
Εμπρός Φρένο
Δύο ατσάλινοι πλευστοί δίσκοι 320 mm με ακτινικές τετραπίστονες δαγκάνες της  Brembo
Πίσω Φρένο
Ένας ατσάλινος δίσκος 260 mm με πλευστή διπίστονη δαγκάνα
Εμπρός Τροχός
2.50” x 19” (110/80 - R19”)
Πίσω τροχός
4.25” x 17” (50/70 - R17”)

 

Ετικέτες

KTM 390 Adventure 2020: Δοκιμή στην Τενερίφη [VIDEO]

Παρέα με τον Sam Sunderland
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

8/3/2020

Υπάρχει σαφή απάντηση από τους ανθρώπους της KTM, στην πιο συνηθισμένη ερώτηση που ακούμε για το μικρό Adventure: «γιατί αργήσανε τόσο πολύ να το βγάλουν…». Οι αναγνώστες του ΜΟΤΟ ξέρετε την απάντηση από το τεύχος Δεκεμβρίου 2019, όταν φιλοξενούσαμε την πρώτη του παγκοσμίως οδηγική εμπειρία, παράλληλα με την παρουσίασή του στην EICMA - και την απάντηση αυτή, την επιβεβαιώσαμε και τώρα. Ας την θυμηθούμε: Είναι γιατί ο κ. Rajiv Bajaj δεν έβλεπε να πωλούνται on-off μοτοσυκλέτες στην αγορά του… και η αγορά του καλύπτει σχεδόν το 50% του μισού εκατομμυρίου μονοκύλινδρων Duke που έχουν παραχθεί έως τώρα, και είναι η μεγαλύτερη αγορά μοτοσυκλέτας στον κόσμο εδώ και χρόνια. Οπότε δεν την παραβλέπεις… Εκείνο όμως που δεν το ξέρουν όλοι μέσα στην KTM, παρά μονάχα τα πιο υψηλόβαθμα στελέχη ή τουλάχιστον εκείνοι μπορούν να μιλήσουν πιο ανοιχτά, είναι πως είχαν φτάσει στο σημείο να φτιάξουν ένα πρωτότυπο για να εξερευνήσουν την πιθανότητα ενός μικρότερου Adventure πριν τελικά καταφέρουν να πείσουν την Bajaj να αναλάβει δράση. Κι ευτυχώς που το κατάφεραν, γιατί εκείνο διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να το κάνουν τόσο προσιτό, όσο ήθελαν.

Δείτε teaser video της αποστολής μας και τον Sam Sunderland να μας μιλά για το 390 Adventure...

Δεν χρειάστηκε βέβαια στο τέλος ισχυρή επιχειρηματολογία, γιατί η προσμονή για μία τέτοια μοτοσυκλέτα άρχισε να αυξάνεται ραγδαία και όχι με αριθμητική πρόοδο. Ωστόσο δεν φταίει μόνο ο κ. Bajaj για το γεγονός πως περιμέναμε αρκετό καιρό να δούμε μία τόσο σημαντική μοτοσυκλέτα, ιδιαίτερα για την δική μας αγορά. Είναι που και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δεν αναγνώρισαν γρήγορα την ανοδική δυναμική των μικρότερων μοτοσυκλετών, τουλάχιστον όχι όπως την είχαν προβλέψει οι Έλληνες μέσα στην οικονομική κρίση.

Τέλος όμως με την αναμονή, το 390 Adventure είναι πλέον εδώ! Είναι κυριολεκτικά εδώ, γιατί η KTM στην Ελλάδα τα έχει κιόλας παραλάβει, νωρίτερα από πολλές άλλες αγορές πράγμα που επιβεβαιώνει και την προσμονή που υπήρχε στην χώρα μας. Αν και οι προ-παραγγελίες που ήδη έχουν αποτελούν μία καλύτερη επιβεβαίωση… Παρόλο που έχει έρθει στην Ελλάδα όμως, εμείς πήγαμε να το συναντήσουμε στην Τενερίφη! Εκεί που εν μέσω ταξιδιωτικών οδηγιών η KTM διοργάνωσε την διεθνή παρουσίασή του. Αγαπημένο μέρος της KTM για τις Adventure μοτοσυκλέτες… με μικρές εξαιρέσεις, όλες εκεί τις έχουμε οδηγήσει.

Το γεγονός πως το 390 είναι μέλος της οικογένειας Adventure δεν φαίνεται από το όνομα, ούτε και από το σουλούπι που ακολουθεί την σχεδιαστική φιλοσοφία των μεγαλύτερων μοντέλων. Είναι που το έχουν πλαισιώσει με την ίδια προσοχή, δεν ξεφόρτωσαν το project στους Ινδούς. Να ένα παράδειγμα προς επιβεβαίωση αυτού του ισχυρισμού: Η εξέλιξη των αναρτήσεων έχει γίνει στην Καλιφόρνια, από τον άνθρωπο των Rally, τον Quinn Cody. Είναι εκείνος που έκανε την μεγάλη αλλαγή που λέγαμε στην δοκιμή του 790 Adventure, με αποτέλεσμα να είναι μία από τις πιο σταθερές μοτοσυκλέτες γενικά και όχι μόνο ανάμεσα σε όσες έχουν 21 ίντσες τροχό. Ο χρόνος του είναι πολύτιμος αλλά η KTM θα προίκιζε το μικρό Adventure με πλήρως ρυθμιζόμενες αναρτήσεις και δεν υπήρχε περίπτωση να κάνουν μισές δουλειές. Ένα πράγμα σας γεννήθηκε τώρα σαν απορία, αμέσως μόλις το μάτι έπεσε στις 21 ίντσες, γιατί να μην έχει και το 390 ένα τέτοιο τροχό.

Η ΚΤΜ βλέπει αυτή την μοτοσυκλέτα σαν entry level στον κόσμο που ισορροπείς σε δύο ρόδες… και σε αυτό το πρώτο βήμα, ο εικοσιενός ιντσών εμπρός τροχός δεν έχει καμία θέση. Είναι το ίδιο που λέμε και στο τεύχος του ΜΟΤΟ που τώρα κυκλοφορεί, το τεύχος Μαρτίου 2020, ο αρχάριος αναβάτης είναι πολύ καλύτερα με 19άρι εμπρός τροχό. Το ίδιο και ο έμπειρος που θέλει μία καθημερινή μοτοσυκλέτα με την οποία να πηγαίνει σβέλτα στην άσφαλτο και όταν και όποτε χρειαστεί και στο χώμα... «αραιά και που» δηλαδή. Οι ζάντες προέρχονται από έναν κινέζο προμηθευτή, ίδιο με αυτόν που φτιάχνει του 790 και δεν προβλέπεται να δούμε άλλες, ακτινωτές για παράδειγμα. Ενώ για να μεγαλώσει το μέγεθος του εμπρός τροχού θα πρέπει να γίνει ξεχωριστή έκδοση, καθώς με τόσα ηλεκτρονικά δεν ξεβιδώνεις και βιδώνεις… Είναι ευκαιρία να τονίσουμε κάτι ακόμη, πως ανάμεσα σε όλα τα υπόλοιπα, το 390 είναι και μία από τις μικρότερες μοτοσυκλέτες με IMU παρέα με τα CB125 και CB300 που επίσης έχουν αισθητήρα κλίσης δηλαδή, καθιστώντας το μικρό Adventure την μοναδική on-off με το πρόσθετο αυτό στοιχείο εξοπλισμού.

Όλα αυτά για να ξεφύγουμε νωρίς – νωρίς, με τα δύο πιο συνηθισμένα μηνύματα που έχουμε πάρει για το 390. Υπάρχει και ένα τρίτο που επαναλαμβάνεται πιο αραιά: Αν αυτή είναι η τελική ζελατίνα. Ναι, και δεν θα υπάρξει και άλλη. Το μέγιστο που εμφανίστηκε στο κοντέρ στηνδιάρκεια της παρουσίασης ήταν 172 χιλιόμετρα, και μένει να δούμε πόσα από αυτά είναι τα πραγματικά. Όμως για να φτάσεις εκεί χρειάζεται μία τεράστια ευθεία και πολύ υπομονή, ενώ τα 150 έρχονται σαφώς πιο γρήγορα. Κανένα κράνος με γείσο και στοιχειώδη αεροδυναμική, που σημαίνει πως ανήκει από την μέση σε κατηγορία τιμής και πάνω, δεν δυσκολεύεται σε αυτά τα χιλιόμετρα. Χωρίς γείσο ακόμη πιο εύκολα. Τα σύγχρονα αεροδυναμικά κράνη σου επιτρέπουν να ανέβεις πολύ πάνω από τα διακόσια χιλιόμετρα χωρίς να πρέπει να έχεις τον σβέρκο του Hulk για να αντισταθμίσεις ταλαντώσεις και πίεση. Ακριβότερα κράνη με γείσο θα τα καταφέρουν επίσης, ιδιαίτερα για μικρές αποστάσεις. Οπότε στα 150 που πολύ πιο εύκολα βλέπεις ως μέγιστη τιμή στο κοντέρ, μία ψηλότερη ζελατίνα δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία. Θα υπήρχαν περισσότερες ταλαντώσεις και θα ενοχλούσε και στο χώμα.

Το χώμα ήταν κάτι που στην KTM δεν διαπραγματεύτηκαν, ήθελαν καλή συμπεριφορά, για αυτό και έφτιαξαν ένα καινούριο πλαίσιο για τον ίδιο κινητήρα, αυτόν που χρησιμοποιείται αυτούσιος και στο Duke. Δεν υπάρχει καμία διαφορά, ούτε και στην μετάδοση, ανάμεσα στο Duke και στο Adventure. Ο υδρόψυκτος κινητήρας των 373 κυβικών ήταν ήδη εξαιρετικά αποδοτικός για να χρειάζεται αλλαγές, ώστε να προσαρμοστεί στις Euro5 προδιαγραφές χωρίς να χάσει ούτε σε ιπποδύναμη, ούτε και σε ροπή. Προστέθηκαν δύο καταλύτες, που από μόνοι τους έκαναν την διαφορά, ενώ είχαν τώρα την ευκαιρία να διορθώσουν και ένα από τα θέματα που έχουν απασχολήσει στα Duke, την απαγωγή της θερμότητας. Μιλάμε για ένα σύστημα ψύξης που μπορεί να δημιουργήσει διαφορά 8 βαθμών συγκριτικά με το προηγούμενο στις ίδιες συνθήκες, κι αυτό σημαίνει πως δουλεύει πολύ καλύτερα. Επιπρόσθετα όμως, η απαγωγή της θερμότητας γίνεται με τρόπο που επηρεάζει λιγότερο τα πόδια του αναβάτη! Το ψυγείο είναι κυρτό και τα βεντιλατέρ έγιναν δύο, διώχνοντας τον αέρα με τέτοια γωνία, που το ζεστό κύμα δεν πηγαίνει απευθείας στα πόδια! Από εκεί και πέρα, τα 89x60 χιλιοστά του εμβόλου ανεβάζουν 12,6:1 συμπίεση και η τροφοδοσία τους γίνεται από βαλβίδες στις οποίες ενεργούν κοκοράκια με DLC επίστρωση καταφέρνοντας να βγάλουν 44 ίππους στις 9.000 στροφές, από μία μοτοσυκλέτα που ζυγίζει 158 κιλά στεγνή και 172 γεμάτη – τουλάχιστον μέχρι να την ζυγίσουμε κι εμείς. Αυτή η σχέση κιλών ανά ίππο, καθιστά το Adventure μία πιο γρήγορη μοτοσυκλέτα από άλλες με περισσότερα κυβικά, πόσο μάλιστα για μεσαία on-off της προηγούμενης δεκατίας!

Η κατανάλωση είναι επίσης προσεγμένη, μιας και την έχει αναλάβει η Bosch που διαχειρίζεται ηλεκτρονικά την γκαζιέρα. Τα 38mm σώματα ψεκασμού της Dell’ ‘Orto κάνουν την δουλειά τους από το ίδιο φιλτροκούτι που υπάρχει και στο Duke και με πολύ γρήγορη οδήγηση τα όργανα δεν ξεφεύγουν ψηλότερα από την αρχή των τεσσάρων λίτρων για εκατό χιλιόμετρα. Με προσεκτική οδήγηση θα πέσει και πολύ πιο κάτω, πάντα με βάση την ένδειξη που μας δίνει το ίδιο φυσικά, η πραγματικότητα θα φανεί κατά την δοκιμή στην Ελλάδα. Το traction control μπορείς να πεις πως δεν το χρειάζεσαι, παρόλο που τα 3.8Kg.m ροπής στις 7.000 στροφές έχουν τον τρόπο να κάνουν τον πίσω τροχό να σπινάρει. Τέρμα πλαγιασμένος στην καλύτερη άσφαλτο του κόσμου, το απότομο άνοιγμα του γκαζιού παραμένει η λιγότερο σοφή απόφαση. Με το traction control να έχει μία ήπια επέμβαση σε φυσιολογικό ρυθμό, αδιαφορείς και απλά ανοίγεις το γκάζι όποτε θέλεις και για όσο θέλεις. Υπάρχουν παρατηρήσεις φυσικά και θα το αναλύσουμε στο τεύχος, η επέμβασή του γίνεται πιο έντονη όταν ανέβεις σε ρυθμό. Από την Bosch έρχεται και η μονάδα Cornering ABS, από τους καλύτερους φίλους που θα μπορούσες να έχεις για κάθε μέρα, καθώς είναι η 9.1MP που ξέρει να συμπεριφέρεται σωστά στο δυνατό φρενάρισμα, ενώ διαθέτει και επιλογή offroad. Για την συνεργασία με τις δαγκάνες της Bybre είναι κάτι που θα πρέπει επίσης να το δούμε στην Ελλάδα, διότι δεν υπάρχει τέτοια άσφαλτος πουθενά αλλού, το μόνο σίγουρο είναι πως αν ζητήσεις δυνατό δάγκωμα, θα το πάρεις και με το παραπάνω.

Ο δίσκος μπροστά δεν είναι μικρός, με 320mm διαμέτρου κάνει την δουλειά του μία χαρά, όπως και ο πίσω των 230mm. Το βασικό είναι οι αναρτήσεις WP Apex που φτιάχτηκαν για το Adventure και μόνο και το γεγονός – όπως είπαμε- πως αφότου φτιάχτηκαν σεταρίστηκαν από τον Quinn Cody! Για entry level μοτοσυκλέτα ξεφεύγει πολύ από τον μέσο όρο κι αυτός ήταν ο στόχος. Από το αριστερό καλάμι του ανεστραμμένου πιρουνιού ρυθμίζεις την απόσβεση συμπίεσης και από το δεξί την απόσβεση επαναφοράς με πολλά μεσαία βήματα. Με κάστερ στις 26,5 μοίρες και διαδρομή 170mm τα χαρτιά δείχνουν έναν ξεκάθαρο on-off προσανατολισμό. Με την KTM και παραδόξως όχι την Bajaj, να κάνει το λάθος να δώσει στους Ινδούς την μοτοσυκλέτα σχεδόν ένα μήνα πριν, βγήκαν video με παράπονα για εξάντληση της διαδρομής και μη προοδευτική συμπεριφορά κατά την συμπίεση. Είναι σημεία των καιρών αυτά όμως, καθώς οι περισσότεροι από αυτούς δεν οδηγούσαν στο χώμα και προσπάθησαν να ρίξουν το φταίξιμο της απόδοσής στην μοτοσυκλέτα. Τουλάχιστον η KTM αναγνώρισε το σφάλμα της. Σίγουρα είναι μία ασφάλτινη μοτοσυκλέτα που πηγαίνει στο χώμα και μέχρι εκεί, αλλά να είναι κάτι περισσότερο. Ναι θα θέλαμε ένα μικρό on-off με αυτό τον κινητήρα και πολύ περισσότερο προσανατολισμένο στο off, αλλά ποιος θα το αγόραζε και γιατί; Ο κόσμος δουλεύει δύο δουλειές για να πάρει μία μοτοσυκλέτα και θέλει τρίτη για να την ταΐσει βενζίνη μετά, οπότε ο χρόνος για βόλτες στο χώμα είναι ανύπαρκτος. Για να εξερευνήσεις όμως τις δυνατότητες στην εκτός δρόμου οδήγηση, δεν χρειάζεσαι τίποτα περισσότερο.

Από την μικρή βόλτα στο χώμα, που είναι με διαφορά η μεγαλύτερη που έχω κάνει σε δεκάδες αποστολές στην Τενερίφη, φάνηκε έμπρακτα αυτό ακριβώς, η ικανότητα του 390 να χαρίσει σε έναν νέο αναβάτη διασκέδαση με ασφάλεια στο χώμα, έχοντας μικρό βάρος, ευκολία να βάλεις τα πόδια σου κάτω, που είναι λάθος προφανώς αλλά ταυτόχρονα και το πρώτο που σκέφτεται ο νέος αναβάτης. Η προβλέψιμη συμπεριφορά δεν είναι κακό για κανέναν, ούτε για τον νέο αναβάτη, ούτε για τον έμπειρο. Η φλατ απόδοση της ροπής όμως, είναι ένα μειονέκτημα για εκείνον που θέλει να παίξει, αν και -ναι- δεν περιμένουν όλοι το 390 για να παίξουν. Εκτός από την περίπτωση της δεύτερης μοτοσυκλέτας ή της «επανεισόδου» στις δύο ρόδες. Η δίχως έξαρση απόκριση στερεί ένα βαθμό ευχαρίστησης, αν και μετά τις 6.000 στροφές τα πράγματα γίνονται καλύτερα με βάση το πώς αντιλαμβάνεσαι το γκάζι. Στις 7.000 στροφές παίρνεις την μέγιστη τιμή της ροπής αλλά αμέσως κάνει κοιλιά, έστω και μικρή. Το 390 δεν θα είναι το σουζουμηχανάκι που θα σηκώνεις σούζες χωρίς να τραβάς τιμόνι, δεν θα βασιστείς μόνο στο γκάζι δηλαδή μετά την πρώτη σχέση στο κιβώτιο. Όποιος ξέρει σούζα θα το ευχαριστηθεί ιδιαίτερα, διαφορετικά θα χρειαστεί να την μάθει καλά, δεν θα του κάνει τα πράγματα εύκολα δηλαδή…

Στην εκπληκτική άσφαλτο της Τενερίφης, που απλόχερα χρησιμοποιούν το καλύτερο υλικό, μιας και με αφθονία τους παρέχεται από τα έγκατα της γης, θα πρέπει να ξύνεις μαρσπιέ και να ανοίγεις δυναμικά το γκάζι για να δεις το traction control να επεμβαίνει απότομα. Όταν φτάσεις εκεί, απλά το απενεργοποιείς και η αμεσότητα της γκαζιέρας σου επιτρέπει να έχεις πάντα το γκάζι που θέλεις, ούτε λιγότερο ούτε και περισσότερο, ο ψεκασμός κάνει πολύ καλά την δουλειά του. Τα μαρσπιέ από την άλλη είναι και σε καλή απόσταση από το έδαφος για να μην συναντούν την άσφαλτο όσο στρίβεις, παρά μόνο αν πιέσεις πολύ τα TKC70 της Continental και δεν τοποθετούν τα γόνατα σε περίεργη γωνία.

Το πρόβλημα είναι όταν σηκώνεσαι όρθιος. Τα γόνατα βρίσκουν ένα κενό εκεί που θα ήθελαν να αγκαλιάσουν ρεζερβουάρ και αν τα φρενάρεις στο ρεζερβουάρ είσαι πιο κοντά από αυτό που θα ήθελες ιδανικά. Λύσεις υπάρχουν. Η σέλα Rally κάνει μεγάλη διαφορά στην θέση της οδήγησης και αντιλαμβάνεσαι πως λίγα χιλιοστά μπορούν να παίξουν ρόλο, ιδιαίτερα στα γόνατα. Προσθέτεις και αποστάτες στο τιμόνι και το πρόβλημα, αν το συναντήσεις, έχει λυθεί. Το ρεζερβουάρ με την σειρά του είναι πιστή αντιγραφή του 790 σε φιλοσοφία δεν κατεβαίνει χαμηλά σε στιλ Rally, προφανώς, και κατασκευάζεται με τον ίδιο τρόπο, που κανείς άλλος δεν κάνει στην μοτοσυκλέτα τουλάχιστον όχι ακόμη. Αν έχετε διαβάσει την δοκιμή του 790 καταλαβαίνετε γιατί μιλάμε. Είναι ένα από τα τελείως ευρωπαϊκά πράγματα με την έννοια πως φτιάχνεται σε Ευρωπαϊκό έδαφος και το στέλνουν άβαφο στην Ινδία. Περισσότερα στο επόμενο τεύχος.

Η οθόνη είναι ίδια με του 790, που σημαίνει πως υπάρχει το προστατευτικό γυαλί μπροστά και δεν είναι η οθόνη ενσωματωμένη στο γυαλί. Κάποιες αντανακλάσεις θα υπάρχουν, αλλά πρόβλημα δεν δημιουργείται.

Με πλούσιο εξοπλισμό και μοντέρνα εμφάνιση σε προσελκύει να καθίσεις στην σέλα του. Εκεί θα ανακαλύψεις μία θέση οδήγησης που θα βοηθήσει τον πιο κοντό αναβάτη να πατήσει με ασφάλεια και τον πιο ψηλό μέχρι και το 1,90 να βολευτεί στην σέλα του με βαθμιαίες μικρές παραχωρήσεις. Μόλις το οδηγήσεις και ξεφύγεις λίγο από τα νούμερα των κυβικών και της απόδοσης, τότε αντιλαμβάνεσαι πως είσαι σε μία από τις καλύτερες μοτοσυκλέτες από πεντακόσια κυβικά και κάτω. Ο ανταγωνισμός του δεν σταματά στην περιοχή των τριακοσίων κυβικών, γιατί το μικρό Adventure έχει την απόδοση που χρειάζεται να κυνηγήσει μεγαλύτερες μοτοσυκλέτες, ιδιαίτερα σε κλειστό επαρχιακό. Ακριβώς όπως και το Duke, απλά με μία όρθια θέση οδήγησης… Δεν είναι υπερβολή, πως όταν το δεις από μακριά μπορεί να το μπερδέψεις με το επόμενο σε κυβισμό, ιδιαίτερα αν έρχεται προς το μέρος σου. Πολλά πράγματα επάνω του ξεφεύγουν από τα όρια της κατηγορίας του, και ο τρόπος που το χαίρεσαι σε επαρχιακούς είναι το πρώτο. Αυτή είναι η αρχική εντύπωση μετά από μία μέρα, πλούσια σε οδήγηση. Η πολυήμερο δοκιμή στην Ελλάδα θα την επιβεβαιώσει όμως, είναι δύσκολο να την ανατρέψει…

 

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες του νέου KTM 390 Adventure από την αποστολή στην Τενερίφη!

Ετικέτες