Οδηγούμε Ducati Multistrada 1260S στα Κανάρια Νησιά [VIDEO]

Πρώτες εντυπώσεις ενώ η δοκιμή συνεχίζεται
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

14/12/2017

Με όλες τις καιρικές συνθήκες και σε μία πληθώρα διαφορετικών δρόμων, οδηγήσαμε την νέα Ducati Multistrada 1260S, σε ένα πολύ γνώριμο περιβάλλον που ευνοεί τις συγκρίσεις: Αποτελεί παράδοση για την Ducati να παρουσιάζει τις Multistrada στα Κανάρια Νησιά, βρίσκοντας έτσι μέσα στον Δεκέμβρη τις κατάλληλες καιρικές συνθήκες σε ευρωπαϊκό έδαφος. Βέβαια αν τα Κανάρια Νησιά χτυπηθούν από την βροχή, θα είναι με το σφυρί του Θόρ, δεν θα ψιχαλίσει απλά. Ευτυχώς ήταν για λίγο, και ευτυχώς επίσης που η μαγική αυτή άσφαλτος απορροφά ακόμα και την υγρασία και στεγνώνει πριν κρυώσει μία κούπα καφέ…

Στον ίδιο ακριβώς δρόμο έχουμε οδηγήσει τις KTM Adventure και την προηγούμενη έκδοση της Multistrada, πράγμα που ευνοεί τις συγκρίσεις, καθώς μιλάμε για μία σειρά από στροφές τόσο χαρακτηριστικές που δεν τις ξεχνάς ποτέ.

Δείτε το video της πρώτης μέρας απευθείας από τα Κανάρια Νησιά:

 

Η Multistrada προϋπήρχε σαν ονομασία μοντέλου, δεν προϋπήρχε όμως η κατηγορία που τώρα ανήκει και που η ίδια δημιούργησε. Πριν από οκτώ χρόνια η Ducati παρέσυρε τους κατασκευαστές σε μία κούρσα αύξησης ιπποδύναμης και εξέλιξης τεχνολογικού εξοπλισμού στις μοτοσυκλέτες παντός δρόμου, συμπαρασύροντας τους κατασκευαστές ελαστικών, τις εταιρίες ηλεκτρονικών βοηθημάτων, όπως η Bosch και η Continental, και τέλος τους ίδιους τους μοτοσυκλετιστές. Εδώ και καιρό η Multistrada έχει ισχυρό ανταγωνισμό στην κατηγορία που η ίδια δημιούργησε και η 1260S είναι μία δυνατή απάντηση ακριβώς σε αυτό το σημείο: Την μάχη του ανταγωνισμού.

Στο τεύχος θα αναλύσουμε κάθε πτυχή των αλλαγών που υπάρχουν, αλλά και την αναπόφευκτη σύγκριση με τον ανταγωνισμό που γνωρίζουμε τόσο καλά. Μέχρι τότε όμως, και μέχρι να ολοκληρώσουμε την δοκιμή, εδώ στα Κανάρια, ας δούμε τις βασικότερες αλλαγές στην πράξη, μιας και την θεωρία την έχετε διαβάσει εδώ.

Η θέση οδήγησης έπαψε να είναι άκρως επιθετική, δεν στέκεσαι πάνω από το τιμόνι, αλλά σε μία άνετη στάση του σώματος, αντίστοιχη με των υπολοίπων μοτοσυκλετών της κατηγορίας. Πιο πριν ήταν μία ιδέα πιο κοντά, σε… supermotard.

Η απόκριση του γκαζιού έχει ομαλοποιηθεί. Υπάρχουν ακόμα κάποιες αστάθειες όπως θα εξηγήσουμε πιο αναλυτικά, αλλά η διαφορά είναι αισθητή και έχεις πολύ καλύτερο έλεγχο του γκαζιού.

Η ροπή είναι απίστευτη, έρχεται καταιγιστική και αν αφαιρέσεις τις δικλίδες ασφαλείας οι σούζες έρχονται σαν να φεύγει απότομα ο δρόμος από κάτω και όχι το αντίθετο. Δύναμη από πολύ χαμηλά που δεν χρειάζεται να αλλάζεις συνέχεια σχέσεις στο κιβώτιο και διάρκεια ταυτόχρονα στέλνοντας το κοντέρ με πολύ ευκολία στα 250.

Στις ημι-ενεργητικές αναρτήσεις της έκδοσης S, χρειάζεται αρκετή ανάλυση που ξεφεύγει από τα στάνταρ του internet.. είναι γιατί υπάρχει συνολική βελτίωση, αλλά ταυτόχρονα και πράγματα που πρέπει να γνωρίζει ο αναβάτης και να ρυθμίσει, μέσα από το ανανεωμένο μενού της τεράστιας έγχρωμης οθόνης, με την υψηλότερη φωτεινότητα που υπάρχει σε TFT γενικά, ως είδος οθόνης.

Ισχύει το ίδιο και για τα φρένα με το Cornering ABS, που αυτή την στιγμή είναι το καλύτερο που έχει τοποθετηθεί σε Multistrada, καλύτερο από αντίστοιχο της BMW, και όπως συζητούσαμε με τους ανθρώπους της Ducati, έχει παρόλο αυτά ένα περιθώριο βελτίωσης, την στιγμή που θέτει την μπάρα πάρα πολύ ψηλά!

Με μία πρώτη μέρα που έτυχαν όλες οι καιρικές συνθήκες, κατεβαίνοντας φουρκέτες γεμάτες πευκοβελόνες, με 2 βαθμούς κελσίου και τον πάγο να σχηματίζεται, την στιγμή που μόλις 30 λεπτά πριν, οδηγούσαμε σε κατάξερο περιβάλλον στο επίπεδο της θάλασσας με 18 βαθμούς, η Multistrada έδειξε περισσότερα από ένα πρόσωπα. Εξαιρετικά άνετη, εξαιρετικά διασκεδαστική, φέρνει μία μεγάλη σειρά από αλλαγές, την στιγμή όμως που εξωτερικά παραμένει ίδια με την 1200, ευνοώντας τους τωρινούς ιδιοκτήτες και ποντάροντας στην διαχρονικότητα του μοντέλου.

Η Multistrada έχει μία χαοτική σειρά ηλεκτρονικών που απαιτούν ανάλυση, αλλά και εκβάθυνση από τον ιδιοκτήτη, ταυτόχρονα όμως εντυπωσιάζει κάνοντας τα πράγματα ευκολότερα. Με μία νέα έκδοση ειδικής εφαρμογής, έχεις όλες αυτές τις ρυθμίσεις στο κινητό σου. Τις αλλάζεις από εκεί, ενώ πίνεις τον καφέ σου, καθισμένος αναπαυτικά σε μία καφετέρια, στον καναπέ σου, οπουδήποτε. Μόλις ανέβεις στην μοτοσυκλέτα και πατήσεις το κουμπί του ασύρματου κλειδώματος, όλες οι ρυθμίσεις περνάνε αυτόματα στην μοτοσυκλέτα χωρίς να κάνεις τίποτα παραπάνω. Ταυτόχρονα η εφαρμογή έρχεται με ένα Game – Mode, όπου ξεκλειδώνεις σιγά-σιγά ψηφιακά δώρα από την Ducati και ηλεκτρονικά μετάλλια, όσο ταξιδεύεις μαζί της, την ίδια στιγμή που παραμένεις συνδεδεμένος αν θέλεις με όλους τους ιδιοκτήτες Multistrada στην υφήλιο! Η Multistrada σε βάζει σε ένα δικό της κόσμο με αυτό τον τρόπο, ένα κόσμο που έχει πολλούς διαφορετικούς δρόμους και ατέλειωτες ευκαιρίες…

 

 

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες σε υψηλή ανάλυση:

Ετικέτες

Οδηγήσαμε Yamaha XSR XTribute 2019 – Πρώτες εντυπώσεις του αντι-scrambler από την Ισπανία

Η Yamaha μπαίνει στα Scrambler από το πλάι
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/5/2019

Απέναντι στην μόδα που γεννήθηκε τα τελευταία χρόνια από το customizing και έφερε τα Scrambler στο προσκήνιο μαζί με μερικές ξεχωριστές υπο-κατηγορίες μοτοσυκλετών, κάθε κατασκευαστής απάντησε με τον δικό του τρόπο. Η Ducati με την ξεχωριστή οντότητα των Scrambler, καθώς τα προωθεί ως ξεχωριστή οικογένεια δίπλα της, η Triumph επίσης με τα δικά της Scrambler και μία πλούσια σειρά αξεσουάρ, η BMW, η Kawasaki, ακόμη και η KTM, δια μέσου του βοηθού για έκτατες τέτοιες καταστάσεις, της Husqvarna… Η Yamaha ξεκίνησε πιο νωρίς την δική της απάντηση, απλά ήταν σε διαφορετικό πλαίσιο, καθώς προχώρησε με την ιδέα του «YardBuilt». Έφταιξε νέα μοντέλα, την σειρά XSR που πάτησε πάνω στα MT και μαζί τους επένδυσε σε «customάδες» παγκοσμίου φήμης για να φτιάξουν τις δικές τους μοτοσυκλέτες ώστε τα XSR να γίνουν βάση του customizing. Ανάμεσά τους και ένας Έλληνας που με την συνδρομή του MOTO, πήρε δύο συνεχόμενους τίτλους! Η Yamaha τα είχε καταφέρει, η σειρά XSR είχε εδραιωθεί και τώρα ήταν η ώρα να εισπράξει πίσω όλο αυτό που έδωσε. Για αυτό και ήρθε το XTribute μία έκδοση που ευελπιστεί να γίνει διαφορετικό μοντέλο και που μπορεί να βοηθά την Yamaha να εισπράξει τους καρπούς των προσπαθειών της, αλλά ταυτόχρονα συμφέρει και τον τελικό ιδιοκτήτη, καθώς όλα όσα φορά το XSR θα είχαν πολλαπλάσιο κόστος αν έπρεπε κανείς να τα αγοράσει…

Στο μεταξύ, πιο ήταν διαχρονικά το γνωστότερο Scrambler; Πριν όλα αυτά αρχίσουν να πεθαίνουν ως κατηγορία ολόκληρη, γιατί φύγαμε από τα δύο αμορτισέρ πίσω και αρχίσαμε να πηγαίνουμε στο ένα αμορτιστέρ και στα Motocross, υπήρχε ένα Scrambler που είχε γίνει απόλυτη καθημερινή μοτοσυκλέτα. Το XT500 με ιστορία από το 1976 και ορόσημο για την εποχή που μιλάμε το 1981. Από τα DT στα XT, η Yamaha επένδυε στο χώμα ολοένα και περισσότερο και φυσικά σταθερά, και όχι κατά κύματα. Αν λοιπόν αναρωτηθεί κανείς ποια είναι η άτιμη η σύνδεση ενός XSR με το XT500 είναι αυτή ακριβώς. Το σύγχρονο γυμνό που γίνεται Scrambler, και βάφεται στα χρώματα ενός άξιου εκφραστή της εποχής εκείνης. Την έννοια «γίνεται Scrambler» ο κάθε κατασκευαστής την εκφράζει όπως θέλει, κι αυτό είναι καλό για να υπάρχει ανταγωνισμός. Η Yamaha το κάνει με αυτό το XSR, και για να δούμε τι ακριβώς πέτυχε, μας επιφύλαξε μία πλούσια σε οδήγηση ημέρα, ακριβώς μετά την πρώτη μας γνωριμία με το Tenere 700!

Στις εκβολές του Έβρου, του μεγαλύτερου ποταμού της Ιβηρικής χερσονήσου, και όχι το δικό μας φυσικό σύνορο με την Τουρκία, και στην πλατιά λωρίδα, σκληρής άμμου που θυμίζει Αμερική, εκεί ξεκινήσαμε να δοκιμάζουμε το νέο XSR XTribune, το XSR που τιμά το XT! Είναι όλα μπερδεμένα τώρα, από την τοποθεσία μέχρι και την ίδια την μοτοσυκλέτα. Καταρχήν μπορεί να μην ξέρετε πως «Έβρο» έχουν και οι Καταλανοί, που η πλειοψηφία τους δεν θέλει να τους μπερδεύουν με τους Ισπανούς, παρόλο που η Καταλονία είναι (ακόμη;) κομμάτι της Ισπανίας. Σε αυτό το μπερδεμένο κομμάτι υπάρχει ένας μεγάλος ποταμός με πλούσια ροή και ένα τεράστιο Δέλτα. Λέγεται Έβρος και δεν είναι απλή συνωνυμία. Ο ποταμός αυτός έχει ονομαστεί από Έλληνες αποίκους, χιλιάδες χρόνια πριν, που του έδωσαν το όνομα  Έβρος, ή «Εβρε» στα Καταλανικά. Το όνομα το οφείλει σε αντίστροφο δανεισμό των Ελλήνων αποίκων από τα αρχαία χρόνια, αποδίδοντας την τεράστια λωρίδα γης που οριοθετεί το Δέλτα του ποταμού. Εκεί ακριβώς οδηγήσαμε το νέο XSR, σημειολογικά τελείως μπορεί να πει κανείς, μιας κι αυτό σε δανεισμό οφείλει την ύπαρξή του.

Το XSR είναι γνώριμη μοτοσυκλέτα, με πλούσια ροπή χαμηλά, όρθια θέση οδήγησης και καλή κατανομή βάρους που του προσδίδει ευελιξία. Το XTribute όμως με μερικές καίριες αλλαγές υπερτονίζει κάποια από τα παραπάνω. Ξεκινάμε από το τιμόνι που είναι 40mm πιο φαρδύ και είναι σαν να κρατάς ένα BMW ενώ κάθεσαι σε Γιαπωνέζικο. Συνήθως με τις Γιαπωνέζικες μοτοσυκλέτες οι αγκώνες σου πασχίζουν να μην έρθουν κοντά στο σώμα, τώρα απλά πιάνεις το ταύρο από τα κέρατα και παίρνουν αέρα οι μασχάλες σου… Είναι και λεπτό το τιμόνι, είναι και τα όργανα χαμηλά και στρογγυλά και ναι, αρχίζεις να βλέπεις ομοιότητες με το XT, την ίδια ώρα που ρίχνεις νοητές σφαλιάρες στον εαυτό σου για να μην λες τέτοιες υπερβολές και να μην θεωρείς πως ένα XSR μπορεί να έρθει κοντά στα XT! Αλλά δεν γίνεται, όρθια τελείως θέση οδήγησης και 30mm ψηλότερα τοποθετημένη η σέλα και αμέσως αυτός ο συνειρμός επανέρχεται πιο δυνατός. Το πλέον δυνατό στην υπόθεσή μας είναι η Akrapovic που προς τιμήν τους, την έφτιαξαν σε μαύρο και να βγαίνει ψηλά, επίσης θυμίζοντας με ακρίβεια τα XT ενώ σου στέλνει ένα δυνατό «μπράου-μπράου» πρώτα στα αυτιά και μετά στο ίδιο σου το δέρμα με δονήσεις, πορώνοντάς σε περισσότερο. Μία υπενθύμιση στους απανταχού υποστηρικτές της ηλεκτροκίνησης, πως δεν θα υπάρχει απλή μετάβαση αλλά κανονικός πόλεμος, όταν έρθει εκείνη η ώρα…

Στην πατημένη σαν χώμα άμμο στην γραμμή που οριοθετεί το μεγάλο ΔΕΛΤΑ, το XSR σπινάρει με τον πίσω τροχό και ψαρεύει με τον εμπρός, όταν ξεφύγει λίγο από τα αυλάκια που έχουν χαράξει τα αυτοκίνητα και πατήσει την ενδιάμεση παχύτερη άμμο. Εκεί είναι που θέλεις το φαρδύ τιμόνι και την αμεσότητα στο γκάζι για να ελαφρύνεις τον τροχό και να διατάξεις το τιμόνι πίσω στην σειρά του. Ακούραστα όλα και αβίαστα, παρόλο που τα Pirelli MT60RS δεν βοηθούν ιδιαίτερα την κατάσταση. Τα ψαρώνια, οι ερωδιοί και τα υπόλοιπα θαλασσοπούλια έχουν συνηθίσει μικρές υπόκωφες εκρήξεις από τα λατομεία αλατιού, διαφορετικά δεν θα άντεχαν τόσες Akrapovic μαζεμένες. Είμαστε και τυχεροί που δεν φυσάει και δεν είναι γεμάτο το μέρος με σέρφερ, και παίζουμε στις ευθείες, προσέχοντας να μην πατήσουμε την νοητή γραμμή της πατημένης άμμου, με την κανονική. Αυτό είναι και το σύνορο της άδειας που έχει πάρει η Yamaha στην συγκεκριμένη προστατευόμενη περιοχή, και στην πρώτη παρατυπία καραδοκούν μία σειρά από δημόσιες υπηρεσίες να μας την ακυρώσουν. Έτσι είναι όταν το δημόσιο δουλεύει κανονικά εκτός γραφείου και όχι πίσω από επιτηδευμένα κλειστές πόρτες…

Το παιχνίδι που κάνουμε είναι ακίνδυνο αν ξέρεις να προφυλάσσεις τον εαυτό σου γιατί το ABS δεν θέλει να ξέρει που βρίσκεσαι, ούτε να ακούσει πως δεν πατά σε δρόμο δηλαδή και προτιμά να μην το χρειαστείς, ενώ το κλείσιμο του γκαζιού είναι χειρότερο από το να το κρατάς ανοικτό. Τα βασικά δηλαδή, αυτά που ισχύουν πάντα. Το θέμα είναι πως αυτό το παιχνίδι εξελίσσεται πολύ διασκεδαστικά και είναι εθιστικό. Εμάς μας περιμένει όμως μία λίγο πιο πράσινη, λίγο πιο ήπια εκδοχή του Stelvio Pass μία μεθυστική ανάβαση που τα μαρσπιέ ξύνουν με ευκολία την εξαιρετική άσφαλτο. Η φαρδύτερη βάση του σταντ που η Yamaha είχε τοποθετήσει ώστε να μπορούμε να παρκάρουμε στην άμμο, είναι τώρα ένα πρόσθετο υλικό για να ξύσεις στην άσφαλτο κι αν το παρακάνεις μπορεί να γίνει και μοχλός για να σου ανοίξει την γραμμή.

Εύκολη, πολύ εύκολη μοτοσυκλέτα, ακριβώς όπως ήταν πάντα το XSR δηλαδή με το πρόσθετο εδώ της πιο άνετης θέσης οδήγησης και του εξαιρετικού μοχλού. Οι σούζες είναι φυσική συνέχεια του ανοίγματος του γκαζιού, ο ήχος είναι μεθυστικός κι αν υπάρχει κάτι αρνητικό, αυτό είναι ακριβώς ότι υπήρχε και στο XSR η Yamaha δεν πρόσθεσε, μην ανησυχείτε, απλά τόνισε ορισμένα καλά του σημεία προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση. Αν σου αρέσουν τα Scrambler θα λατρέψεις το συγκεκριμένο XSR στην περίπτωση που πριν ήσουν «έτσι κι έτσι», απέναντί του. Η κατηγορία αυτή έχει δεχτεί πολλές εισαγωγές το τελευταίο διάστημα και το XTribute έχει μία από τις καλύτερες σε σχέση τιμής και απόδοσης. Στο επόμενο τεύχος, θα δούμε πως η νέα κατανομή βάρους επηρεάζει και τα φρένα αλλά και την γρήγορη οδήγηση…

Ετικέτες