Πυροτεχνήματα τεχνολογίας στην μοτοσυκλέτα

Γρήγορη άνοδος, μεγάλο μπαμ και απόλυτο σκοτάδι αμέσως μετά…
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

6/3/2017

Πώς μερικές από τις ειδήσεις που βλέπουμε, είναι μόνο τίτλοι.

Ήταν ακριβώς ένα χρόνο πριν, όταν στην Silicon Valley έγινε κάτι για πρώτη φορά στον τομέα του οικονομικού ελέγχου. Σε αυτό το μέρος κάθε λεπτό που περνάει, ανακοινώνεται και κάτι που «έγινε για πρώτη φορά», ωστόσο όταν μιλάμε για οικονομικό έλεγχο σε εκείνο το χάος, τότε πρόκειται για πραγματικά κάτι το πρωτοποριακό. Έχοντας προσωπική εμπειρία από τον τρόπο δουλειάς εκεί, είναι δύσκολο αρκετά να αυτοπεριοριστώ στην ανάλυση που απαιτεί ένα τέτοιο άρθρο, αλλά θα κάνω ότι καλύτερο για να παραμείνουμε στο χώρο της μοτοσυκλέτας και να συνοψίσω τα πάντα σε λιγότερο από τριακόσιες λέξεις:

Στην Silicon Valley θεωρείται άριστη προϋπηρεσία να έχεις δημιουργήσει πυροτέχνημα

Για να φτάσει στο σημείο η SEC (Securities and Exchange Commission) να προειδοποιεί με επέμβαση, σημαίνει ότι το πράγμα έχει ήδη ξεφύγει. Ο λόγος που η SEC πραγματοποιεί προειδοποιήσεις όταν η φωτιά ήδη καίει αντί για απευθείας επεμβάσεις, χωρά πολύ εξήγηση αλλά φαίνεται πλέον πως είναι ένα από τα βήματα που ακολουθούνται κάθε φορά που πρόκειται μία «αγορά» να επανέλθει στην πραγματικότητα. Έτσι έγινε με την φούσκα των "dot.coms", έτσι και με την κτηματαγορά. Αργότερα, τον Σεπτέμβριο του ’16, είδαμε το πρώτο πυροτέχνημα στην μοτοσυκλέτα. Τα έξυπνα κράνη της Skully, για τα οποία διαβάσαμε τόσους βαρύγδουπους τίτλους, αποδείχτηκαν ένας πυκνός καπνός και η εταιρία έκλεισε αφήνοντας χρέη εκατομμυρίων, μέσα από μία σειρά κατηγοριών για κακοδιαχείριση των χρημάτων, έξοδα σε στριπτιτζάδικα και ακριβά αυτοκίνητα. Τα χρέη εκατομμυρίων σε μεγάλες εταιρίες είναι το λιγότερο –όπως θα καταλάβετε- αλλά με την πτώχευση μένουν ξεκρέμαστοι και όσοι στήριξαν την εταιρία μέσω “Crowdfunding” πληρώνοντας ακόμα και $1.500 για να παραλάβουν το κράνος με HUD. Για τις ταχύτητες της Silicon Valley όλα αυτά είναι αρχαία νέα, ξεχάστηκαν ήδη, όμως η αφορμή για αυτό το άρθρο είναι πως τώρα μαθαίνουμε ότι οι ιδρυτές της Skully, είναι έτοιμοι να αντλήσουν νέα κεφάλαια για να προωθήσουν μία νέα start-up. Οι εταιρίες αυτές είναι εδώ και λίγα χρόνια ο νέος στόχος του οικονομικού τζόγου και ταυτόχρονα, εξαιτίας του ευνοϊκότατου τρόπου φορολόγησής τους, ένας υπέροχος τρόπος εμφάνισης εξόδων από τους κατασκευαστές. Σε οποιοδήποτε άλλο χώρο, η τεράστια αποτυχία και η αποκάλυψη σκανδαλωδών πρακτικών στα οικονομικά μίας εταιρίας, θα είχε διακόψει κάθε επαγγελματική πορεία για τους αδελφούς, Weller, ιδρυτές της Skully. Στην Silicon Valley όμως θεωρείται άριστη προϋπηρεσία να έχεις δημιουργήσει το πυροτέχνημα, καθώς αυτό από μόνο του τρέφει το παιχνίδι που παίζεται από την πλειοψηφία πλέον του τεράστιου κύκλου δισεκατομμυρίων που πλανάται πάνω από την Silicon Valley.

------------------------------------------------

Το τελευταίο διάστημα βλέπουμε όλο και περισσότερες εξαγορές start-up από κατασκευαστές, μαζί με επίσης βαρύγδουπους τίτλους για νέες HUD οθόνες στις μοτοσυκλέτες, διασυνδεδεμένες ECU που σου στέλνουν μηνύματα, Laser φώτα που διαβάζουν τον δρόμο, και πολλά ακόμα. Δεν είναι όλα τους πυροτεχνήματα. Στις περισσότερες από αυτές τις εταιρίες τα εκατομμύρια ρέουν για πραγματική έρευνα και εξέλιξη και όχι για να θρέψουν το χρηματιστηριακό παιχνίδι. Θα αναφερθώ και πάλι στο Motobot Yamaha, για ένα και μόνο λόγο, επειδή τυχαίνει να είμαι από τους ελάχιστους Ευρωπαίους δημοσιογράφους που έχει επικοινωνία με τον άνθρωπο που ηγείται της ομάδας, και μάλιστα θα πρέπει τις επόμενες μέρες να γίνει ένα άρθρο για το πόσο κοντά έχουν φτάσει στην αρχική εξαγγελία, να περάσουν τον Rossi! Για το Motobot λοιπόν επενδύονται τεράστια ποσά τα οποία, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, δεν πηγαίνουν σ’ ένα οικονομοτεχνικό παιχνίδι αλλά στην πρώτη προσπάθεια να κωδικοποιηθούν ψηφιακά, όλα τα παιχνίδια του ανθρώπου με τους νόμους της φυσικής κατά την οδήγηση μοτοσυκλέτας. Στην πράξη είναι σχεδόν αδύνατο να ξέρεις ποια start-up εξαγοράζεται για να γίνει παιχνίδι με φουσκωμένα έξοδα και χρηματιστηριακά προϊόντα ή πραγματική έρευνα και εξέλιξη. Υπάρχουν φορές που ούτε οι ίδιοι οι επενδυτές δεν το γνωρίζουν, καθώς είναι πάγια πλέον τακτική οι start-up να φουσκώνουν αριθμούς και να κατευθύνουν τις εντυπώσεις. Πριν από λίγα χρόνια, σε μία συνάντηση με manager της BMW στην Intermot, (που πλέον δεν εργάζεται για την εταιρία) η δήλωση ήταν σαφείς: «Επενδύοντας σ’ ένα πρωτότυπο από πηλό, φτιάχνοντας ένα μικρό κλαδί στην εξέλιξη της μοτοσυκλέτας –με την έννοια ότι πιθανότατα δεν θα οδηγήσει πουθενά- η απήχηση του εταιρικού σχήματος ενισχύεται πολλαπλάσια συγκριτικά με αυτό που θα λαμβάναμε αν απλά δίναμε τα ίδια σε διαφήμιση».

Μία εταιρία που πτωχεύει στην Silicon Valley, το κάνει με ιδιαίτερα ευνοϊκούς όρους και παράλληλα άλλες εταιρίες έχουν την ευκαιρία μέσα από την δική της πτώση, να δηλώσουν έξοδα σ’ ένα τεράστιο τζόγο  δισεκατομμυρίων, που όλα είναι προϊόν και η πτώση μαζί, όχι μονάχα η άνοδος. Παράλληλα όμως με αυτό το τεράστιο οικονομικό κέρδος με μορφή κάλυψης, οι κατασκευαστές έχουν την ευκαιρία να δημιουργήσουν τίτλους, δηλώνοντας ότι εργάζονται πάνω σε μία συγκεκριμένη τεχνολογική καινοτομία. Τις περισσότερες φορές αυτό ακριβώς κάνουν, όμως υπάρχουν και οι περιπτώσεις που όλα είναι ένα καλοσχεδιασμένο πυροτέχνημα…

 

Γιατί το BMW R1200GS Adventure είναι Best Seller

Αυτοί είναι οι λόγοι που δεν έχει αντίπαλο στις πωλήσεις
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

16/1/2018

Χθες παραλάβαμε για τεστ την τελευταία αναβαθμισμένη έκδοση του R 1200 GS Adventure με το σύστημα Connected που (φυσικά… ) είναι έξτρα εξοπλισμός. Από τις σελίδες του περιοδικού σας έχουμε πει δεκάδες φορές ότι το απλό R1200GS είναι πολύ καλύτερη μοτοσυκλέτα από την έκδοση Adventure, διότι η μόνη τους ουσιαστική διαφορά είναι τα 20 κιλά βάρους και η πιο κοντή σχέση τελικής μετάδοσης. Δηλαδή το Adventure είναι πολύ πιο βαρύ (και το βάρος είναι κακό πράγματα για μια μοτοσυκλέτα) και πιο κοντό σε μετάδοση, με αποτέλεσμα να καίει περισσότερο. Η μεγαλύτερη χωρητικότητα του ρεζερβουάρ βενζίνης δεν έχει κανένα πρακτικό πλεονέκτημα, από τη στιγμή που και το απλό R1200GS έχει πολύ μεγάλη αυτονομία. Οπότε το ερώτημα είναι γιατί η έκδοση Adventure πούλησε περισσότερο από την βασική έκδοση του R1200GS; Επίσης, γιατί τα R1200GS πουλάνε περισσότερο από όλους τους ανταγωνιστές τους μαζί; Όποιος απαντήσει ότι η επιτυχία οφείλεται στο κύρος του ονόματος της BMW και στον τεράστιο όγκο του Adventure, απλά δεν έχει ζήσει μία ημέρα με ένα από τα δύο R1200GS. Δεν διαφωνούμε ότι για πολλούς το όνομα BMW έχει περισσότερο κύρος, ούτε λέμε ότι ο επιβλητικός όγκος του Adventure δεν προσελκύει ανθρώπους που θέλουν να επιδεικνύουν ότι η δική τους (μοτοσυκλέτα…) είναι μεγαλύτερη από των υπόλοιπων. Αυτό που θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε εδώ, είναι γιατί αν αγοράσεις και ζήσεις με ένα R1200GS ή Adventure, δεν ξανακοιτάς άλλο mega On-Off.

Πρώτα απ’ όλα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας, ότι υπερβολικό όγκο, υπερβολικό βάρος, κάγκελα, προβολάκια και έγχρωμες οθόνες TFT έχουν όλες οι μοτοσυκλέτες αυτής της κατηγορίας.

Επίσης πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι τα R1200GS δεν είναι ούτε τα δυνατότερα, ούτε φυσικά τα γρηγορότερα στην κατηγορία.  Τότε τι στο διάολο έχουν και πουλάνε σαν τρελά;

 

Έχεις τη θέση οδήγησης που σου ταιριάζει

 

Στα R1200GS δεν ρυθμίζεις απλώς το ύψος της σέλας, αλλά μπορείς να τα αγοράζεις με την σέλα που εσύ θέλεις. Ακόμα και η έκδοση Adventure είναι διαθέσιμη με ύψος σέλας από μόλις 790mm! Πιο χαμηλό κι από το V-Strom 250 που είναι το χαμηλότερο στην κατηγορία του. Αναβάτες με ύψος 1,65-1,70μ μπορούν να πατάνε γερά με τα δύο πόδια σε ένα Adventure, κάτι που είναι απαγορευμένο στις υπόλοιπες μοτοσυκλέτες της κατηγορίας.

Φυσικά μπορείς να το αγοράσεις με την βασική σέλα που είναι κατάλληλη για αναβάτες 175-180μ και την ίσια/μονοκόμματη που πρέπει να είσαι πάνω από 1,85μ για να πατάς (με το ένα πόδι…) στο έδαφος.

Έχεις εξοπλισμό άνεσης που… δουλεύει!

 

 Όλοι οι ανταγωνιστές των R1200GS προσφέρουν πλούσιο εξοπλισμό άνεσης, αλλά κανένας τους δεν έχει τόσο ολοκληρωμένο σχεδιασμό και απόδοση. Τα θερμαινόμενα γκριπ και οι θερμαινόμενες σέλες των GS, έχουν ρυθμιζόμενη ένταση, ξεχωριστή ρύθμιση για αναβάτη και συνεπιβάτη και δικό τους κουμπί ενσωματωμένο στους διακόπτες. Το αποτέλεσμα είναι να μην σου καίνε τα χέρια όταν δεν κάνει πολύ κρύο και να μην ψάχνεις δέκα ώρες μέσα σε μενού και υπομενού για να τα ενεργοποιήσεις.

Τα φώτα έχουν αισθητήρα και ανάβουν και σβήνουν μόνα τους. Επίσης έχουν χρονοκαθυστέρηση για να σου φωτίζουν το δρόμο ή το γκαράζ μέχρι να πας στην πόρτα του σπιτιού σου.

Οι σχάρες για φόρτωμα είναι μεγάλες και γεμάτες γατζάκια για να δένεις οτιδήποτε πάνω τους, ακόμα και με ένα κορδόνι παπουτσιού. Καμία σχέση δηλαδή με μικροσκοπικά, γυαλιστερά κομματάκια πλαστικού, που αποκαλούν σχάρα οι υπόλοιποι. Αν έχουν κι αυτό δηλαδή…

 

Τα όργανα έχουν χρήσιμες ενδείξεις για το ταξίδι σου και δεν είναι ένα συνονθύλευμα από χιλιάδες άχρηστες πληροφορίες.  Ξέρεις πάντα πόσα χιλιόμετρα μπορείς να κάνεις με την βενζίνη που έχει εκείνη τη στιγμή το ρεζερβουάρ σου, τη θερμοκρασία περιβάλλοντος και ποιες ρυθμίσεις έχεις κάνει στις αναρτήσεις και στα θερμαινόμενα γκριπ/σέλα. Αυτά που χρειάζεσαι είναι μόνιμα πάνω στην οθόνη.

Έχει ένα ξεχωριστό κουμπί για κάθε δουλειά. Εδώ η BMW έχει το μεγαλύτερο πλεονέκτημα και οι διακόπτες στο τιμόνι αποτελούν από μόνοι τους σοβαρή αιτία για να την αγοράσεις. Μέχρι το 2010 η BMW είχε τους πιο ηλίθιους, αντιεργονομικούς και παρανοϊκούς διακόπτες. Τεράστιοι, με μεγάλες αποστάσεις που έπρεπε να αφήσεις το τιμόνι για να τους πατήσεις και φυσικά οι μισοί από αυτούς δεν χρειάζονταν… θυμίζουμε ότι είχαν… Τρία ξεχωριστά κουμπιά για τα φλας! Τρία! Όχι ένα, όχι δύο, αλλά ΤΡΙΑ!

Επέμεναν μάλιστα ότι ήταν καλύτερα από το μόνο μοχλοδιακόπτη που είχαν όλοι οι υπόλοιποι κατασκευαστές (πλην της Harley βέβαια που εξακολουθεί να έχει δύο).

Όμως το 2010 παραδέχτηκαν ότι οι διακόπτες τους ήταν για τα πανηγύρια και έκατσαν και σχεδίασαν νέους. Το αποτέλεσμα είναι σήμερα να έχουν τους καλύτερους διακόπτες για να ελέγχεις άμεσα και χωρίς να ψάχνεις όλα τα αυτά τα σύγχρονα παιχνίδια, όπως τα riding modes του κινητήρα, των αναρτήσεων, το cruise control, το traction contol, το trip master, τα θερμαινόμενα γκριπ/σέλα, το cornering ABS, το Navi και πλέον το σύστημα Connected.

Για να ρυθμίσεις όλα αυτά στους ανταγωνιστές της, θα πρέπει να έχεις βγάλει το MIT ή να σταματήσεις για δύο-τρεις ώρες στην άκρη του δρόμου ψάχνοντας μέσα στα menu.

 

Έχει Quick Shifter Up/Down που δουλεύει μέσα στην κίνηση της πόλης και μετατρέπει ουσιαστικά το κιβώτιο σε αυτόματο και κάνει φανταστικά σκασίματα από την εξάτμιση σε κάθε αλλαγή ταχύτητας. Δεν είναι σοβαρός λόγος για να αγοράσεις BMW, αλλά σου λείπει όταν καβαλάς άλλες μοτοσυκλέτες!

Έχει ιδιαίτερο ήχο ο boxer κινητήρας και το Telelever κάνει πιο γρήγορους τους αργούς αναβάτες. Το θέμα του ήχου είναι σαφώς υποκειμενικό, αλλά μια μοτοσυκλέτα που ακούγεται σαν βομβαρδιστικό του Β’ παγκοσμίου πολέμου έχει γοητεία. Όμως η περίπτωση του Telelever δεν είναι καθόλου υποκειμενική υπόθεση. Αυτή η μπροστινή ανάρτηση είναι εντελώς ακατάλληλη για οδήγηση στην πίστα και το βασικό της χαρακτηριστικό είναι ότι δεν μεταφέρει καμία πληροφορία για την πρόσφυση του εμπρός τροχού στο τιμόνι και τα χέρια του αναβάτη. Δηλαδή έχει ακριβώς τα αντίθετα χαρακτηριστικά από αυτά που χρειάζεσαι για να πας γρήγορα. Σωστά, μόνο που εδώ υπάρχει ένα μεγάλο ΑΛΛΑ.

Οι πληροφορίες είναι καλές όταν ξέρεις τι να τις κάνεις και κυρίως όταν έρχονται στο μέγεθος και την ποσότητα που μπορείς να τις διαχειριστείς. Όταν νοιώθεις κάθε γλίστρημα, κάθε λακκούβα, κάθε εξόγκωμα του δρόμου, αρχίζεις και μειώνεις τον ρυθμό σου. Το Telelever σου αφαιρεί το μεγαλύτερο μέρος αυτών των πληροφοριών, με αποτέλεσμα να οδηγάς με σημείο αναφοράς μόνο την ταχύτητα που κινείσαι και όχι τις συνθήκες του δρόμου. Σημασία δεν έχει αν είναι σωστό ή λάθος να μην νοιώθεις ακριβώς τι κάνουν οι τροχοί, αλλά το γεγονός ότι ο μέσης εμπειρίας αναβάτης οδηγάει σε υψηλότερο ρυθμό ένα GS στους Ελληνικούς δρόμους.

Όλα αυτά δεν τα γράψαμε για να πάτε να αγοράσετε R1200GS. Το Ducati Multistrada 1200 είναι αντίστοιχα εξοπλισμένο, το Triumph Tiger 1200 εξίσου εντυπωσιακό, το Honda Crosstourer 1200 θα αντέξει 100 χρόνια παραπάνω, το Suzuki V-Strom 1000 αξίζει κάθε ευρώ και με το KTM 1290 σε κυνηγάνε τα Hayabusa στην εθνική και δεν μπορούν να σε φτάσουν.  Είναι όλες τους φανταστικές μοτοσυκλέτες, χωρίς καμία αμφιβολία.

Το άρθρο αυτό το γράψαμε για να εξηγήσουμε στους καλοπροαίρετους τους λόγους που τα GS πουλάνε. Κυρίως όμως για να καταλάβουν οι κακοπροαίρετοι ότι όσο κι αν πιπιλάνε την καραμέλα του “καλού μάρκετινγκ”, όσο κι αν σκούζουν σαν την Λουκά “Ποτέ γερμανικά, είναι του Σατανά, 666”, τόσο περισσότερος κόσμος θα τα αγοράζει, γιατί η BMW έχει καταλάβει καλύτερα από τους υπόλοιπους τι θέλει ο πελάτης αυτής της κατηγορίας. Όγκο, βάρος, λαμπάκια και κάγκελα έχουν όλοι…

Επίσης, ως συντάκτες του ΜΟΤΟ και κυρίως ως μοτοσυκλετιστές, ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ όλες οι μοτοσυκλέτες να έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά και σε καμία περίπτωση ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ όλοι οι μοτοσυκλετιστές να αγοράζουν την ίδια μοτοσυκλέτα. Για εμάς είναι κακό για τον κόσμο της μοτοσυκλέτας που κυριαρχούν μόνο τα GS αυτή τη στιγμή, όπως ήταν κακό που κυριαρχούσαν τα V-Strom τα προηγούμενα χρόνια. Η ποικιλομορφία και ο διαφορετικός χαρακτήρας κάθε εταιρείας και κάθε μοτοσυκλέτας είναι το πιο όμορφο πράγμα. Αν χαθεί το Ready to Race των KTM, η ομοιογένεια των Honda, το γκάζι των Kawasaki, ο νεοτερισμός της Yamaha, το Value for Money της Suzuki, ο ήχος των V2 της Ducati και το κάθε ιδιαίτερο χαρακτηριστικών των εταιρειών, τότε θα χαθεί μαζί τους και η μαγεία του μοτοσυκλετισμού.