Παγκόσμια αποκλειστικότητα: Οδηγούμε την Ching-Cheng 750 Four “KINEZIANA”

Το πρώτο κινέζικο τετρακύλινδρο
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

12/10/2018

Οι Κινέζοι έχουν μπει πλέον για τα καλά στη βιομηχανία της μοτοσυκλέτας, με πολύ υψηλές βλέψεις. Οι περισσότεροι από αυτούς γιγαντώθηκαν οικονομικά  κατασκευάζοντας εκατομμύρια παπιά και μικρού κυβισμού μοτοσυκλέτες, πουλώντας τα σε ιθαγενείς της Κίνας και της Ελλάδας. Ακολούθησαν τα scooter και τώρα πλέον ήρθε η ώρα να κονταροχτυπηθούν με τα μεγαλύτερα ονόματα στο χώρο της βιομηχανίας των δικύκλων στις κατηγορίες υψηλού κυβισμού.

Η Ching-Cheng είναι μια νεοσύστατη κινέζικη εταιρεία που δεν ακολουθεί την πεπατημένη. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Project Leader της τετρακύλινδρης 750 Four με την κωδική ονομασία Kineziana, που συναντήσαμε στα χωριά της Κρήτης, εκεί δηλαδή που έχει γίνει εξολοκλήρου ο σχεδιασμός και η εξέλιξη της μοτοσυκλέτας. Συμφώνα λοιπόν με τον κύριο  Αλεξ Λαζ Τσιάνγκ, όλοι οι κινέζοι κατασκευαστές ξεκίνησαν αντιγράφοντας το παπί της Honda, όμως η Ching-Cheng αποφάσισε να ακολουθήσει άλλο δρόμο. “Φυσικά κι εμείς αντιγράψαμε την Honda κατά μίαν έννοια, δεν υπάρχει λόγος να ανακαλύψουμε τον τροχό από την αρχή. Όμως η δική μας διαφορά είναι ότι δεν χάσαμε χρόνο ξεκινώντας από τα παπιά της δεκαετίας του 1950, αλλά πήγαμε κατευθείαν στην τεχνολογία της δεκαετίας του 1970.Είμαστε δηλαδή είκοσι χρόνια μπροστά από τους υπόλοιπους κινέζους”.

Επίσης μας εξήγησε τους λόγους που επιλέχθηκε η Κρήτη ως τοποθεσία εξέλιξης αυτής την σημαντικής για την κινεζική εταιρεία τετρακύλινδρης μοτοσυκλέτας. “Η δουλειά μου ήταν να σχεδιάσω μια μοτοσυκλέτα με βάρος άνω των 350 κιλών, με χωμάτινα ελαστικά, χρησιμοποιώντας έναν παλιό αερόψυκτο τετρακύλινδρο κινητήρα του 1970, ένα σκοροφαγωμένο στρατιωτικό παντελόνι και να την βάψω με τα πινέλα και κουτάκια λαδομπογιάς που έκλεψε ένας πακιστανός από την αμερικάνικη βάση της Σούδας. Χωρίς την χρήση άφθονου αλκοόλ από εμένα και τους συνεργάτες μου, θα ήταν αδύνατον να το επιτύχουμε. Υπήρχε ένα όριο στα διαθέσιμα κεφάλια και όπως ξέρετε τα οινοπνευματώδη ποτά είναι πολύ ακριβά σε όλο τον κόσμο λόγω υψηλής φορολογίας. Οπότε επιλέξαμε την Κρήτη, όπου η κάτοικοι προσφέρουν τσικουδιά στους επισκέπτες μέχρι να τους δουν να ξερνάνε σαν τα γατιά για να γελάνε. Με αυτόν τον τρόπο εξοικονομήσαμε πολλά χρήματα από τον προϋπολογισμό του πρώτου σταδίου που αφορούσε τον σχεδιασμό. Το πλεόνασμα των χρημάτων, το διαθέσαμε αργότερα κατά την διαδικασία εξέλιξης του πλαισίου και των αναρτήσεων στους test riders για την αγορά αντικαταθλιπτικών φαρμάκων, καθώς η χρήση φυτικών ναρκωτικών ουσιών που συνέλεγαν από τα ρέματα δίπλα στους δρόμους δεν ήταν επαρκείς.”

Αντικρίζοντας από κοντά την Kineziana, το πρώτο πράγματα που σε εντυπωσιάζει είναι το κάλυμμα της σέλας. Κατασκευάζεται από δέρμα σκύλων, γατιών και ασβών που πέφτουν θύματα τροχαίων στους δρόμους. “Θέλουμε να ευαισθητοποιήσουμε τον κόσμο. Αντί να σκοτώνουμε αγελάδες, να τις τρώμε και μετά να φτιάχνουμε καλύμματα με το δέρμα τους και να καθόμαστε πάνω τους, αποφασίσαμε να μαζεύουμε τα πτώματα των ζώων από τους δρόμους. Πέρα από το φιλοζωΐκό μήνυμα, προσφέρουμε έργο στις τοπικές κοινωνίες καθαρίζοντας τους δρόμους”.

Το καφέ χρώμα της έχει ιδιαίτερη απόχρωση και φτιάχνεται ειδικά για την Kineziana από μια εταιρεία διαχείρισης λυμάτων των Χανίων της Κρήτης, που χρειάστηκε να αναπτύξει για αυτόν τον σκοπό μια πρωτοποριακή μέθοδο βαφής δερμάτων. “ Η έμπνευση για αυτό το χρώμα μου ήρθε -όπως άλλωστε όλες οι καλές ιδέες- ένα πρωινό στην τουαλέτα.” Μας εξήγησε ο Αλεξ Λαζ Τσιάνγκ. “Πραγματικά δεν ξέρω αν με είχε πειράξει το αρνί ή αν ο μάγειρας είχε πάει για κατούρημα λίγο πριν κόψει τις ντομάτες της σαλάτας στην ταβέρνα που έφαγα το προηγούμενο βράδυ…  Αυτό που ξέρω είναι ότι όταν σηκώθηκα και γύρισα για να τραβήξω το καζανάκι, αντίκρισα μέσα στη λεκάνη τις πιο παράξενες καφετί αποχρώσεις. Εντυπωσιάστηκα τόσο πολύ, που θέλησα να την μοιραστώ με όλο τον κόσμο. Την τράβηξα φωτογραφία με το κινητό και άρχισα να ψάχνω την εταιρεία που θα μπορούσε να αποτυπώσει πιστά την αποχώρηση πάνω σε δέρμα σκύλου”

Από την μεριά του, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας διαχείρισης λυμάτων κύριος Μανώλης Καυλαντάκης, ήταν ενθουσιασμένος για την εμπλοκή μιας μικρής τοπικής εταιρείας σε ένα τόσο μεγάλο project. “Τριάντα χρόνια μέσ’στα σκατά είμαστε και κανείς Έλληνας δεν είχε αναγνωρίσει την δουλειά μας. Έπρεπε να ‘ρθουν οι ξένοι. Με τον σύντεκνο Τσιανγκ έχουμε μια άψογη συνεργασία. Πρώτα μου έδειξε την φωτογραφία και μετά  με ρώτησε αν μπορεί να βάζει κάθε πρωί στο βυτίο τα τομάρια των σκύλων, πριν ξεκινήσω τα δρομολόγια στα χωριά για να αδειάσω τους βόθρους. Δεν είναι εύκολη δουλειά όπως φαντάζονται κάποιοι. Αν δεν γνωρίζεις τις διατροφικές συνήθειες των κατοίκων κάθε χωριού δεν θα έχεις το σωστό αποτέλεσμα. Ακόμα και η σειρά που θα ξεκινήσεις να αδειάζεις τους βόθρους έχει την σημασία της. Το σωστό είναι ξεκινήσεις από τα πεδινά χωριά που τρώνε περισσότερα θαλασσινά και μετά να πας στα ορεινά που τρώνε περισσότερο κόκκινο κρέας, ώστε να σκουραίνει προοδευτικά το χρώμα των λυμάτων. Επίσης ο οδηγός του φορτηγού θα πρέπει να πηγαίνει από δρόμους με πολλές στροφές για να αναμιγνύονται καλά τα υλικά.”.

Όταν κάτσεις πάνω στη σέλα της Kineziana και την σηκώσεις από το σταντ, σου είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι το πραγματικό βάρος της είναι 350 κιλά χωρίς βενζίνη. Ο Τσιάνγκ παραδέχτηκε ότι το βάρος το υπολογίσανε με το μάτι, καθώς η ζυγαριά έσπασε κατά την διαδικασία της μέτρησης βάρους. Η αδυναμία εύρεσης ζυγαριάς που να αντέχει την Kineziana πάνω της, ώστε να γίνει η μέτρηση που απαιτούν οι προδιαγραφές έγκρισης τύπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ, ανάγκασε την Ching-Cheng να αναλάβει το κόστος φιλοξενίας των επιθεωρητών για μία εβδομάδα στα Μάλια.

Το βάρος δημιούργησε πρόβλημα και στην μεταφορά της μοτοσυκλέτας από την γραμμή παραγωγής προς τα λιμάνια για εξαγωγή. Ως λύση, αποφάσισαν να μην φτιάξουν καθόλου γραμμή παραγωγής και οι μοτοσυκλέτες να συναρμολογούνται μία-μία στην αυλή του κάθε πελάτη. “Τόσο προσωπική εξυπηρέτηση δεν παρέχει στους πελάτες της ούτε η Rolls Royce και η Bugatti!” Η διαδικασία κατασκευής ξεκινά με την άφιξη των φορτηγών, τα οποία αδειάζουν στην αυλή τα παλιοσίδερα. Μετά χτυπάει το κουδούνι της εξώπορτας ένας Κινέζος ντυμένος φαντάρος (αν έχεις επιλέξει τον βασικό εξοπλισμό military) ή Νεράιδα του Δάσους (αφορά τον έχτρα εξοπλισμό La Poustola) και αρχίζει να σκίζει τα ρούχα του ουρλιάζοντας, μέχρι να μείνει με το σώβρακο και τις κάλτσες. Από την στιγμή που όλα τα εξαρτήματα είναι μπροστά στα πόδια σου, ξεκινάς μόνος σου την συναρμολόγηση. Η κατασκευή της δικής σου μοτοσυκλέτας από εσένα τον ίδιο είναι μια μοναδική εμπειρία. Είναι δικό σου παιδί και όχι ένα απλό αντικείμενο” μας είπε ο Τσιανγκ.

Η μοτοσυκλέτα που οδηγήσαμε εμείς ήταν το μοναδικό πρωτότυπο που επιβίωσε των σκληρών δοκιμών εξέλιξης στους δρόμους της Κρήτης. Συνολικά είχαν φτιαχτεί πέντε πρωτότυπα για δοκιμές, αλλά δυστυχώς τα δύο από αυτά τα πήραν κατά λάθος οι τσιγγάνοι νομίζοντας ότι είναι τρύπιοι, σκουριασμένοι θερμοσίφωνες και τα άλλα δύο τα πέταξαν στη θάλασσα οι ίδιοι οι δοκιμαστές, μία μόλις ημέρα πριν βγάλουν τα παπούτσια τους, ανοίξουν το παράθυρο και πέσουν στο κενό.

Σπάνια έχουμε την ευκαιρία και την τιμή να μας καλέσει ένα εργοστάσιο να οδηγήσουμε μια πρωτότυπη μοτοσυκλέτα πριν φτάσει στο στάδιο της παραγωγής. Αυτό δείχνει ότι η ομάδα του Τσιανγκ έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό της και είναι υπερήφανη για την δουλειά που έχει κάνει. Ξεκινώντας από το φανάρι, ο κινητήρας θα σπρώχνει με όλη του την δύναμη την Kineziana εμπρός, όμως καλό είναι να έχεις κι ένα φίλο σου πίσω της για να βάλει κι αυτός ένα χεράκι. Μόλις αναπτύξει ταχύτητα, τότε σταματάτε να την σπρώχνετε και πηδάτε πάνω στη σέλα της. Χρειάζεται λίγο να συγχρονιστείτε μεταξύ σας για να πετύχετε μια δυνατή εκκίνηση, διότι αν ανεβείτε ταυτόχρονα και οι δύο θα σκορτσάρει ή θα σου σβήσει.

Στις στροφές τα περιθώρια κλίσης είναι ανεξάντλητα, καθώς η μέγιστη ταχύτητα που μπορεί να πιάσει η Kineziana κάνει ουσιαστικά οποιαδήποτε στροφή να μοιάζει με ευθεία.

Φυσικά, ένας έμπειρος αναβάτης μπορεί να ακουμπήσει τα μαρσπιέ στην άσφαλτο, την στιγμή που την πετάει κάτω και την αφήνει στη μέση του δρόμου βρίζοντας, συνεχίζοντας  με τα πόδια. Όμως για τον υπόλοιπο μέσω όρο των αναβατών, η Kineziana 750 μπορεί να γίνει η μοτοσυκλέτα που θα γεμίσει την ζωή τους με πρωτόγνωρες και μοναδικές εμπειρίες.

Αν θέλεις όταν γεράσεις να λες ιστορίες στα εγγόνια σου δίπλα στο τζάκι, τότε η Kineziana σίγουρα θα τις κάνει πιο εντυπωσιακές. Ιστορίες που θα είναι γεμάτες επικές μάχες με άγρια σαλιγκάρια, βουτηγμένες μέσα σε γράσα αλυσίδας και μυρωδιές που κανένας άλλως ζωντανός οργανισμός δεν έχει μυρίσει στη ζωή του. 

Ευχαριστώ θερμά τον Λάζαρο Αλεξάκη για την βοήθεια και διαμεσολάβησή του με την Ching-Cheng, ώστε να γίνει αυτή η σημαντική δοκιμή πραγματικότητα. Ο Λάζαρος είναι ταυτόχρονα και ο πρώτος Έλληνας που θα αποκτήσει μια 750 Four Kineziana και σε λίγες ημέρες θα κυκλοφορεί στους δρόμους του Ηρακλείου. Καλοτάξιδη Λάζαρε!

 

 

------Disclaimer: Αποποίηση Ευθύνης------------ 

Προφανώς το παρόν άρθρο είναι ξεκάθαρα χιομοριστικό, παρόλο που σήμερα δεν είναι Πρωταπριλιά. Όλες οι πληροφορίες είναι αλληγορικές κι έχουν γραφτεί προς "εσωτερική κατανάλωση" καθώς αφορούν την μοτοσυκλέτα του Λάζαρου Αλεξάκη ή αλλιώς το "Στόμα του Λύκου" του ανθρώπου δηλαδή που υπογράφει την τελευταία σελίδα του MOTO. Και παρόλο που είναι χρόνια πολλά μαζί μας, δεν απέφυγε το λάθος να μας εμπιστευτεί την μοτοσυκλέτα του, και να τα αποτελέσματα...

Η συγκυρία βέβαια δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Διότι αν υπάρχει ένας άνθρωπος στον κόσμο που ο Αλεξάκης θαυμάζει σε βαθμό απόλυτο, αυτός είναι ο Freddie “Fast” Spencer, τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής, ένας από τους καλύτερους αναβάτες που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα, και που σήμερα κάθισε στην σέλα αυτής της μοτοσυκλέτα δίνοντας, συγχαρητήρια στον Αλεξάκη για την βαφή, την «καστομιά» και την έμπνευση… Ορίστε:

Δείτε το video του Fast Freddie Spencer στην... "Αμερικάνα"

 

 

Αισθανθήκαμε μετά το παραπάνω πως έπρεπε να τον προσγειώσουμε...

Ελπίζουμε να το απολαύσατε μαζί μας!

 

Ινδία – Αγγλία: Μοτοσυκλετιστικοί δεσμοί που δεν κόβονται

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

27/10/2016

Την περασμένη εβδομάδα η Mahindra & Mahindra Limited μέσω της θυγατρικής της «Classic Legends Private Limited» εξαγόρασε πλήρως την BSA, το ιστορικό αγγλικό όνομα στην κατασκευή μοτοσυκλετών. Ελέγχει επίσης την JAWA και ετοιμάζεται να φέρει μία μικρή αναστάτωση στην αγορά ακολουθώντας ένα διαφορετικό μονοπάτι, από αυτό που θα περίμενε κανείς.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή –πολύ συνοπτικά- και καταρχήν ας δούμε ποια είναι η BSA. Μπορεί η Triumph να είναι αυτή την στιγμή ο μεγαλύτερος κατασκευαστής από την Μ. Βρετανία, όμως σε κάποιο σημείο της τεράστιας ιστορίας της (ξεκινά ως όνομα από το 1901) ήταν κομμάτι της BSA, μαζί μάλιστα με την Norton.

Η BSA, όπως και η Royal Enfield, αποτελούν τα σημεία που τέμνονται οι μοτοσυκλετιστικές ιστορίες της Αγγλίας και της Ινδίας ενώ μοιράζονται και κάτι ακόμα κοινό, έχουν ξεκινήσει σαν κατασκευαστές όπλων. Τα αρχικά της BSA προέρχονται από το: Birmingham Small Arms Company Limited και κάποια στιγμή στην δεκαετία του ’60 ήταν ο μεγαλύτερος κατασκευαστής μοτοσυκλετών στον κόσμο! Φτάνοντας στο μέγεθος του βιομηχανικού κολοσσού, με τεράστια ποικιλία σε δραστηριότητες πέρα από τα όπλα και τις μοτοσυκλέτες, η BSA χαντακώθηκε από την υπεροψία, τον εγωισμό και την έλλειψη δραστηριότητας από τα διευθυντικά της στελέχη, που αγνόησαν τόσο τα νέα δεδομένα της εποχής τους, όσο και την ταχύτητα ακόμα με την οποία τους προλάβαιναν οι εξελίξεις. Βρέθηκαν αντιμέτωποι με την επέλαση των ιαπωνικών μοτοσυκλετών και παρόλο που έστειλαν ανθρώπους στην Ιαπωνία για να συγκρίνουν τα βιομηχανικά μεγέθη, παρέλειψαν να δουν την συνολική εικόνα και δεν προσμέτρησαν όλα τα στοιχεία, υποβαθμίζοντας τον κίνδυνο. Στο τέλος ήταν ένα μόνο από τα κομμάτια της, αυτό της μοτοσυκλέτας που καταρρέοντας στην βασική τότε αγορά -τις ΗΠΑ- συμπαρέσυρε ολόκληρη την BSA, χωρίς ποτέ ξανά να ορθοποδήσει.

Η άνοδος της BSA είχε στραγγαλίσει μία άλλη ιστορική φίρμα, με ελάχιστη διαφορά σε εκκίνηση από την παλιότερη Triumph, την Enfield. Λίγο πριν καταρρεύσει η BSA, η Enfield που δεν μπορούσε να περιμένει την πτώση της, αλλά δεν γινόταν και να την προβλέψει (συνέβησαν με 5-7 χρόνια διαφορά) βρήκε έναν άλλο τρόπο να επιβιώσει, καταφεύγοντας στο εργοστάσιο της Madras στην Ινδία. Χρόνια αργότερα η Enfield India θα κέρδιζε την δικαστική διαμάχη που θα της επέτρεπε να γίνει Royal Enfield και θα συνέχιζε την παραγωγή ενός σχεδίου κάνοντάς το, το μακροβιότερο στην ιστορία της μοτοσυκλέτας κι ένα από τα παλιότερα σε συνεχή χρήση γενικώς ανάμεσα στα οχήματα.

Η Royal Enfield ακολούθησε την αντίστροφη πορεία από αυτή που βλέπουμε τώρα, με τεράστιες όμως ομοιότητες. Ήταν ένας Ινδικός κολοσσός στην βιομηχανία του οποίου στηρίχτηκε για να καταφέρει να παραμείνει ζωντανή, όπως ακριβώς συμβαίνει τώρα και στην περίπτωση της BSA. Μονάχα που τώρα στόχος δεν είναι η Ινδική αγορά, αλλά οι αγορές των ΗΠΑ, της Ιταλίας και της Μ. Βρετανίας, ειρωνικά δηλαδή εκεί που κόπηκε πριν μερικές δεκαετίες το νήμα της ζωής της…

Η Mahindra έχει έναν τεράστιο «εσωτερικό» ανταγωνισμό με την Bajaj και τα εισαγωγικά μπήκαν γιατί σε αριθμούς πωλήσεων κατά μονάδες, η αγορά της Ινδίας είναι πολλαπλάσια μεγαλύτερη από την Ευρωπαϊκή. Η Bajaj ξεκινά φέτος την Ευρωπαϊκή της πορεία εκμεταλλευόμενη το δίκτυο της KTM, πράγμα που της δίνει ένα τεράστιο προβάδισμα. Η Mahindra θα πρέπει να εξαπλωθεί από το μηδέν, πράγμα αρκετά δύσκολο που για να το μετριάσει εξαγόρασε ένα ιστορικό όνομα, που ο κόσμος θα αγκαλιάσει ευκολότερα. Το τίμημα λοιπόν των περίπου 3,5 εκατομμυρίων που κατάβαλε για την BSA, θεωρείται μικρό απέναντι σε μία καμπάνια για να εδραιωθεί ένα νέο όνομα στην μοτοσυκλετιστική συνείδηση.

Ακόμα και έτσι όμως, μία μοτοσυκλέτα από την Ινδία θα είναι δύσκολο να εδραιωθεί απέναντι στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές και ιδιαίτερα στην αγορά της Αγγλίας, που κάθε νέα μελέτη του μάρκετινγκ συμφωνεί, αποκαλύπτοντας έναν μικρό βαθμό σοβινισμού στην συνολική κοινωνική συνείδηση. Κυρίως για αυτό τον λόγο οι BSA δεν θα κατασκευάζονται στην Ινδία και το μόνο σίγουρο αυτή την στιγμή, είναι ότι όλος ο συνδυασμός τους θα δοθεί σε Ιταλική εταιρία με έδρα στο Μιλάνο.
 

Άλλο ένα μικρό μυστικό κρύβεται στην παραπάνω παράγραφο, μυστικό δηλαδή για τους περιστασιακούς αναγνώστες μας καθώς κατά καιρούς έχουμε αναφέρει τα δεκάδες, κυριολεκτικά δεκάδες γραφεία βιομηχανικού σχεδιασμού που λειτουργούν στην Ιταλία. Κι αν αυτό είναι σχετικά γνωστό, παράλληλα με το τεράστιο εισόδημα που έρχεται από το βιομηχανικό σχέδιο στις μοτοσυκλέτες, μικρές εταιρίες στο Μιλάνο κερδίζουν και από την δημιουργία software για μεγάλους Ευρωπαίους κατασκευαστές. Για παράδειγμα οι αλγόριθμοι που διέπουν την λειτουργία των αναρτήσεων της KTM γράφονται στην Ιταλία, πολύ μακριά από το σημείο που δοκιμάζονται πρακτικά οι αναρτήσεις, με αναβάτες εξέλιξης και προγραμματιστές να επικοινωνούν με διάφορους τρόπους, εκτός της φυσικής παρουσίας.

Η Mahindra λοιπόν έχει απευθυνθεί σε γραφεία σχεδιασμού με τεράστια εμπειρία, στην καρδιά του βιομηχανικού σχεδιασμού, ή καλύτερα να παρομοιάσουμε την ευρωπαϊκή βιομηχανία της μοτοσυκλέτας με δεινόσαυρο, αν είναι να παραμείνουμε στην προσομοίωση της βιολογίας και να μιλάμε για καρδιές. Γιατί οι μεγάλοι δεινόσαυροι είχαν δύο από δαύτες, όπως ακριβώς και η ευρωπαϊκή μοτοσυκλετιστική βιομηχανία, μία στην Αυστρο-Γερμανία και η άλλη στην Ιταλία…

Στόχος της Mahindra είναι να μην αναλωθεί στον σκληρό ανταγωνισμό των φτηνών μοτοσυκλετών στην εγχώρια αγορά και να μπει στην Ευρωπαϊκή με ακριβότερες μοτοσυκλέτες που έχουν και μεγαλύτερο περιθώριο κέρδους. Κρατώντας την JAWA σαν πιο προσιτή λύση με κατασκευή εξ ολοκλήρου στην Ινδία, παράλληλα με τις υπόλοιπες μοτοσυκλέτες που κατασκευάζει, θα προσπαθήσει τα μοντέλα της BSA να διατηρήσουν τον ευρωπαϊκό τους αέρα.

Ο ορίζοντας υλοποίησης των παραπάνω έχει βάθος τετραετίας, που σημαίνει ότι τα πρώτα νέα μοντέλα της ιστορικής επωνυμίας τα περιμένουμε από το 2019 και μετά, τουλάχιστον με το χρονοδιάγραμμα που υπάρχει αυτή την στιγμή. Οι JAWA θα έρθουν βέβαια λίγο νωρίτερα, από το ’18… Με την εξαγορά της BSA, κλείνει ακόμα μία «πόρτα» για κάθε άλλον μεγάλο κατασκευαστή που θα θελήσει να αναμειχτεί στην πιο δύσκολη αγορά μοτοσυκλέτας, την Ευρωπαϊκή. Οι Ινδοί, μέσα από τις συνεργασίες τους με τους Ευρωπαίους, έχουν προλάβει μέχρι στιγμή τους Κινέζους, που την επόμενη δεκαετία θα προσπαθήσουν να κάνουν ακριβώς το ίδιο… Με τους σημερινούς ρυθμούς ανάπτυξης, αυτό είναι ένα αρκετά μεγάλο χρονικό περιθώριο…

Για την ιστορία, η παλαιότερη μάρκα μοτοσυκλετών με παρουσία μέχρι τις μέρες μας, δεν είναι καμία από τις παραπάνω… Πριν από όλες τις προαναφερόμενες η Peugeot είχε κατασκευάσει το πρώτο παγκοσμίως σκούτερ, με την έννοια του κινητήρα – ψαλίδι. Ενώ μήνες πριν την Triumph είχε και την πρώτη της μοτοσυκλέτα. Μαντέψτε ποιος ελέγχει την κατασκευή των Peugeot στις μέρες μας… Η Mahindra από το ’14 με πλειοψηφικό ποσοστό! Θα μπορούσε λοιπόν να χρησιμοποιήσει και αυτό το δίκτυο πωλήσεων, όμως προς το παρόν ο προσανατολισμός του Ινδικού κολοσσού, είναι η BSA να έχει αυτόνομη παρουσία με καταστήματα-μπουτίκ… Επίσης η ανάπτυξη των σκούτερ της Peugeot έχει στραφεί από την πρώτη στιγμή προς τις υπόλοιπες ασιατικές χώρες, πράγμα απολύτως κατανοητό από επιχειρηματική πλευρά.

Οι νοσταλγοί λοιπόν της ιστορικής μάρκας, μπορούν να αισθάνονται αισιόδοξοι, ότι θα ξανά δουν μοντέλα με το κόκκινο σήμα που ίσως να είναι και αντάξια του βαρύ ονόματος που φέρουν…