Παγκόσμια αποκλειστικότητα: Οδηγούμε την Ching-Cheng 750 Four “KINEZIANA”

Το πρώτο κινέζικο τετρακύλινδρο
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

12/10/2018

Οι Κινέζοι έχουν μπει πλέον για τα καλά στη βιομηχανία της μοτοσυκλέτας, με πολύ υψηλές βλέψεις. Οι περισσότεροι από αυτούς γιγαντώθηκαν οικονομικά  κατασκευάζοντας εκατομμύρια παπιά και μικρού κυβισμού μοτοσυκλέτες, πουλώντας τα σε ιθαγενείς της Κίνας και της Ελλάδας. Ακολούθησαν τα scooter και τώρα πλέον ήρθε η ώρα να κονταροχτυπηθούν με τα μεγαλύτερα ονόματα στο χώρο της βιομηχανίας των δικύκλων στις κατηγορίες υψηλού κυβισμού.

Η Ching-Cheng είναι μια νεοσύστατη κινέζικη εταιρεία που δεν ακολουθεί την πεπατημένη. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Project Leader της τετρακύλινδρης 750 Four με την κωδική ονομασία Kineziana, που συναντήσαμε στα χωριά της Κρήτης, εκεί δηλαδή που έχει γίνει εξολοκλήρου ο σχεδιασμός και η εξέλιξη της μοτοσυκλέτας. Συμφώνα λοιπόν με τον κύριο  Αλεξ Λαζ Τσιάνγκ, όλοι οι κινέζοι κατασκευαστές ξεκίνησαν αντιγράφοντας το παπί της Honda, όμως η Ching-Cheng αποφάσισε να ακολουθήσει άλλο δρόμο. “Φυσικά κι εμείς αντιγράψαμε την Honda κατά μίαν έννοια, δεν υπάρχει λόγος να ανακαλύψουμε τον τροχό από την αρχή. Όμως η δική μας διαφορά είναι ότι δεν χάσαμε χρόνο ξεκινώντας από τα παπιά της δεκαετίας του 1950, αλλά πήγαμε κατευθείαν στην τεχνολογία της δεκαετίας του 1970.Είμαστε δηλαδή είκοσι χρόνια μπροστά από τους υπόλοιπους κινέζους”.

Επίσης μας εξήγησε τους λόγους που επιλέχθηκε η Κρήτη ως τοποθεσία εξέλιξης αυτής την σημαντικής για την κινεζική εταιρεία τετρακύλινδρης μοτοσυκλέτας. “Η δουλειά μου ήταν να σχεδιάσω μια μοτοσυκλέτα με βάρος άνω των 350 κιλών, με χωμάτινα ελαστικά, χρησιμοποιώντας έναν παλιό αερόψυκτο τετρακύλινδρο κινητήρα του 1970, ένα σκοροφαγωμένο στρατιωτικό παντελόνι και να την βάψω με τα πινέλα και κουτάκια λαδομπογιάς που έκλεψε ένας πακιστανός από την αμερικάνικη βάση της Σούδας. Χωρίς την χρήση άφθονου αλκοόλ από εμένα και τους συνεργάτες μου, θα ήταν αδύνατον να το επιτύχουμε. Υπήρχε ένα όριο στα διαθέσιμα κεφάλια και όπως ξέρετε τα οινοπνευματώδη ποτά είναι πολύ ακριβά σε όλο τον κόσμο λόγω υψηλής φορολογίας. Οπότε επιλέξαμε την Κρήτη, όπου η κάτοικοι προσφέρουν τσικουδιά στους επισκέπτες μέχρι να τους δουν να ξερνάνε σαν τα γατιά για να γελάνε. Με αυτόν τον τρόπο εξοικονομήσαμε πολλά χρήματα από τον προϋπολογισμό του πρώτου σταδίου που αφορούσε τον σχεδιασμό. Το πλεόνασμα των χρημάτων, το διαθέσαμε αργότερα κατά την διαδικασία εξέλιξης του πλαισίου και των αναρτήσεων στους test riders για την αγορά αντικαταθλιπτικών φαρμάκων, καθώς η χρήση φυτικών ναρκωτικών ουσιών που συνέλεγαν από τα ρέματα δίπλα στους δρόμους δεν ήταν επαρκείς.”

Αντικρίζοντας από κοντά την Kineziana, το πρώτο πράγματα που σε εντυπωσιάζει είναι το κάλυμμα της σέλας. Κατασκευάζεται από δέρμα σκύλων, γατιών και ασβών που πέφτουν θύματα τροχαίων στους δρόμους. “Θέλουμε να ευαισθητοποιήσουμε τον κόσμο. Αντί να σκοτώνουμε αγελάδες, να τις τρώμε και μετά να φτιάχνουμε καλύμματα με το δέρμα τους και να καθόμαστε πάνω τους, αποφασίσαμε να μαζεύουμε τα πτώματα των ζώων από τους δρόμους. Πέρα από το φιλοζωΐκό μήνυμα, προσφέρουμε έργο στις τοπικές κοινωνίες καθαρίζοντας τους δρόμους”.

Το καφέ χρώμα της έχει ιδιαίτερη απόχρωση και φτιάχνεται ειδικά για την Kineziana από μια εταιρεία διαχείρισης λυμάτων των Χανίων της Κρήτης, που χρειάστηκε να αναπτύξει για αυτόν τον σκοπό μια πρωτοποριακή μέθοδο βαφής δερμάτων. “ Η έμπνευση για αυτό το χρώμα μου ήρθε -όπως άλλωστε όλες οι καλές ιδέες- ένα πρωινό στην τουαλέτα.” Μας εξήγησε ο Αλεξ Λαζ Τσιάνγκ. “Πραγματικά δεν ξέρω αν με είχε πειράξει το αρνί ή αν ο μάγειρας είχε πάει για κατούρημα λίγο πριν κόψει τις ντομάτες της σαλάτας στην ταβέρνα που έφαγα το προηγούμενο βράδυ…  Αυτό που ξέρω είναι ότι όταν σηκώθηκα και γύρισα για να τραβήξω το καζανάκι, αντίκρισα μέσα στη λεκάνη τις πιο παράξενες καφετί αποχρώσεις. Εντυπωσιάστηκα τόσο πολύ, που θέλησα να την μοιραστώ με όλο τον κόσμο. Την τράβηξα φωτογραφία με το κινητό και άρχισα να ψάχνω την εταιρεία που θα μπορούσε να αποτυπώσει πιστά την αποχώρηση πάνω σε δέρμα σκύλου”

Από την μεριά του, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας διαχείρισης λυμάτων κύριος Μανώλης Καυλαντάκης, ήταν ενθουσιασμένος για την εμπλοκή μιας μικρής τοπικής εταιρείας σε ένα τόσο μεγάλο project. “Τριάντα χρόνια μέσ’στα σκατά είμαστε και κανείς Έλληνας δεν είχε αναγνωρίσει την δουλειά μας. Έπρεπε να ‘ρθουν οι ξένοι. Με τον σύντεκνο Τσιανγκ έχουμε μια άψογη συνεργασία. Πρώτα μου έδειξε την φωτογραφία και μετά  με ρώτησε αν μπορεί να βάζει κάθε πρωί στο βυτίο τα τομάρια των σκύλων, πριν ξεκινήσω τα δρομολόγια στα χωριά για να αδειάσω τους βόθρους. Δεν είναι εύκολη δουλειά όπως φαντάζονται κάποιοι. Αν δεν γνωρίζεις τις διατροφικές συνήθειες των κατοίκων κάθε χωριού δεν θα έχεις το σωστό αποτέλεσμα. Ακόμα και η σειρά που θα ξεκινήσεις να αδειάζεις τους βόθρους έχει την σημασία της. Το σωστό είναι ξεκινήσεις από τα πεδινά χωριά που τρώνε περισσότερα θαλασσινά και μετά να πας στα ορεινά που τρώνε περισσότερο κόκκινο κρέας, ώστε να σκουραίνει προοδευτικά το χρώμα των λυμάτων. Επίσης ο οδηγός του φορτηγού θα πρέπει να πηγαίνει από δρόμους με πολλές στροφές για να αναμιγνύονται καλά τα υλικά.”.

Όταν κάτσεις πάνω στη σέλα της Kineziana και την σηκώσεις από το σταντ, σου είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι το πραγματικό βάρος της είναι 350 κιλά χωρίς βενζίνη. Ο Τσιάνγκ παραδέχτηκε ότι το βάρος το υπολογίσανε με το μάτι, καθώς η ζυγαριά έσπασε κατά την διαδικασία της μέτρησης βάρους. Η αδυναμία εύρεσης ζυγαριάς που να αντέχει την Kineziana πάνω της, ώστε να γίνει η μέτρηση που απαιτούν οι προδιαγραφές έγκρισης τύπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ, ανάγκασε την Ching-Cheng να αναλάβει το κόστος φιλοξενίας των επιθεωρητών για μία εβδομάδα στα Μάλια.

Το βάρος δημιούργησε πρόβλημα και στην μεταφορά της μοτοσυκλέτας από την γραμμή παραγωγής προς τα λιμάνια για εξαγωγή. Ως λύση, αποφάσισαν να μην φτιάξουν καθόλου γραμμή παραγωγής και οι μοτοσυκλέτες να συναρμολογούνται μία-μία στην αυλή του κάθε πελάτη. “Τόσο προσωπική εξυπηρέτηση δεν παρέχει στους πελάτες της ούτε η Rolls Royce και η Bugatti!” Η διαδικασία κατασκευής ξεκινά με την άφιξη των φορτηγών, τα οποία αδειάζουν στην αυλή τα παλιοσίδερα. Μετά χτυπάει το κουδούνι της εξώπορτας ένας Κινέζος ντυμένος φαντάρος (αν έχεις επιλέξει τον βασικό εξοπλισμό military) ή Νεράιδα του Δάσους (αφορά τον έχτρα εξοπλισμό La Poustola) και αρχίζει να σκίζει τα ρούχα του ουρλιάζοντας, μέχρι να μείνει με το σώβρακο και τις κάλτσες. Από την στιγμή που όλα τα εξαρτήματα είναι μπροστά στα πόδια σου, ξεκινάς μόνος σου την συναρμολόγηση. Η κατασκευή της δικής σου μοτοσυκλέτας από εσένα τον ίδιο είναι μια μοναδική εμπειρία. Είναι δικό σου παιδί και όχι ένα απλό αντικείμενο” μας είπε ο Τσιανγκ.

Η μοτοσυκλέτα που οδηγήσαμε εμείς ήταν το μοναδικό πρωτότυπο που επιβίωσε των σκληρών δοκιμών εξέλιξης στους δρόμους της Κρήτης. Συνολικά είχαν φτιαχτεί πέντε πρωτότυπα για δοκιμές, αλλά δυστυχώς τα δύο από αυτά τα πήραν κατά λάθος οι τσιγγάνοι νομίζοντας ότι είναι τρύπιοι, σκουριασμένοι θερμοσίφωνες και τα άλλα δύο τα πέταξαν στη θάλασσα οι ίδιοι οι δοκιμαστές, μία μόλις ημέρα πριν βγάλουν τα παπούτσια τους, ανοίξουν το παράθυρο και πέσουν στο κενό.

Σπάνια έχουμε την ευκαιρία και την τιμή να μας καλέσει ένα εργοστάσιο να οδηγήσουμε μια πρωτότυπη μοτοσυκλέτα πριν φτάσει στο στάδιο της παραγωγής. Αυτό δείχνει ότι η ομάδα του Τσιανγκ έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό της και είναι υπερήφανη για την δουλειά που έχει κάνει. Ξεκινώντας από το φανάρι, ο κινητήρας θα σπρώχνει με όλη του την δύναμη την Kineziana εμπρός, όμως καλό είναι να έχεις κι ένα φίλο σου πίσω της για να βάλει κι αυτός ένα χεράκι. Μόλις αναπτύξει ταχύτητα, τότε σταματάτε να την σπρώχνετε και πηδάτε πάνω στη σέλα της. Χρειάζεται λίγο να συγχρονιστείτε μεταξύ σας για να πετύχετε μια δυνατή εκκίνηση, διότι αν ανεβείτε ταυτόχρονα και οι δύο θα σκορτσάρει ή θα σου σβήσει.

Στις στροφές τα περιθώρια κλίσης είναι ανεξάντλητα, καθώς η μέγιστη ταχύτητα που μπορεί να πιάσει η Kineziana κάνει ουσιαστικά οποιαδήποτε στροφή να μοιάζει με ευθεία.

Φυσικά, ένας έμπειρος αναβάτης μπορεί να ακουμπήσει τα μαρσπιέ στην άσφαλτο, την στιγμή που την πετάει κάτω και την αφήνει στη μέση του δρόμου βρίζοντας, συνεχίζοντας  με τα πόδια. Όμως για τον υπόλοιπο μέσω όρο των αναβατών, η Kineziana 750 μπορεί να γίνει η μοτοσυκλέτα που θα γεμίσει την ζωή τους με πρωτόγνωρες και μοναδικές εμπειρίες.

Αν θέλεις όταν γεράσεις να λες ιστορίες στα εγγόνια σου δίπλα στο τζάκι, τότε η Kineziana σίγουρα θα τις κάνει πιο εντυπωσιακές. Ιστορίες που θα είναι γεμάτες επικές μάχες με άγρια σαλιγκάρια, βουτηγμένες μέσα σε γράσα αλυσίδας και μυρωδιές που κανένας άλλως ζωντανός οργανισμός δεν έχει μυρίσει στη ζωή του. 

Ευχαριστώ θερμά τον Λάζαρο Αλεξάκη για την βοήθεια και διαμεσολάβησή του με την Ching-Cheng, ώστε να γίνει αυτή η σημαντική δοκιμή πραγματικότητα. Ο Λάζαρος είναι ταυτόχρονα και ο πρώτος Έλληνας που θα αποκτήσει μια 750 Four Kineziana και σε λίγες ημέρες θα κυκλοφορεί στους δρόμους του Ηρακλείου. Καλοτάξιδη Λάζαρε!

 

 

------Disclaimer: Αποποίηση Ευθύνης------------ 

Προφανώς το παρόν άρθρο είναι ξεκάθαρα χιομοριστικό, παρόλο που σήμερα δεν είναι Πρωταπριλιά. Όλες οι πληροφορίες είναι αλληγορικές κι έχουν γραφτεί προς "εσωτερική κατανάλωση" καθώς αφορούν την μοτοσυκλέτα του Λάζαρου Αλεξάκη ή αλλιώς το "Στόμα του Λύκου" του ανθρώπου δηλαδή που υπογράφει την τελευταία σελίδα του MOTO. Και παρόλο που είναι χρόνια πολλά μαζί μας, δεν απέφυγε το λάθος να μας εμπιστευτεί την μοτοσυκλέτα του, και να τα αποτελέσματα...

Η συγκυρία βέβαια δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Διότι αν υπάρχει ένας άνθρωπος στον κόσμο που ο Αλεξάκης θαυμάζει σε βαθμό απόλυτο, αυτός είναι ο Freddie “Fast” Spencer, τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής, ένας από τους καλύτερους αναβάτες που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα, και που σήμερα κάθισε στην σέλα αυτής της μοτοσυκλέτα δίνοντας, συγχαρητήρια στον Αλεξάκη για την βαφή, την «καστομιά» και την έμπνευση… Ορίστε:

Δείτε το video του Fast Freddie Spencer στην... "Αμερικάνα"

 

 

Αισθανθήκαμε μετά το παραπάνω πως έπρεπε να τον προσγειώσουμε...

Ελπίζουμε να το απολαύσατε μαζί μας!

 

Μία εγκύκλιος δεν θα διορθώσει τα προβλήματα των διανομέων!

Χρειάζονται πράξεις - νόμοι υπάρχουν ήδη
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

11/12/2018

Στα ειδησεογραφικά site γενικού ενδιαφέροντας κυκλοφορεί η είδηση από εχθές πως έρχονται αλλαγές για όσους εργάζονται ως διανομείς, όμως όπως όλα δείχνουν όλο αυτό δεν είναι τελικά παρά μία προσπάθεια να κρατηθούν χαμηλά οι τόνοι, που πρόσφατα ανέβηκαν στην Θεσσαλονίκη.

Διότι νομοθεσία υπήρχε και υπάρχει, κι έτσι η συνέντευξη που έδωσε στον ραδιοφωνικό σταθμό «Κόκκινο Θεσσαλονίκης» ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εργασίας Ανδρέας Νεφελούδης, περισσότερο ρίχνει την μπάλα στο δοκάρι, παρά στα δίχτυα.

Αναφέρουν λοιπόν τα μεγάλα ειδησεογραφικά site αναπαράγοντας το ένα το άλλο, πως έρχεται εγκύκλιος που «επιτέλους» θα καθιστά υποχρεωτικό να παρέχει ο εργοδότης μοτοσυκλέτα!

Ας ξεκινήσουμε από το γεγονός, πως το γράμμα του νόμου δεν έχει αφήσει ακάλυπτες τις εξωτερικές εργασίες, και πώς πάντα έπρεπε ο εργοδότης να παρέχει όλα τα «μέσα» που απαιτεί η εκπλήρωση μίας εργασίας. Διαφορετικά και συγκεκριμένα για το μεταφορικό μέσο, μπορούσε να προβεί σε ειδική συμφωνία εκμίσθωσης του ιδιωτικού μέσου του εργαζόμενου με το αντίστοιχο τίμημα, πράγμα που χοντρικά και δίχως πρακτική κάλυψη έναντι του νόμου γινόταν στην Ελλάδα ως: «δίνω τόσα για αυτές τις ώρες αν έχεις μηχανάκι δικό σου».

Όταν ήρθαν στο προσκήνιο οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, οι διανομείς προσπάθησαν να συνδικαλιστούν διεκδικώντας μία συλλογική σύμβαση με πρώτο και κυριότερο την παροχή του μέσου από τον εργοδότη κι έπειτα καλύτερο ένσημο από την στιγμή που το ρίσκο ήταν –και είναι- αυξημένο καθώς και μία σειρά από πολύ λογικά αιτήματα.

Το πρόβλημα είναι βέβαια πως δεν είναι καθόλου εύκολο να συνδικαλιστεί κανείς σε έναν κλάδο που βασιλεύει η μαύρη εργασία. Κι αυτό είναι το σοβαρότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι από όσους δουλεύουν στον χώρο των παραδόσεων της εστίασης, τους φίλους delivery / deliverάδες / πακετάδες κτλ… πράγμα εγκληματικό με βάση την ήδη υπάρχουσα νομοθεσία!

Το άλλο θέμα που έχουμε εμείς μαζί τους, για να σας προλάβω στα σχόλια, είναι πως σπάνια χρησιμοποιούν κράνος, και ελάχιστα σέβονται τον ΚΟΚ, όμως αυτή είναι μία πραγματικότητα που ανταποκρίνεται σε ολοένα και λιγότερο κόσμο. Οι περισσότεροι βλέπουν πλέον πως οι διανομείς δεν παραβιάζουν τον ΚΟΚ περισσότερο από αυτό που κάνουμε όλοι οι μοτοσυκλετιστές στην Ελλάδα. Εξαιρέσεις υπάρχουν, και πάντα θα υπάρχουν, όμως ακόμη κι έτσι ας παρανομούν έχοντας πλήρη ασφάλιση καλυπτόμενοι από τους νόμους, καθώς αυτό είναι καλύτερο για τους άλλους την στιγμή του ατυχήματος…

Προς τι λοιπόν η ειδική εγκύκλιος που ο γενικός γραμματέας είπε χαρακτηριστικά στο ραδιόφωνο: «βγάζουμε αυτές τις μέρες την περίφημη εγκύκλιο μετά από μια πολύ μεγάλη επεξεργασία για το τι προβλέπει ο νόμος για να είμαστε προσεκτικοί απολύτως και να μην κάνουμε κάποιο λάθος».

Αυτό δυστυχώς ερμηνεύτηκε ως αλλαγές στον χώρο του delivery, όταν στην πραγματικότητα αυτό που είπε ο κ. Νεφελούδης, κι αρκετά θαρραλέα μάλλον, είναι πως εκεί στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας δεν είχαν ιδέα για το τι ορίζει ο νόμος και χρειάζεται να το ξανά δουν, πράγμα που τους πήρε και αρκετό χρόνο, σύμφωνα πάντα με τα δικά του λόγια!

Σύντομη απάντηση σε αυτό δεν μπορεί να υπάρξει, καθώς πρώτα πρέπει να ερωτηθεί ο γενικός γραμματέας τι έκαναν τόσο καιρό, όπως επίσης και για το τι προτίθεντο να κάνουν, από την στιγμή που η μάστιγα στον συγκεκριμένο κλάδο δεν ήταν η νομοθεσία, αυτή ξανά λέμε πως υπήρχε και υπάρχει, αλλά το γεγονός πως κανείς εργοδότης δεν συμμορφωνόταν ενώ κυριεύεται το επάγγελμα από την ανασφάλιστη εργασία, πράγμα που μία εγκύκλιος για επιβολή παροχής μοτοσυκλέτας δεν μπορεί να λύσει σε ανθρώπους που δεν επιβεβαιώνεται το ίδιο το γεγονός της εργασίας!

Δυστυχώς δεν γίνεται να πανηγυρίσουμε μαζί με τους υπόλοιπους δημοσιογράφους γενικής ενημέρωσης, καθώς εκλαμβάνουμε αυτή την εξαγγελία ως μία προσπάθεια να κατευνάσουν τα πνεύματα στην Θεσσαλονίκη, εκεί που οι αντιδράσεις του κλάδου διανομέων ήταν πάντα μαζικότερες, παρουσιάζοντας έντονη συνδικαλιστική δράση και περισσότερες κινητοποιήσεις που το τελευταίο διάστημα έχουν ενταθεί. Κι αυτό γιατί μέσα σε δύο μήνες έχουν καταγραφεί δύο ξεχωριστά περιστατικά ξυλοδαρμού από εργοδότες σε διανομείς, με την τελευταία περίπτωση να παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις στον Τύπο. Από την μία τα παραδοσιακά μέσα ανέδειξαν το θέμα που πήρε διαστάσεις και μπράβο, από την άλλη γίνεται προσπάθεια να ξεχαστεί, αφήνοντας να εννοηθεί πως το μόνο που χρειάζεται τελικά ήταν μία εγκύκλιος!

Είναι χαρακτηριστικό λοιπόν που ο κ. Νεφελούδης συνέχισε λέγοντας: «Η εγκύκλιος ξεκαθαρίζει τις υποχρεώσεις που έχει ο εργοδότης στα καταστήματα που έχουν delivery στην εστίαση και θα βοηθήσει πάρα πολύ στη διαδικασία κυρίως του ΣΕΠΕ, για να ξέρει τι ελέγχει, και βεβαίως το να μαζευτεί το "σύστημα" αυτό με τους τραμπουκισμούς και τις παραβατικότητες».

Ξεκάθαρα λοιπόν το ενδιαφέρον προς την μερίδα αυτή των εργαζομένων είναι πρόσκαιρο με βάση την δημοσιότητα που υπάρχει αυτή την στιγμή, όταν αυτό που χρειάζεται το επάγγελμα είναι ο συχνότερος έλεγχος. Και πάντα φυσικά με την ωριμότητα που πρέπει να έχει ένα σωστό κράτος, διότι το μυστικό είναι στο "συχνός" έλεγχος. Δεν βάζεις εξαντλητικά πρόστιμα αλλά τα αυξάνεις σταδιακά μονάχα σε εκείνον που επαναλαμβάνει την παρανομία, από την στιγμή που τόσο οι διανομείς όσο και η πλειοψηφία των μικρών μαγαζιών σίτισης είναι σε αυτό το επάγγελμα καθαρά βιοποριστικά και όχι επιχειρηματικά.

Γνώριμο κάθε κυβέρνησης σε αυτή την χώρα, οι εξαγγελίες για νόμους που έρχονται μέσα από γραμματείς και «πληροφοριοδότες» λες και βρισκόμαστε στην Πνύκα και ο δημόσιος διάλογος θα οδηγήσει κάπου. Στην προκειμένη περίπτωση είναι απαραίτητο να γίνουν συγκεκριμένες πράξεις, κι έτσι εκείνο που χρειάζεται από εμάς –ως μέσο- είναι να δώσουμε συνέχεια και μετά την περίφημη, όπως το ίδιο το υπουργείο την είπε, εγκύκλιο!