Θέμα: Πίστα παγκοσμίου στην Ελλάδα

Μπούρδες προδιαγραφών Formula 1
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

31/5/2019

Με αφορμή την είδηση πως η ισπανική RACC που διοργανώνει τον ισπανικό αγώνα της F1, ΠΑΡΑΚΑΛΕΙ δημόσια την Ισπανική Κυβέρνηση και τους Ισπανούς επιχειρηματίες ΝΑ ΒΑΛΟΥΝ ΛΕΦΤΑ, για να παραμείνει ο αγώνας του Grand Prix της Βαρκελώνης στο ημερολόγιο της Formula 1, θέλουμε να πούμε μερικά πράγματα σχετικά με την ΜΠΟΥΡΔΑ που ακούγεται κάθε τρεις και λίγο, περί κατασκευής πίστας στην Ελλάδα προδιαγραφών Formula 1.

Η Formula 1 είναι μια τεράστια επιχείρηση που τζιράρει δισεκατομμύρια και πρόσφατα την αγόρασαν αμερικάνοι επενδυτές, προφανώς όχι γιατί τους αρέσουν τα αυτοκίνητα, αλλά για να έχουν κέρδος. Αγώνες για το πρωτάθλημα της Formula 1 μπορούν να γίνουν σε ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΡΟΜΟ και οι προδιαγραφές ασφαλείας που απαιτεί ο κύριος Bernie Ecclestone είναι πραγματικά αστείες με βάση τις κατασκευαστικές δυνατότητες της εποχής μας. Απόδειξη για αυτό δεν είναι μόνο ο αγώνας του Monaco, που κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί πως τον διατηρούν μονάχα για ιστορικούς λόγους, ούτε του Αζερμπαΐζάν , ούτε της Σιγκαπούρης, ούτε της Αυστραλίας. Απόδειξη είναι ο αγώνας που γινόταν στη Valencia, η οποία ως γνωστόν έχει την πίστα των MotoGP, αλλά τα αυτοκίνητα της Formula 1 έτρεχαν στους δρόμους γύρω από το λιμάνι!

Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν ακόμα κάποιοι πονηροί, που “πουλάνε” το όνειρο κατασκευής μιας εντυπωσιακής πίστας στην Ελλάδα, λέγοντας πως η κατασκευή της θα κάνει τους ανθρώπους της F1 να διοργανώσουν αγώνα στην χώρα μας. Το πρόβλημα εδώ δεν είναι τόσο το ψέμα και οι ανημέρωτοι που πιστεύουν κάτι τέτοιο. Το πρόβλημα είναι πως αυτή η μπούρδα έχει δημιουργήσει μια κακή νοοτροπία και κυρίως μια κακή νομοθεσία, που στην πράξη εμποδίζει την κατασκευή μια καλής πίστας στη χώρα μας. Πράγμα το οποίο θέλουμε εμείς, εσείς, όλοι μας! Όποιος έχει το κουράγιο να κάτσει και να διαβάσει την ελληνική νομοθεσία που αφορά τις προδιαγραφές για την κατασκευή αυτοκινητοδρομίου, πραγματικά θα φρικάρει με τις παράλογες απαιτήσεις του νομοθέτη. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, οι νόμοι περιγράφουν μια πίστα σαν του Abu Dhabi!!!!

Ούτε τις εποχές που οι Έλληνες εφοπλιστές έδιναν 10 και 15 εκατομμύρια ευρώ για έναν παίχτη δεν θα έβρισκες επιχειρηματία που να φτιάξει μια τόσο ακριβή πίστα.

Όμως ακόμα κι αν βρίσκαμε τον τρελό που θα ήθελε να πετάξει 100 εκατομμύρια για να φτιάξει μια πίστα στην Ελλάδα όπως την περιγράφει η ελληνική νομοθεσία, ποιος θα είχε τα χρήματα να την συντηρήσει; Η απάντηση είναι… ΚΑΝΕΙΣ!

Έχουμε βρεθεί στα εγκαίνια της πίστας στον Ορχομενό. Έχουμε πάει σε συνεντεύξεις τύπου όπου μας ανακοινώθηκε η έναρξη των έργων κατασκευής πίστας στην Πάτρα… Έχουμε βρεθεί καλεσμένοι σε εισηγήσεις, μας έχουν ζητηθεί γνωματεύσεις, προσκεκλημένοι σε ένα σωρό συζητήσεις... Και από τότε έχουν περάσει δεκαετίες!

Δυστυχώς, η λαχτάρα των φίλων του μηχανοκίνητου αθλητισμού για μια αξιοπρεπή πίστα κοντά στην Αθήνα, όπου μένει σχεδόν το 60% των Ελλήνων, γίνεται διαρκώς αντικείμενο εκμετάλλευσης. Η μεγαλομανία και η υπερβολή σε συνδυασμό με την ασχετοσύνη, είναι το πραγματικό εμπόδιο για την δημιουργία ενός φιλόξενου και βιώσιμου χώρου για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Οι πίστες δεν βγάζουν λεφτά από μόνες τους. Ως ιδιωτικές επενδύσεις έχουν τεράστια πιθανότητα να είναι ζημιογόνες, αν στραφούν μονάχα προς τους αγώνες. Όμως οι πίστες φέρνουν λεφτά στην τοπική κοινωνία και δημιουργούν θέσεις εργασίας στον ευρύτερο τομέα της οικονομίας. Αυτό που έκαναν οι Σέρρες είναι αυτό που πρέπει να κάνει η Νομαρχία Αττικής. Ασχέτως αν και εκεί η παραδοσιακή τοπικιστική μιζέρια έβαλε πολλές τρικλοποδιές στους ανθρώπους που εμπνεύστηκαν και πραγματοποίησαν την κατασκευή μιας από τις ομορφότερες πίστες.

Η μεγαλομανία μας είναι λοιπόν το μόνο πρόβλημα. Έχουμε μπλέξει τα πράγματα ανάμεσα στην ύπαρξη της πίστας και της διεκδίκησης των αγώνων. Πρέπει να αποφασίσουμε αν θέλουμε αγώνες MotoGP και F1 στην Ελλάδα ή απλά μία πίστα για να βελτιώσουμε το ίδιο μας το είδος. Εμείς θέλουμε το δεύτερο, όπως είναι το παράδειγμα της έναρξης του μηχανοκίνητου αθλητισμού της Ισπανίας και της Ιταλίας. Θέλουμε το παράδειγμα που για χρόνια το ΜΟΤΟ έχει δει να λειτουργεί εκεί, οδηγώντας πολλά νέα μοντέλα και έχοντας συνομιλήσει με τους ιδιοκτήτες αυτών των πιστών. Πίστες με μικρότερο κόστος κατασκευής σε παρεμφερή χωρίς κερκίδες, χωρίς απαιτητικές προδιαγραφές για αγώνες παγκοσμίου, αλλά που υπερπληρούν όλα όσα θέλουν οι αγώνες στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια, κι αυτές οι πίστες είναι συνέχεια γεμάτες από εταιρίες αυτοκινήτων, μοτοσυκλετών και ελαστικών, που τις χρησιμοποιούν για δοκιμές! Πίστες που δεν βασίζονται σε έναν ή δύο αγώνες τον χρόνο και σε μερικά track days. Υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις οι πίστες αυτές, όπως και η πιο ιδιαίτερη περίπτωση των Σερρών, έχουν λαμπρό μέλλον. Στο Καστελιόλι έξω από την Βαρκελώνη, ο ιδιοκτήτης της πίστας ανέλυε στο ΜΟΤΟ πώς την έκανε κερδοφόρα και έχει τους ντόπιους να χαίρονται μία εξωφρενικά καλή πίστα για track days που διαφορετικά είτε το εισιτήριό της θα ήταν τεράστιο, είτε δεν θα μπορούσε να είναι κερδοφόρα. Τα κατάφερε κάνοντας υποδομές για δοκιμές των εταιριών, έχοντας εγκαταστήσει ένα υπερσύγχρονο σύστημα τηλεμετρίας που στέλνει απευθείας δεδομέα στην Audi και την BMW, για παράδειγμα. Τα στέλνει σε πραγματικό χρόνο (!) στα κέντρα R&D στην Γερμανία. Αυτό τους εξασφαλίζει πως αντί για ολόκληρη ομάδα, στέλνουν μονάχα ένα αυτοκίνητο με οδηγό, στον οποίο συνομιλούν ζωντανά και δίχως να χάνουν χιλιοστό του δευτερολέπτου βλέπουν τι γίνεται σε κάθε στροφή! Κι έτσι η συγκεκριμένη πίστα έχει συνέχεια δουλειά και κλεισμένες ημερομηνίες. Αντίστοιχα στην Σεβίλλη το Μοντεμπλάνκο. Που όλο το DTM ξεχειμωνιάζει εκεί… Κοινό χαρακτηριστικό τους; Πώς δεν είναι πίστες για F1 ή για MotoGP, είναι όμως αυτό που θέλει η τοπική κοινωνία και που χρειάζονται πολλές εταιρίες. Με τον καιρό της Ελλάδας και με την αγορά γης να είναι σε ύφεση κάτι τέτοιο είναι το παράδειγμα που θα έπρεπε όλοι να κοιτούν, αλλά όχι. Εμείς θέλουμε σαράι, το παλατάκι είναι μικρό για την αφεντιά μας…

Ας ξεκινήσουμε από εκεί λέμε εμείς, κι όταν βελτιωθεί το είδος μας και φύγουμε από την νοοτροπία της καφετέρειας, τότε και οι αγώνες του παγκοσμίου μόνοι τους θα έρθουν... 

Euro 4 και Brexit σκοτώνουν τις μοτοσυκλέτες που αγαπήσαμε

Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

29/6/2016

Μετά την Yamaha που ανακοίνωσε την διακοπή της παραγωγής των XT660Z και XJR 1300 λόγω των επικείμενων προδιαγραφών Euro 4, αλλά και της Kawasaki που με μια επιστολή γεμάτη συναισθηματισμό δήλωσε ότι η W 800 δεν θα είναι μαζί μας μετά το 2016, έρχονται φήμες που θέλουν και την Honda να βάζει τέλος στο δημοφιλές CBR 600 RR και πολύ πιθανόν και στο μεγαλύτερο Fireblade. Οι εγκρίσεις τύπου για τις μοτοσυκλέτες προδιαγραφών Euro 3 είχαν πάρει παράταση έως το τέλος του 2016 και υπάρχει ένα μικρό παραθυράκι για να πουλιούνται έως και το τέλος του 2017, αρκεί να μην ξεπερνούν τα 200 κομμάτια σε κάθε χώρα. Με άλλα λόγια, ο νομοθέτης έχει αφήσει ένα μικρό περιθώριο χρόνου στα εργοστάσια να πουλήσουν το στοκ μοτοσυκλετών Euro 3 που διαθέτουν, ταυτόχρονα όμως τα πιέζει να σταματήσουν την παραγωγή τέτοιων μοτοσυκλετών πριν τελειώσει το 2016, καθώς οι ποσότητες και ο χρόνος που θα τους έχει απομείνει για να τις πουλήσουν πριν την απαγόρευση θα είναι ελάχιστος. Τα ευρωπαϊκά εργοστάσια φαίνεται ότι βρίσκονται σε πλεονεκτική θέση αυτή την στιγμή, καθώς η γκάμα των κινητήρων που χρησιμοποιούν είναι περιορισμένη και οι περισσότεροι από αυτούς έχουν σχεδιαστική ηλικία μικρότερη των δύο ετών, με αποτέλεσμα την ευκολότερη προσαρμογή τους στις αυστηρότερες προδιαγραφές Euro 4. Αντίθετα τα ιαπωνικά εργοστάσια έχουν πολύ μεγαλύτερη γκάμα μοντέλων, χρησιμοποιούν πολλούς διαφορετικού τύπου κινητήρες και οι περισσότεροι από αυτούς είναι σχεδιασμένοι πριν από δέκα χρόνια. Επίσης, ο περιορισμένος χρόνος για την προσαρμογή των εργοστασίων στις προδιαγραφές Euro 4 (η εξέλιξη ενός νέου κινητήρα διαρκεί πάνω από δύο χρόνια) σε συνδυασμό με την τάση των ιαπωνικών εργοστασίων τα τελευταία πέντε χρόνια να κοιτούν την Ασιατική αγορά και να έχουν παραμελήσει τα ευρωπαϊκού προσανατολισμού μοντέλα τους (με εξαίρεση την σειρά MT της Yamaha) τους αναγκάζει να διακόψουν την παραγωγή ορισμένων μοτοσυκλετών τους, χωρίς ακόμα κα είναι βέβαιο αν έχουν έτοιμους τους αντικαταστάτες τους.

Η περίπτωση του Honda CBR 600 RR είναι η πιο ενδεικτική. Τα supersport 600 είναι μια κατηγορία που βρίσκεται σε εμπορικό μαρασμό αυτή την στιγμή και ο μόνος λόγος που τα εργοστάσια συνεχίζουν να τα παράγουν είναι γιατί έχουν ήδη αποσβέσει το κόστος εξέλιξής τους και το μόνο κόστος γι΄αυτά είναι τα υλικά τους. Αν όμως χρειαστεί να επενδύσουν στο σχεδιασμό νέου κινητήρα προδιαγραφών Euro 4, οι ασθενικές πωλήσεις των supersport 600 θα έκαναν μια τέτοια απόφαση οικονομικά ασύμφορη. Αν στις διεθνείς εκθέσεις μοτοσυκλέτας του φθινοπώρου τα ιαπωνικά εργοστάσια έχουν νέα CBR 600 RR, GSX-R 600/750, YZF-R6 και ZX-6R τότε η κατηγορία θα μείνει ζωντανή. Αν όμως δεν υπάρξουν αντικαταστάτες των σημερινών μοντέλων, τότε οι πιθανότητες να εξαφανιστεί η κατηγορία από τον χάρτη είναι περισσότερες από το να μην συμβεί το μοιραίο. Η Honda Europe πάντως, σε συνάρτηση με το Brexit που έχει κάνει τα πράγματα ακόμα πιο ασταθή, ανακοίνωσε ότι τα καράβια που στέλνει μοτοσυκλέτες της στην Μεγάλη Βρετανία δεν θα έχουν μέσα CBR 600 RR…