Ανασφάλιστα οχήματα & αύξηση τροχαίων: Πρώτες ημέρες μετά την καραντίνα

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

14/5/2020

Τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας φανερώνουν μία αύξηση των τροχαίων ατυχημάτων στις αρχές του 2020 πριν από την έναρξη περιορισμών της κυκλοφορίας εξαιτίας της πανδημίας.

Τον Ιανουάριο αυξήθηκαν κατά 16,6% τα τροχαία ενώ τον Φεβρουάριο τα πήγαμε ακόμη χειρότερα, καθώς τα τροχαία αυξήθηκαν κατά 23,8%.

Κι όπως είχαμε τονίσει τότε και στο ΜΟΤΟ, τα στοιχεία έδειχναν και κάτι ακόμη πιο τρομακτικό, πως αυξήθηκαν στις αρχές του έτους και οι εγκαταλείψεις μοτοσυκλετιστών που υπήρξαν θύματα σε τροχαία. Ορισμένες από αυτές τις περιπτώσεις είχαν συγκλονίσει το ευρύτερο κοινό, όπως η δολοφονία –πώς αλλιώς να το χαρακτηρίσει κανείς- του νεαρού μοτοσυκλετιστή από τον οδηγό της Corvette.

Η αυξημένη κίνηση μέσα στο 2020, απόρροια μίας πολύ μικρής ανάκαμψης που αχνά φαινόταν να έρχεται στην αγορά στις αρχές του έτους, καθώς και η άνοδος στις πωλήσεις αυτοκινήτων, έφερναν αυξημένη κίνηση στους δρόμους κι αυτό με την σειρά του οδηγούσε σε περισσότερα τροχαία. Οι Ελληνικοί δρόμοι και η άθλια ρυμοτομία, είναι ο πρώτος επιταχυντής για αυτό το φαινόμενο.

Τα πρώτα στοιχεία που μαζεύονται για τον Μάιο, δείχνουν πως μετά την καραντίνα επιστρέφουμε με μεγαλύτερο ρυθμό ανάπτυξης των τροχαίων, από τους δύο πρώτους μήνες του έτους.

Ταυτόχρονα έχουν πολλαπλασιαστεί τα ανασφάλιστα οχήματα που κυκλοφορούν αυτή την στιγμή, είναι πολύ νωρίς για να μετρηθεί πόσα από τα συμβόλαια που έληξαν δεν ανανεώθηκαν αλλά τα οχήματα κυκλοφορούν, ωστόσο οι ασφαλιστικές αρχίζουν να παρατηρούν αύξηση σε τροχαία με ανασφάλιστα οχήματα.

Στο ΜΟΤΟ χτυπήσαμε το πρώτο καμπανάκι προτού γίνει η άρση των περιορισμών στην κυκλοφορία. Κι όπως λέμε και στο τεύχος που κυκλοφορεί αυτή την στιγμή, το πρώτο διάστημα επιστροφής στην καθημερινή οδήγηση χρειάζεται προσοχή για πολλούς λόγους και για έναν ακόμη που δεν περνά από το μυαλό των περισσότερων: Μετά από μερικές ημέρες αποχής από την καθημερινή οδήγηση το σώμα δεν αντιδρά με την ίδια ταχύτητα που είχε συνηθίσει το μυαλό να βλέπει. Το σύνδρομο του «οδηγού του Σαββατοκύριακου» έρχεται στην περίπτωση της καραντίνας και γιγαντώνεται. Και καθώς το μυαλό δεν ξεχνά με την ίδια ταχύτητα που συμβαίνει στο σώμα, νομίζεις πως καμία από τις αντιδράσεις σου δεν έχει ατονήσει ούτε στο ελάχιστο. Στην πράξη όμως απαιτείται προσαρμογή.

Αυτό ισχύει για όλους τους οδηγούς, ενώ αντίστοιχα και οι πεζοί και οι ποδηλάτες πρέπει να συνηθίσουν στην αυξημένη κίνηση αυτών των ημερών. Οι πεζοί πέρασαν έναν μήνα που η διάσχιση του δρόμου χωρίς να κοιτάξεις ήταν ένα λάθος με εκατοντάδες φορές μικρότερες πιθανότητες να το πληρώσεις ακριβά. Η αλλαγή της διάθεσης από την έξοδο της καραντίνας, πολλαπλασιάζει επίσης όλα τα παραπάνω προς το χειρότερο, καθώς δίνει κανείς μικρότερη προσοχή από το συνηθισμένο.

Ήδη παρατηρούνται τις τελευταίες ημέρες σοβαρά τροχαία και επαληθεύονται οι φόβοι που εκφράσαμε πριν την άρση. Συνιστάται λοιπόν αυξημένη προσοχή στου δρόμους.

Παράλληλα όσοι έχουν αμελήσει να ανανεώσουν ασφαλιστικά συμβόλαια δεν ξέρουμε τι ακριβώς περιμένουν, αλλά δεν πρέπει κανείς να μετακινείται ανασφάλιστος.

Η ευχή είναι στο τέλος του μήνα τα στατιστικά να δείξουν πως δεν υπήρξε ραγδαία αύξηση των τροχαίων, που σημαίνει πως μετά το κύμα των πρώτων ημέρων, ο κόσμος θα δείξει μεγαλύτερη σύνεση στους δρόμους...

 

 

Παρκάρουν άναρχα οι μοτοσυκλέτες στο αεροδρόμιο

Βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

18/9/2019

Έχουμε ως Έλληνες μία κακιά συνήθεια που αντανακλάται ιδιαίτερα έντονα και στην καθημερινή ζωή με την μοτοσυκλέτα, δεν μας καίγεται καρφί για τον διπλανό μας. Μην μπερδευτούμε με το φιλότιμο γιατί είναι άλλη ιστορία. Το φιλότιμο έρχεται στην επιφάνεια με την πρώτη φυσική αλληλεπίδραση, και αυτή η αντίθεση είναι επίσης μέρος του παράδοξου που κουβαλάμε ως λαός. Διότι για τον συνάνθρωπο που δεν ξέρουμε, που δεν έχουμε δει, δεν μας καίγεται καρφί. Θα ζήσει, θα πεθάνει, θα πρέπει να αιωρηθεί και να πετάξει πάνω από την μοτοσυκλέτα μας για να περάσει από εκεί που θα έπρεπε να περνά ανενόχλητος… δεν μας νοιάζει καθόλου.

Ζητάμε λοιπόν να υπάρχουν πάρκινγκ μοτοσυκλετών, βάζουμε ένα σωρό επιχειρήματα για να αιτιολογήσουμε την αναγκαιότητα της ύπαρξής τους, κάνουμε λόγο για την κοινωνική μας ευαισθησία, που κυκλοφορούμε με δύο τροχούς αντί για τέσσερις, κι αμέσως μετά οι μισοί από εμάς θα αμαυρώσουν την συνολική μας εικόνα.

Είμαστε απαράδεκτοι, ας το δεχτούμε μπας και γίνει το πρώτο βήμα για να πάμε παρακάτω. Παρκάροντας όπου βρεις για να μην περπατήσεις ακριβώς δύο μέτρα παραπάνω, δεν κερδίζεις τίποτα περισσότερο από τον χαρακτηρισμό «Γαϊδούρι». Κάτω από το σπίτι, μπροστά από το μαγαζί, ακόμη κι έξω από την καφετέρια, μπορεί κανείς να το καταλάβει για λόγους ασφαλείας. Να μην θέλεις να φύγει ποτέ η μοτοσυκλέτα σου από το οπτικό σου πεδίο. Ακόμη κι έτσι βέβαια δεν δικαιολογούνται πολλά από αυτά που κάνουμε και βλέπουμε καθημερινά στις ελληνικές πόλεις.

Αντίθετα όμως, στο πάρκινγκ ενός αεροδρόμιου ενώ λείπεις σε άλλη χώρα, ποιος ο λόγος να την παρατήσεις ακριβώς στην διέλευση των πεζών; Ακριβώς από εκεί που θα περάσουν οι υπόλοιποι, όταν μερικά βήματα παραπάνω, κυριολεκτικά μερικά βήματα, έχει άπλετο χώρο; Το αστείο της υπόθεσης είναι, πως βάση στατιστικών για τον προορισμό των περισσότερων Ελλήνων, αναχωρώντας από το Ελ.Βενιζέλος το πιθανότερο είναι πως εκεί που έχεις προσγειωθεί θα είσαι ιδιαίτερα προσεκτικός στο παρκάρισμα με οτιδήποτε κι αν νοικιάσεις. Γιατί ξέρεις πως δεν θα μείνεις ατιμώρητος - ό,τι πιο αποτελεσματικό με εμάς τους Έλληνες.

Το πάρκινγκ των μοτοσυκλετών στο μεγαλύτερο αεροδρόμιο της χώρας, παρουσιάζει αρκετά προβλήματα από μόνο του. Ξεκίνησε ως ένας χώρος για προσωρινή στάθμευση που ήταν όμως καλυμμένος από την βροχή και έφτασε να είναι πρόβλημα διπλοπαρκαρισμένων και εύκολη λεία για τους κλέφτες, την μεγάλη μάστιγα με την οποία κανείς δεν ασχολείται σοβαρά. Ως μία λύση, το αεροδρόμιο μετέφερε την στάθμευση μοτοσυκλετών. Χώρισε την τελευταία γωνία ενός από τα πάρκινγκ μικρής διάρκειας, κι έβαλε τις μοτοσυκλέτες να ανεβαίνουν από την ράμπα των πεζών, πάνω σε μία κλειστή στροφή… Αντί να μας φτιάξει έναν χώρο μπροστά, όπως συμβαίνει σε άλλα αεροδρόμια της Μεσογείου, επέλεξε την τελευταία γωνία.

Για όσους παρκάρουν τις μοτοσυκλέτες τους και φεύγουν με τα πόδια, είχαν αφήσει μία δίοδο στα προσωρινά τοποθετημένα κάγκελα. Η κοινή λογική έλεγε πως κανείς δεν θα παρκάριζε ακριβώς μπροστά στην διέλευση. Κι όμως ακριβώς εκείνη ήταν που έκλειναν πρώτη. Λες και το έκαναν επίτηδες, μόλις έβλεπαν το άνοιγμα στα κάγκελα ελεύθερο, κάποιος έτρεχε να το πιάσει και να το κλείσει. Λες και υπάρχει κάποιου είδους συνεννόησης να εμποδίζεις πάντα τους υπόλοιπους. Έχουμε δει να δοκιμάζουν διάφορα για να μην παρκάρει κάποιος εκεί, να αφήνουν από χαρτιά μέχρι πλαστικοποιημένες ανακοινώσεις, να αλλάζουν κατεύθυνση τα κάγκελα, να βάζουν κορδέλες ή σχοινιά. Δεν δούλεψε τίποτα. Κάποιοι ταξιδιώτες το πήραν πάνω τους, αφήνουν "post-it" βρίζοντας στις μοτοσυκλέτες, έχουμε πετύχει και κάποιον που προσπαθούσε να ξεβιδώσει μανέτες και ήθελε να μας πείσει να μην καλέσουμε την αστυνομία, πως δεν πήγαινε να κλέψει, δεν ταιριάζουν οι μανέτες στην μοτοσυκλέτα του, αλλά δεν αντέχει άλλο να του μπαίνουν στα πλευρά προσπαθώντας να περάσει ανάμεσα από τιμόνια.

Τελευταία δεν υπάρχει καμία έξοδος για τους αναβάτες αφότου παρκάρουν, έχουν τοποθετηθεί κάγκελα ολούθε και ας κάνουν τον γύρο. Μόλις κάποιος μετακίνησε δύο από αυτά τα κάγκελα για να περάσει -ως πεζός πλέον- το αμέσως επόμενο λεπτό εμφανίστηκε και κάποιος άλλος για να παρκάρει ακριβώς εκεί. Μην τυχόν και μείνει καμιά πύλη ανοικτή και φύγουν τα πρόβατα από το μαντρί. Οι απαντήσεις είναι αφοπλιστικές, κυμαίνονται από «που να το βάλω» με φόντο ένα κενό 5 μέτρων, εώς «λίγο θα κάνω» ενώ έχει εισιτήριο για πτήση. Πρόκειται απλά για αδιαφορία. Θέλουμε να έχουμε ξεχωριστό δικό μας χώρο, να μην παρκάρουν τα αυτοκίνητα ή να μην τον κλείνουν, όμως την ίδια στιγμή δεν θέλουμε και να τηρήσουμε τους βασικούς κανόνες για την ίδια την στάθμευση μοτοσυκλετών. Κι αυτό που είναι πιο ενοχλητικό, είναι πως χάνεις το δίκιο σου από την εικόνα που δίνει η μειοψηφία… Πριν προσπαθήσουμε λοιπόν να λύσουμε όλα τα προβλήματα με την στάθμευση των μοτοσυκλετών είναι αναγκαίο να απωλέσουμε πρώτα τέτοιες συμπεριφορές.

Ετικέτες