Σχετικά με την «είδηση» για αυτόφωρο σε γονείς που μεταφέρουν παιδιά με μοτοσυκλέτα χωρίς κράνος

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

13/1/2016

Από τα μέσα του ’14 κυκλοφορεί σε διάφορα blogs κι ακόμη και σε σελίδες μοτοσυκλέτας, η είδηση πως οι γονείς θα υποστούν την αυτόφωρη διαδικασία σε περίπτωση που μεταφέρουν παιδιά χωρίς κράνος. Αυτή η είδηση δεν ισχύει, και επειδή τώρα τελευταία συνεχίζει να κάνει κύκλους στην επικαιρότητα, θεωρούμε πως πρέπει να ενημερώσουμε για όσα ισχύουν σε περίπτωση μεταφοράς παιδιών με μοτοσυκλέτα.

Ο ΚΟΚ απαγορεύει την μεταφορά παιδιών μικρότερων από πέντε ετών, χωρίς ειδικό κάθισμα συγκράτησης, όπως το αναφέρει. Υπάρχουν στο εμπόριο αντίστοιχα καθίσματα αλλά και ειδικοί ιμάντες πρόσδεσης με τον αναβάτη. Σε κάθε περίπτωση οφείλει να φορά κράνος - σε κάθε ηλικία. Αν αυτό δεν συμβαίνει, τότε ο αναβάτης υπόκειται σε διοικητικό πρόστιμο 80 Ευρώ γιατί δεν έχει μεριμνήσει για την ασφάλεια εκείνου που μεταφέρει. Αυτός είναι κανόνας που ισχύει για όλους, και όχι μόνο για τα παιδιά, το ίδιο ισχύει και για τους συνεπιβάτες σε αυτοκίνητο που δεν φορούν την ζώνη ασφαλείας.

Ένα παράδειγμα εγκεκριμένου καθίσματος, από την Givi

 

 

Ασχέτως με το αν θα θέλαμε να είναι διαφορετική η τιμωρία, η πραγματικότητα είναι ότι η τροχαία δεν πρόκειται να οδηγήσει κάποιον στο αυτόφωρο αν μεταφέρει παιδί χωρίς κράνος, θα υπάρχει όμως πρόστιμο.

Ωστόσο το θέμα με την «έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο» που αναφέρει η λανθασμένη είδηση δεν τελειώνει εδώ, καθώς υπάρχει πάντα η περίπτωση του ατυχήματος. Σε αυτή την περίπτωση ο Αστικός Κώδικας καθιερώνει μαχητό τεκμήριο κατά των γονέων οι οποίοι έχουν την εποπτεία ανηλίκου παιδιού. Ακόμη κι αν δεν οδηγούσαν οι ίδιοι.

Το τεκμήριο αυτό μπορεί να ανατραπεί εφόσον ο εποπτεύων γονέας επικαλεσθεί και αποδείξει ότι άσκησε, στη συγκεκριμένη περίπτωση, την προσήκουσα εποπτεία ή ότι η ζημία, παρά την άσκηση της προσήκουσας εποπτείας, δεν μπορούσε να αποτραπεί.

Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι κάποιος γονέας μεταφέρει το παιδί του με μοτοσυκλέτα χωρίς κράνος και υποστεί ατύχημα, ακόμη και χωρίς να φταίει ο ίδιος, θα βρεθεί κατηγορούμενος γιατί δεν είχε προφυλάξει το παιδί του, όπως θα έπρεπε. Το ίδιο θα συμβεί και στην περίπτωση που μεταφέρει περισσότερα από δύο παιδιά, ή και ολόκληρη την οικογένεια, όπως έχουμε δει να συμβαίνει, ακόμη κι αν όλοι τους φορούν κράνος, γιατί τότε παραβαίνει το άρθρο του ΚΟΚ για μεταφορά στο όριο που αναγράφει η άδεια κυκλοφορίας.

Τα παιδιά πάνω στην μοτοσυκλέτα μπορεί να είναι ένα ευαίσθητο θέμα, ιδιαίτερα με αυτά που βλέπουμε στους ελληνικούς δρόμους, αλλά ο νόμος δεν το απαγορεύει. Ούτε τιμωρεί με αυτόφωρο όμως. Αντιθέτως ορίζει τα περιθώρια, προσπαθώντας να τα προστατέψει. Σε περίπτωση ατυχήματος μάλιστα, στρέφεται απέναντι στους γονείς και τους καλεί να αποδείξουν ότι είχαν λάβει τα απαραίτητα μέτρα προστασίας.

Μία εγκύκλιος δεν θα διορθώσει τα προβλήματα των διανομέων!

Χρειάζονται πράξεις - νόμοι υπάρχουν ήδη
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

11/12/2018

Στα ειδησεογραφικά site γενικού ενδιαφέροντας κυκλοφορεί η είδηση από εχθές πως έρχονται αλλαγές για όσους εργάζονται ως διανομείς, όμως όπως όλα δείχνουν όλο αυτό δεν είναι τελικά παρά μία προσπάθεια να κρατηθούν χαμηλά οι τόνοι, που πρόσφατα ανέβηκαν στην Θεσσαλονίκη.

Διότι νομοθεσία υπήρχε και υπάρχει, κι έτσι η συνέντευξη που έδωσε στον ραδιοφωνικό σταθμό «Κόκκινο Θεσσαλονίκης» ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εργασίας Ανδρέας Νεφελούδης, περισσότερο ρίχνει την μπάλα στο δοκάρι, παρά στα δίχτυα.

Αναφέρουν λοιπόν τα μεγάλα ειδησεογραφικά site αναπαράγοντας το ένα το άλλο, πως έρχεται εγκύκλιος που «επιτέλους» θα καθιστά υποχρεωτικό να παρέχει ο εργοδότης μοτοσυκλέτα!

Ας ξεκινήσουμε από το γεγονός, πως το γράμμα του νόμου δεν έχει αφήσει ακάλυπτες τις εξωτερικές εργασίες, και πώς πάντα έπρεπε ο εργοδότης να παρέχει όλα τα «μέσα» που απαιτεί η εκπλήρωση μίας εργασίας. Διαφορετικά και συγκεκριμένα για το μεταφορικό μέσο, μπορούσε να προβεί σε ειδική συμφωνία εκμίσθωσης του ιδιωτικού μέσου του εργαζόμενου με το αντίστοιχο τίμημα, πράγμα που χοντρικά και δίχως πρακτική κάλυψη έναντι του νόμου γινόταν στην Ελλάδα ως: «δίνω τόσα για αυτές τις ώρες αν έχεις μηχανάκι δικό σου».

Όταν ήρθαν στο προσκήνιο οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, οι διανομείς προσπάθησαν να συνδικαλιστούν διεκδικώντας μία συλλογική σύμβαση με πρώτο και κυριότερο την παροχή του μέσου από τον εργοδότη κι έπειτα καλύτερο ένσημο από την στιγμή που το ρίσκο ήταν –και είναι- αυξημένο καθώς και μία σειρά από πολύ λογικά αιτήματα.

Το πρόβλημα είναι βέβαια πως δεν είναι καθόλου εύκολο να συνδικαλιστεί κανείς σε έναν κλάδο που βασιλεύει η μαύρη εργασία. Κι αυτό είναι το σοβαρότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι από όσους δουλεύουν στον χώρο των παραδόσεων της εστίασης, τους φίλους delivery / deliverάδες / πακετάδες κτλ… πράγμα εγκληματικό με βάση την ήδη υπάρχουσα νομοθεσία!

Το άλλο θέμα που έχουμε εμείς μαζί τους, για να σας προλάβω στα σχόλια, είναι πως σπάνια χρησιμοποιούν κράνος, και ελάχιστα σέβονται τον ΚΟΚ, όμως αυτή είναι μία πραγματικότητα που ανταποκρίνεται σε ολοένα και λιγότερο κόσμο. Οι περισσότεροι βλέπουν πλέον πως οι διανομείς δεν παραβιάζουν τον ΚΟΚ περισσότερο από αυτό που κάνουμε όλοι οι μοτοσυκλετιστές στην Ελλάδα. Εξαιρέσεις υπάρχουν, και πάντα θα υπάρχουν, όμως ακόμη κι έτσι ας παρανομούν έχοντας πλήρη ασφάλιση καλυπτόμενοι από τους νόμους, καθώς αυτό είναι καλύτερο για τους άλλους την στιγμή του ατυχήματος…

Προς τι λοιπόν η ειδική εγκύκλιος που ο γενικός γραμματέας είπε χαρακτηριστικά στο ραδιόφωνο: «βγάζουμε αυτές τις μέρες την περίφημη εγκύκλιο μετά από μια πολύ μεγάλη επεξεργασία για το τι προβλέπει ο νόμος για να είμαστε προσεκτικοί απολύτως και να μην κάνουμε κάποιο λάθος».

Αυτό δυστυχώς ερμηνεύτηκε ως αλλαγές στον χώρο του delivery, όταν στην πραγματικότητα αυτό που είπε ο κ. Νεφελούδης, κι αρκετά θαρραλέα μάλλον, είναι πως εκεί στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας δεν είχαν ιδέα για το τι ορίζει ο νόμος και χρειάζεται να το ξανά δουν, πράγμα που τους πήρε και αρκετό χρόνο, σύμφωνα πάντα με τα δικά του λόγια!

Σύντομη απάντηση σε αυτό δεν μπορεί να υπάρξει, καθώς πρώτα πρέπει να ερωτηθεί ο γενικός γραμματέας τι έκαναν τόσο καιρό, όπως επίσης και για το τι προτίθεντο να κάνουν, από την στιγμή που η μάστιγα στον συγκεκριμένο κλάδο δεν ήταν η νομοθεσία, αυτή ξανά λέμε πως υπήρχε και υπάρχει, αλλά το γεγονός πως κανείς εργοδότης δεν συμμορφωνόταν ενώ κυριεύεται το επάγγελμα από την ανασφάλιστη εργασία, πράγμα που μία εγκύκλιος για επιβολή παροχής μοτοσυκλέτας δεν μπορεί να λύσει σε ανθρώπους που δεν επιβεβαιώνεται το ίδιο το γεγονός της εργασίας!

Δυστυχώς δεν γίνεται να πανηγυρίσουμε μαζί με τους υπόλοιπους δημοσιογράφους γενικής ενημέρωσης, καθώς εκλαμβάνουμε αυτή την εξαγγελία ως μία προσπάθεια να κατευνάσουν τα πνεύματα στην Θεσσαλονίκη, εκεί που οι αντιδράσεις του κλάδου διανομέων ήταν πάντα μαζικότερες, παρουσιάζοντας έντονη συνδικαλιστική δράση και περισσότερες κινητοποιήσεις που το τελευταίο διάστημα έχουν ενταθεί. Κι αυτό γιατί μέσα σε δύο μήνες έχουν καταγραφεί δύο ξεχωριστά περιστατικά ξυλοδαρμού από εργοδότες σε διανομείς, με την τελευταία περίπτωση να παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις στον Τύπο. Από την μία τα παραδοσιακά μέσα ανέδειξαν το θέμα που πήρε διαστάσεις και μπράβο, από την άλλη γίνεται προσπάθεια να ξεχαστεί, αφήνοντας να εννοηθεί πως το μόνο που χρειάζεται τελικά ήταν μία εγκύκλιος!

Είναι χαρακτηριστικό λοιπόν που ο κ. Νεφελούδης συνέχισε λέγοντας: «Η εγκύκλιος ξεκαθαρίζει τις υποχρεώσεις που έχει ο εργοδότης στα καταστήματα που έχουν delivery στην εστίαση και θα βοηθήσει πάρα πολύ στη διαδικασία κυρίως του ΣΕΠΕ, για να ξέρει τι ελέγχει, και βεβαίως το να μαζευτεί το "σύστημα" αυτό με τους τραμπουκισμούς και τις παραβατικότητες».

Ξεκάθαρα λοιπόν το ενδιαφέρον προς την μερίδα αυτή των εργαζομένων είναι πρόσκαιρο με βάση την δημοσιότητα που υπάρχει αυτή την στιγμή, όταν αυτό που χρειάζεται το επάγγελμα είναι ο συχνότερος έλεγχος. Και πάντα φυσικά με την ωριμότητα που πρέπει να έχει ένα σωστό κράτος, διότι το μυστικό είναι στο "συχνός" έλεγχος. Δεν βάζεις εξαντλητικά πρόστιμα αλλά τα αυξάνεις σταδιακά μονάχα σε εκείνον που επαναλαμβάνει την παρανομία, από την στιγμή που τόσο οι διανομείς όσο και η πλειοψηφία των μικρών μαγαζιών σίτισης είναι σε αυτό το επάγγελμα καθαρά βιοποριστικά και όχι επιχειρηματικά.

Γνώριμο κάθε κυβέρνησης σε αυτή την χώρα, οι εξαγγελίες για νόμους που έρχονται μέσα από γραμματείς και «πληροφοριοδότες» λες και βρισκόμαστε στην Πνύκα και ο δημόσιος διάλογος θα οδηγήσει κάπου. Στην προκειμένη περίπτωση είναι απαραίτητο να γίνουν συγκεκριμένες πράξεις, κι έτσι εκείνο που χρειάζεται από εμάς –ως μέσο- είναι να δώσουμε συνέχεια και μετά την περίφημη, όπως το ίδιο το υπουργείο την είπε, εγκύκλιο!