MotoGP - Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!

Το πιο πρόσφατο ρεκόρ καταγράφηκε στην ευθεία του Mugello από τον Binder, στον αγώνα Sprint

Από τον

Αλέξανδρο Λαμπράκη

4/1/2024

Το ιταλικό GP του 2023 στην πίστα του Mugello έφερε νέο ρεκόρ τελικής ταχύτητας, με τον εργοστασιακό αναβάτη της Red Bull KTM, Brad Binder, να σημειώνει στον αγώνα Sprint του Σαββάτου το εξωφρενικό νούμερο των 366,1 χ.α.ω., με τη μεγάλη κατηγορία να πλησιάζει ακόμα περισσότερο τον αριθμό 400 που έχουμε συνηθίσει περισσότερο στα dragster!

Η μεγάλη ευθεία εκκίνησης-τερματισμού των 1.141 μέτρων του Mugello, μας έχει συνηθίσει στις υψηλές τελικές. Εκεί είναι και το σημείο που συνήθως βλέπουμε να σπάει το ρεκόρ, και το 2023 δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Τα 366,1 χλμ/ώρα που έγραψε ο Brad Binder θα θεωρούνταν απόλυτα εξωφρενικό νούμερο μέχρι πριν λίγα χρόνια, όμως η ραγδαία εξέλιξη και η πρόοδος της τεχνολογίας στην υψηλότερη μορφή του μηχανοκίνητου αθλητισμού με μοτοσυκλέτα το κατέστησε εφικτό. Αξίζει να σημειωθεί για τους φίλους της αυστριακής εταιρείας πως η επιτυχία αυτή του Binder ήταν η δεύτερη φορά που η εργοστασιακή ομάδα της KTM σημείωσε την υψηλότερη τελική στη μεγάλη κατηγορία των MotoGP.

MotoGP – Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!

Μία ακόμα πίστα που ωθεί τα πρωτότυπα των MotoGP στο όριο περιστροφής των κινητήρων είναι αυτή στην Doha του Κατάρ, ωστόσο τον Νοέμβριο του 2023, όπου η Losail αποτέλεσε τον προτελευταίο γύρω του πρωταθλήματος, δεν είδαμε να σπάει εκεί το φράγμα των 360 χ.α.ω. Ένας από τους παράγοντες που οδήγησαν σε αυτό ήταν το γεγονός ότι η ευθεία εκκίνησης-τερματισμού ήταν για το 2023 διαφορετική, μικρότερη κατά 30 μέτρα σε σύγκριση με τις προηγούμενες χρονιές. Εκεί, η Ducati ήταν αυτή που σημείωσε την υψηλότερη τελική με τους Enea Bastianini, Marco Bezzecchi και Zohan Zarco να γράφουν 356,4 χ.α.ω.

Μπορεί η σεζόν του 2023 να είχε μία νέα προσθήκη στο καλεντάρι της, αυτή της Buddh International Circuit, κοντά στο Δελχί της Ινδίας, ωστόσο παρά την μεγάλη πίσω ευθεία των 1.006 μέτρων δεν καταφέραμε να δούμε να σπάει το φράγμα των 360 χ.α.ω. Αν και σαν πίστα χαρακτηρίζεται από ροή που βοηθάει στην επίτευξη υψηλής ταχύτητας, ο Aleix Espargaro με την RS-GP ήταν αυτός που έφτασε τα 356,4 χιλιόμετρα στον αγώνα Sprint. Από την άλλη βέβαια, μιλάμε για μία άγνωστη πίστα για τους αγωνιζόμενους, κάτι που σημαίνει ότι το ρεκόρ αυτό μπορεί να καταρριφθεί στα επόμενα χρόνια, μέχρι και το 2027 όταν τα MotoGP θα υποδεχτούν τους κινητήρες των 850 κυβικών.

Η υψηλή τελική είναι σημαντικό κομμάτι στα MotoGP, καθώς σου δίνει τη δυνατότητα να εκμεταλλευτείς στο μέγιστο το slipstreaming και κάνει πιο εύκολες τις προσπεράσεις στο τέλος της ευθείας. Αυτό, το επιβεβαίωσε και ο Αυστραλός, ο οποίος δήλωσε χαρακτηριστικά ότι η μοτοσυκλέτα του είναι “πύραυλος”, δίνοντας τα εύσημα στην ομάδα του. Ο χαρακτηρισμός “πύραυλος”, δεν είναι καθόλου άσχετος, αν κανείς σκεφτεί ότι τα συμβατικά επιβατικά αεροσκάφη φτάνουν τα 240-285 χ.α.ω. προτού απογειωθούν, με τα ελαφριά μονοκινητήρια να χρειάζονται ακόμα λιγότερα χιλιόμετρα γι’ αυτό.

Πάμε να δούμε την εξέλιξη όσον αφορά την τελική ταχύτητα από την απαρχή της τετράχρονης κατηγορίας MotoGP:

Κοιτάζοντας την ιστορία, πίσω στο 2002, την πρώτη χρονιά της τετράχρονης εποχής, ο Tohru Ukawa με Honda σημείωσε "μόλις" 324,5 χ.α.ω. Το 2003 το ρεκόρ αυτό έσπασε η Ducati του Loris Capirossi, πετυχαίνοντας τελική 332,4 χ.α.ω, για να επιστρέψει στη Honda και τον Alex Barros το 2004 με 343 χ.α.ω. Οι παραπάνω μετρήσεις έλαβαν χώρα στην πίστα του Mugello.

Χρειάστηκαν δύο ακόμη χρόνια, μέχρι να φτάσουμε στη Shanghai το 2006, όπου ο Makoto Tamada με Honda θα αφήσει το σημάδι του γράφοντας 343,7 χ.α.ω τελικής στα προκριματικά. Η χρονιά αυτή ήταν και η τελευταία που βλέπαμε τον κινητήρα των 990 κυβικών, καθώς το 2007 τα MotoGP “έπεσαν” στα 800 κυβικά.

Αυτό μπορεί να καθυστέρησε λίγο το να δούμε υψηλότερη τελική ταχύτητα, όμως δεν το απέτρεψε. Ο αναβάτης της Honda, Dani Pedrosa, το 2009 θα γράψει νέο ρεκόρ στο Mugello με 349,3 χ.α.ω., που θα καταφέρει να κρατήσει για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Το 2012 τα MotoGP ανεβαίνουν στα 1.000 κυβικά, όμως μέχρι το 2014 δεν θα δούμε να αλλάζει χέρια ο τίτλος της υψηλότερης τελικής. Αυτή είναι η χρονιά που ο Andrea Iannone καβάλα σε Ducati έγραψε 349,6 χ.α.ω., πλησιάζοντας έτσι πολύ κοντά στο φράγμα των 350 χ.α.ω.

Τελικά, αυτό θα σπάσει ένα χρόνο αργότερα, το 2015, από τον 8 φορές -πλέον- Παγκόσμιο Πρωταθλητή, Marc Marquez και την ομάδα της Honda, στην Doha του Κατάρ. Δεν θα κρατήσει πολύ, όμως, καθώς την ίδια χρονιά στο Mugello, ο Iannone θα πάρει πίσω τον τίτλο, με το ρεκόρ των 354,9 χ.α.ω.

H Ducati θα συνεχίσει να διατηρεί τον τίτλο με τον Andrea Dovizioso να σημειώνει στο ιταλικό GP 356,5 χ.α.ω. το 2018, ενώ το 2019 θα σταματήσει "τη βελόνα" στα 356,7 χ.α.ω. Να σημειώσουμε ότι εκείνη την εποχή αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους και τα αεροδυναμικά βοηθήματα στο μπροστά τμήμα του φαίρινγκ των μοτοσυκλετών.

Προχωράμε 2 χρόνια για να βρεθούμε στο 2021, με τα “φτερά” στα φαίρινγκ να έχουν μπει για τα καλά στην ζωή μας. Εκείνη την χρονιά, ο Johann Zarco πάνω στην Pramac Ducati θα περάσει την “παγίδα ταχύτητας” με 362,4 χ.α.ω. Λίγους γύρους μετά, στο Mugello, ο εργοστασιακός αναβάτης της KTM, Brad Binder θα ισοφαρίσει τον Γάλλο.

Το ιταλικό GP θα έρθει ξανά στο προσκήνιο το 2022, με τον Jorge Martin της Pramac Ducati, να ανεβάζει τον πήχη στα 363,6 χ.α.ω, αξιοποιώντας το slipstreaming στη μεγάλη ευθεία εκκίνησης-τερματισμού των 1.141 μέτρων. Ο ίδιος είχε δηλώσει μετά τον αγώνα ότι ο δυνατός αέρας στην είσοδο της πρώτης στροφής ήταν αυξητικός παράγοντας του κινδύνου που αντιμετώπιζαν οι αναβάτες σε αυτά τα χιλιόμετρα.

Το 2023 ο Brad Binder (KTM) επέστρεψε στην κορυφή της λίστας με την υψηλότερη τελική, σπάζοντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ με 366,1 χ.α.ω. Μαζί του, το ρεκόρ του Martin έσπασε και ο εργοστασιακός αναβάτης της Ducati, Enea Bastianini με 364,8 χ.α.ω., ενώ κατά τη διάρκεια του ιταλικού GP, 12 συνολικά αναβάτες κατάφεραν να σπάσουν το φράγμα των 360 χ.α.ω. Απίστευτες ταχύτητες που αναδεικνύουν την πρόοδο, την εξέλιξη και το επίπεδο που βρίσκονται σήμερα τα MotoGP.

Όπως δήλωσε και ο Jack Miller, σε αυτό το παιχνίδι της εξέλιξης δεν υπάρχει όριο. Αυτό είναι σίγουρο, καθώς κάθε χρόνο βλέπουμε και κάτι καινούργιο. Αρκεί απλά να σκεφτούμε πόσο απίθανα έμοιαζαν κάποτε τα 300 χ.α.ω. Όταν σπάσαμε το φράγμα αυτό, βάλαμε νέο στόχο, φτάνοντας τα 360 χ.α.ω. Η διαφορά από εκεί στα 370 δεν δείχνει μεγάλη, και τα 400 πλησιάζουν ολοένα και περισσότερο…

Είναι σαφές ότι τα αεροδυναμικά βοηθήματα έχουν συντελέσει κομβικό ρόλο στην επίτευξη τόσο υψηλών ταχυτήτων. Μπορεί ναι μεν να επηρεάζουν ελαφρώς την ροή του αέρα, όταν μιλάμε για τελική ταχύτητα, όμως με τις ιπποδυνάμεις των σύγχρονων πρωτότυπων των MotoGP, η κάθετη δύναμη που προσφέρει είναι πολύ μεγαλύτερη, αντισταθμίζοντας το αμελητέο μειονέκτημα. Αν δεν ήταν τόσο αποτελεσματικά, τότε δεν θα τα είχαν υιοθετήσει όλοι οι κατασκευαστές. Άσχετα αν αρέσουν ή όχι, μιλάμε για μία τεχνολογία που έφερε αποτελέσματα και αυτό σημαίνει ότι ήρθε για να μείνει. Δεν γνωρίζουμε τι θα γίνει από το 2027 και μετά, όπου οι κινητήρες θα χάσουν 150 κυβικά, ενώ ταυτόχρονα τα καύσιμα θα γίνουν 100% συνθετικά. Ίσως να αργήσουμε να δούμε τέτοια νούμερα ξανά. Ίσως πάλι να μην ξαναδούμε, μέχρι κάτι άλλο να αλλάξει. Όπως και να ‘χει όμως, οι τελικές αυτές έχουν γραφτεί στην ιστορία και η μείωση του κυβισμού και τα συνθετικά καύσιμα, το μόνο που μπορεί να σημαίνουν είναι ακόμα μεγαλύτερος χώρος για εξέλιξη, την οποία στο τέλος θα την δούμε εμείς στις μοτοσυκλέτες που χρησιμοποιούμε καθημερινά στον δρόμο.

Ακολουθούν οι 10 υψηλότερες τελικές στην ιστορία των MotoGP:

1. Brad Binder (KTM): 366.1 km/h – Sprint, Mugello 2023
2. Enea Bastianini (Ducati): 364.8 km/h – Sprint, Mugello 2023
3. Jorge Martin (Ducati): 363.6 km /h – Race, Mugello 2022
4. Maverick Viñales (Aprilia): 363.6 km/h – Sprint, Mugello 2023
5. Fabio Di Giannantonio (Ducati): 363.6 km/h – Race, Mugello 2023
6. Johann Zarco (Ducati): 362.4 km/h - FP4, Doha 2021
7. Brad Binder (KTM): 362.4 km/h - FP3, Mugello 2021
8. Jack Miller (KTM): 362.4 km/h - Sprint, Mugello 2023
9. Johann Zarco (Ducati): 362.4 km/h – Sprint, Mugello 2023
10. Michele Pirro (Ducati): 361.2 km/h – Sprint, Mugello 2023

Ετικέτες

motogp

ταχύτητα

https://bit.ly/badilikia25

ΑΓΩΝΕΣ

Υπόλοιπα πρωταθλήματα

Επικαιρότητα

Isle of Man TT 2024, Senior TT – Νικητής ο Davey Todd σε έναν δραματικό αγώνα - [VIDEO]

Εγκατάλειψη για τον Dunlop και πτώση, ευτυχώς ανώδυνη, για τον Hickman

motomagIsle of Man TT 2024, Senior TT – Νικητής ο Davey Todd σε έναν δραματικό αγώνα

Από τον

Αλέξανδρο Λαμπράκη

9/6/2024

Την δεύτερη νίκη του στο IOMTT κατάφερε να πάρει ο Davey Todd, σε έναν δραματικό αγώνα Senior TT με τον αναβάτη της Milwaukee BMW να ολοκληρώνει πρώτος τους τέσσερις γύρους, 39,084 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Josh Brookes (Monster Energy BMW by FHO Racing) και τον Dean Harrison (Honda Racing UK) στην τρίτη θέση.

Ο παραδοσιακά τελευταίος αγώνας του Isle of Man TT, Senior TT, ολοκλήρωσε με εντυπωσιακό τρόπο τις δύο εβδομάδες του TT – μία δοκιμαστικών και μία αγωνιστική – δικαιολογώντας τον λόγο που αποτελεί την αυλαία του θεσμού. Η ολοκλήρωση του πρώτου γύρου, βρήκε τον ομόσταυλο του Brookes, Peter Hickman στην πρώτη θέση με μέση ωριαία 135,523 μ.α.ω. (218,103 χ.α.ω.). Ο ρυθμός του έμοιαζε ότι ο “Hickey" είχε μπει στον δρόμο για νέο απόλυτο ρεκόρ. Δυστυχώς, όμως, στο Ginger Hall, τον περίμενε η πτώση, ευτυχώς χωρίς να τραυματιστεί – ή κάτι χειρότερο… Ο νέος θρύλος του Βουνού με 29 νίκες, Michael Dunlop είχε ήδη αποσυρθεί από τον πρώτο γύρο.

Isle of Man TT 2024, Senior TT – Νικητής ο Davey Todd σε έναν δραματικό αγώνα

Η επιτυχία του Todd χάρισε στην TAS Racing την πρώτη της νίκη μετά από 20 ολόκληρα χρόνια, όταν ο Adrian Archibald είχε κερδίσει τον αγώνα Senior TT του 2004. Ταυτόχρονα, η νίκη του Todd ήταν η 21η συνολικά, για την ομάδα του.

Η εκκίνηση δόθηκε στις 6:00 το απόγευμα (τοπική ώρα), με τις καιρικές συνθήκες στο Βουνό να είναι οι καλύτερες που είχαν υπάρξει ολόκληρη την ημέρα. Περνώντας από το Glen Helen, ταχύτερος ήταν ο Hickman, μόλις ένα δέκατο μπροστά από τον Todd. Στην τρίτη θέση με 2,3 δευτερόλεπτα απόσταση, βρισκόταν ο Dunlop, με τον Harrison μόλις 1,3 δευτερόλεπτα πίσω του, στην τέταρτη. Οι Brookes και James Hillier (WTF Racing Honda) συμπλήρωναν την πρώτη εξάδα. Στην έβδομη θέση με ένα δευτερόλεπτο διαφορά, ακολουθούσε ο John McGuinness (Honda Racing). Στο μεταξύ, ο Jamie Coward της KTS Racing αναγκάστηκε να αποσυρθεί από τον αγώνα, εξαιτίας του τραυματισμένου του ώμου που συνεχίζει να τον ταλαιπωρεί.

Φτάνουμε στην γέφυρα Ballaugh, με τον Hickman να συνεχίζει τον ταχύτατο ρυθμό του, αυξάνοντας την απόστασή του στα 1,5 δευτερόλεπτα. Αν και ο Dunlop παρέμενε στην τρίτη θέση, μετρούσε πλέον 4 δευτερόλεπτα από τον πρωτοπόρο. Ο McGuinness είχε καταφέρει να περάσει έκτος, με τον James Hind της North Lincs Components Suzuki να έχει σκαρφαλώσει στην έβδομη θέση.

Μέχρι να φτάσουμε στο Ramsey, ο Hickman είχε προσθέσει ένα ακόμα δευτερόλεπτο, έχοντας σημειώσει τον ταχύτερο χρόνο μέχρι στιγμής στην ιστορία, από το Ballaugh μέχρι το επόμενο σημείο ελέγχου, ενώ ο Todd είχε ανοίξει την ψαλίδα στα 6 δευτερόλεπτα από τον Dunlop. Ο Harrison ήταν μόλις δύο δέκατα μπροστά από τον Brookes, στην μάχη για την τέταρτη θέση. Σύντομα, όμως, η ατυχία ήρθε για τον Dunlop, ο οποίος αποσύρθηκε στο Bungalow, αλλάζοντας τα δεδομένα.

Στην ολοκλήρωση του πρώτου γύρου, γράφοντας 135,23 μ.α.ω. (217,631 χ.α.ω.) ο Hickman βρίσκεται 2,7 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Todd με μέση ωριαία 135,159 μ.α.ω. (217,517 χ.α.ω.). Ο Brookes είχε πλέον περάσει τρίτος, με τον Αυστραλό να σημειώνει 133,388 (214,298 χ.α.ω.). Harrison, Hillier και Mike Browne συμπλήρωναν την πρώτη εξάδα. Ο τελευταίος μάλιστα, κατάφερε για πρώτη φορά να σπάσει το φράγμα των 130 μιλίων, γράφοντας πάνω στην IN Competition Aprilia 130,536 μ.α.ω. (210,077 χ.α.ω.). Η πρώτη δεκάδα αποτελούνταν από του McGuinness, Shaun Anderson (Team Classic Suzuki), Nathan Harrison (Honda Racing UK) και Dominic Herbertson (Burrows Engineering/RK Racing BMW).

Η εκκίνηση του δεύτερου γύρου, βρήκε τον Hickman να σημειώνει ένα ακόμα ρεκόρ μεταξύ δύο σημείων ελέγχου, από το Grandstand μέχρι και το Glen Helen. Αυτό του έδωσε την ευκαιρία να μεγαλώσει το κενό του στα 4,8 δευτερόλεπτα από τον Todd. Ο αναβάτης της Milwaukee BMW προσπαθούσε πιο σκληρά από ποτέ, όμως ο απίστευτος ρυθμός του Hickman τον άφηνε στην δεύτερη θέση, ανήμπορο να αντιδράσει.

Περνώντας από την γέφυρα Ballaugh, ο Hickman γράφει ένα ακόμα νέο ρεκόρ μεταξύ δύο σημείων ελέγχου, για να φτάσει τα 8,3 δευτερόλεπτα απόστασης. Ο ρυθμός του ξεκαθάριζε ότι είχε απασφαλίσει και όλοι περίμεναν να δουν αν ο Todd θα μπορέσει να απαντήσει. Κανείς δεν πήρε την απάντησή του, όμως, καθώς ο Hickman δεν θα έφτανε μέχρι το Ramsey, σημειώνοντας πτώση στο Ginger Hall. Σηκώθηκε γρήγορα, δείχνοντας ότι ευτυχώς δεν έχει τραυματιστεί. Αυτό σήμαινε ότι ο Todd βρισκόταν πλέον στην πρώτη θέση, με τον Brookes σχεδόν 20 δευτερόλεπτα πίσω του. Ο Dean Harrison είχε επιστρέψει στο βάθρο, βρισκόμενος στην τρίτη θέση.

Η ολοκλήρωση του δεύτερου γύρου με μέση ωριαία 134,789 μ.α.ω. (216,921 χ.α.ω.) από τον Todd, έφερε το προβάδισμά του στα 18,6 δευτερόλεπτα. Από την άλλη, ωστόσο, ο Brookes βρισκόταν επίσης στα καλύτερά του, σημειώνοντας τον καλύτερο προσωπικό του γύρο με 134,056 μ.α.ω. (215,742 χ.α.ω.), ενώ ήταν μόλις ο πέμπτος αναβάτης που έσπασε το φράγμα των 134 μιλίων. Χωρίς να απειλείται στην τρίτη θέση, ο Dean Harrison με 132,445 μ.α.ω. (213,149 χ.α.ω.), μπροστά από τον Hillier με 132,068 μ.α.ω. (212,542 χ.α.ω.). Browne και McGuinness συμπλήρωναν την πρώτη εξάδα. Ο χαμός που έλαβε χώρα στις μπροστινές θέσεις, είχε επιτρέψει στον Herbertson να περάσει έβδομος, μπροστά από τους Nathan Harrison, Rob Hodson και Michael Rutter.

Το μοναδικό υποχρεωτικό pitstop του Senior TT, χάρισε ακόμη μεγαλύτερη απόσταση για τον Todd, του οποίου η στάση στα pits ήταν 7 δευτερόλεπτα ταχύτερη από του Brookes. Ο αναβάτης της FHO Racing, με την σειρά του ήταν σχεδόν δέκα δευτερόλεπτα μπροστά από τον Harrison, φτάνοντας στο Glen Helen για τρίτη και προτελευταία φορά. Ο Hillier έμοιαζε να έχει ασφαλίσει την τέταρτη θέση, ενώ ο Browne είχε ξεμακρύνει από τον McGuinness, ο οποίος έχασε αδικαιολόγητα πολύ χρόνο στα pits. Η πολύ καλή πορεία του Herbertson σταμάτησε απότομα στο Crosby, όπου αποσύρθηκε.

Ξεκινώντας τον τέταρτο και τελευταίο γύρο, ο Todd είχε ανεβάσει την ψαλίδα σε περισσότερο από μισό λεπτό, οδεύοντας για την δεύτερη νίκη του. Παρά το τεράστιο πλεονέκτημά του, συνέχισε να πιέζει, ανεβάζοντάς το κι άλλο. Χωρίς να αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα στον τελευταίο γύρο, ο 28χρονος έφερε την μοτοσυκλέτα του στον τερματισμό 39 ολόκληρα δευτερόλεπτα (!) μπροστά από τον Brookes, ο οποίος σημείωσε το καλύτερό του αποτέλεσμα στο TT με αυτή την δεύτερη θέση.

Ο Dean Harrison ήταν άνετα τρίτος, με τον έτερο αναβάτη της Honda, Hillier, πίσω του. Στην πέμπτη θέση βρέθηκε ο McGuinness, που κατάφερε να πάρει 7 δευτερόλεπτα απόστασης από τον εντυπωσιακό Browne. Ο Nathan Harrison τερμάτισε στην έβδομη, το καλύτερό του αποτέλεσμα στο TT. Ο καλύτερος προσωπικός γύρος του Anderson με 130,703 (210,346 χ.α..ω) τον βοήθησε να έρθει όγδοος, μπροστά από τους Rutter και Paul Jordan.

Ο αγώνας Senior TT αποτέλεσε, για μία ακόμη χρονιά το φινάλε του Isle of Man TT, του πιο ιστορικού και επικίνδυνου αγώνα στον κόσμο της μοτοσυκλέτας, αλλά και του μηχανοκίνητου αθλητισμού γενικότερα. Οι θαρραλέοι αναβάτες ανανέωσαν το ραντεβού τους για το 2025, με όλους όσους το παρακολουθούμε να μετράμε ήδη αντίστροφα για την επόμενη αναμέτρηση στους στενούς δρόμους του Βουνού.