Marc Marquez – Συνέντευξή του έβαλε φωτιά στα μεταγραφικά σενάρια με την Aprilia ξανά στο προσκήνιο
Η εργοστασιακή ομάδα της Aprilia παραμένει πιθανή επιλογή του 8 φορές Παγκόσμιου Πρωταθλητή για το 2025
Από τον
Αλέξανδρο Λαμπράκη
23/4/2024
Σε συνέντευξη που παραχώρησε ο Marc Marquez στο TNT Sports δήλωσε ότι “όλες οι πόρτες είναι ανοιχτές”, ξεκαθαρίζοντας ότι θα ακούσει όλους του κατασκευαστές πριν αποφασίσει τον σταθμό του για την επόμενη χρονιά, με την Aprilia να έχει μία θέση στις πιο δυνατές υποψηφιότητες, μαζί με την Ducati.
Το 2024 είναι μία χρονιά που τα συμβόλαια πολλών από τους αναβάτες του grid λήγουν, με την μεταγραφική περίοδο (γνωστή και ως silly season) να έχει ξεκινήσει από πολύ νωρίς. Ήδη στο τραπέζι έχουν πέσει οι υπογραφές των Quartararo και Bagnaia, οι οποίο ανανέωσαν με Yamaha και Ducati, αντίστοιχα. Για πολλούς, όμως, τα πράγματα παραμένουν ακόμα αρκετά ρευστά, όσον αφορά το μέλλον τους στα MotoGP.
Ο Marquez, ένας από τους καλύτερους αναβάτες στην ιστορία των MotoGP, παραμένει ένας από τους αναβάτες του μεταγραφικού πυρετού, καθώς το μονοετές συμβόλαιό του με την Gresini Ducati λήγει στο τέλος του 2024, χωρίς ακόμα να υπάρχουν καθαρές ενδείξεις για το μέλλον του. Μπορεί στην συνείδηση όλων το πέρασμα από την Gresini να είναι απλά η πύλη εισόδου για την εργοστασιακή ομάδα, ωστόσο ο Marquez θέλει να αφήσει όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά, ή πολύ απλά να πιέσει καταστάσεις από τώρα. Σε κάθε περίπτωση τα πρώτα δείγματα που έχει να επιδείξει με την μοτοσυκλέτα του Borgo Panigale, είναι αρκετά θετικά, με δεδομένο ότι ο Ισπανός τρέχει με την GP23, καταφέρνοντας να μείνει στο γκρουπ των πρωτοπόρων και βάζοντας δύσκολα στους αναβάτες της GP24 στον τελευταίο αγώνα.
Από την μία θα μπορούσε να επεκτείνει την συνεργασία του με την δορυφορική Gresini. Η αλήθεια όμως είναι ότι μία εργοστασιακή ομάδα ή τουλάχιστον η τελευταία έκδοση της πρωτότυπης μοτοσυκλέτας θα βοηθήσει πολύ περισσότερο τον Marquez, ώστε να είναι ανταγωνιστικός. Στην εξίσωση έρχεται να προστεθεί και ο Fermin Aldeguer, τον οποίο έχει ήδη αποκτήσει η Ducati για την σεζόν του 2025. Οι πιθανότητες τον θέλουν εκτός εργοστασιακής ομάδας, τουλάχιστον για την πρώτη του σεζόν στα MotoGP, όμως ακόμα δεν είναι σίγουρο αν θα κατευθυνθεί προς Pramac ή προς Gresini, με την Pramac επίσης να μην έχει ξεκάθαρο πλάνο για τη νέα σεζόν.
Η Ducati είναι αυτή την στιγμή η ταχύτερη μοτοσυκλέτα στο grid, είναι όμως ταυτόχρονα και αρκετά ιδιόρρυθμη, απαιτώντας ένα ιδιαίτερο στυλ οδήγησης. Ήδη ο Marquez προσπαθεί να συνηθίσει τα νέα δεδομένα και είναι λογικό ότι μετά από ένα χρόνο, πρώτη του προτεραιότητα θα είναι να παραμείνει στην Ducati, γιατί σε διαφορετική περίπτωση όλη η δουλειά που έχει κάνει να συνηθίσει την νέα του μοτοσυκλέτα θα πάει στράφι. Έχει όμως απέναντί του πολλούς μνηστήρες, με τους Jorge Martin και Enea Bastianini να είναι δύο από τους βασικούς διεκδικητές της μίας εργοστασιακής θέσης που απομένει.
Το εργοστάσιο του Borgo Panigale έχει τα δεδομένα από τις τηλεμετρίες όλων των αναβατών της, εργοστασιακούς και δορυφορικούς. Μετά από τρεις γύρους γνωρίζει ήδη αν οι τραυματισμοί έχουν επηρεάσει τον Marquez και κατά πόσο μπορεί να είναι περισσότερο ανταγωνιστικός από τους υπόλοιπους διεκδικητές του θρόνου της GP25, όπως θα ονομάζεται το πρωτότυπο την επόμενη χρονιά. Επομένως η Ducati αυτή την στιγμή κρατά και το καρπούζι και το μαχαίρι, έχοντας την επιλογή να κόψει το πιο γλυκό κομμάτι για τον εαυτό της, σε μία περίοδο που βλέπει ότι οι δύο άλλοι Ευρωπαίοι κατασκευαστές αρχίζουν να απειλούν την απόλυτη κυριαρχία της.
Αν όμως ο Marquez θέλει μία εργοστασιακή σέλα, αλλά δεν βρει την απάντηση στην Ducati, τότε μια πιθανή επιλογή είναι αυτή της Aprilia, η οποία φέτος έχει να επιδείξει μία αξιοσημείωτη πορεία, ιδιαίτερα μετά την επιτυχία του Vinales στην πίστα των ΗΠΑ. Αν συνεχίσει έτσι, τότε σίγουρα θα μπει στο ραντάρ του Marquez, σε μία περίοδο που ο Aleix Espargaro θα μπορούσε να κρεμάσει την φόρμα του, αφήνοντας την μία θέση κενή. Το “Μυρμήγκι” έχει και την προϊστορία του με το Noale, έχοντας κερδίσει τον τίτλο στα 125GP πάνω σε μία Derbi (σαν να λέμε Aprilia με άλλο όνομα).
Σε κάθε περίπτωση ο Marc Marquez δεν θα δυσκολευτεί να βρει στέγη την νέα χρονιά με τα δεδομένα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή και με την προϋπόθεση πως δεν θα υπάρξει νέος τραυματισμός.
Isle of Man TT 2024, Superbike 1 - Ο Peter Hickman παίρνει την 14η νίκη του, άτυχος ο Michael Dunlop – [VIDEO]
Παρά το ρεκόρ μέσης ωριαίας στην κατηγορία, μία ατυχία με την ζελατίνα του κράνους του MD, χάρισε ουσιαστικά την νίκη στον Hickman
Από τον
Αλέξανδρο Λαμπράκη
3/6/2024
Η νίκη του δραματικού αγώνα των Superbike στο TT ανήκει στον Peter Hickman, με την 14η νίκη του να τον φέρνει πλάι στον θρυλικό Mike Hailwood, ενώ 5,84 δευτερόλεπτα πίσω του βρέθηκε ο Davey Todd, με τον Dean Harrison να ολοκληρώνει την τριάδα του βάθρου, σε έναν αγώνα που σημαδεύτηκε από την ατυχία του Dunlop που του στέρησε την ευκαιρία να ξεπεράσει τον θείο του Joey Dunlop, σημειώνοντας την 27η νίκη του στο Isle of Man TT.
Ο πρώτος αγώνας των Superbike στις 2/6 ήταν ένας από τους πιο συνταρακτικούς των πρόσφατων χρόνων, με τον Michael Dunlop να ηγείται για 25 ολόκληρα δευτερόλεπτα στα 2/3 της διάρκειας του αγώνα. Δυστυχώς, όμως, η απόλυτη κυριαρχία του θα ερχόταν σε άδοξο τέλος, καθώς βγαίνοντας από το δεύτερο pit stop, αντιμετώπισε ένα ζήτημα με την ζελατίνα του, η οποία ξεκόλλησε από το ένα σημείο συγκράτησης στο κράνος. Αυτό, τον ανάγκασε να σταματήσει στο Bray Hill, χάνοντας πολύτιμο χρόνο, που του στέρησε μία θέση στο βάθρο, με τον MD να τερματίζει τελικώς στην τέταρτη θέση. Τέσσερις αγωνιστικές ημέρες μένουν μέχρι τις 8/6, για τον Dunlop να καταφέρει τον στόχο του, που δεν είναι άλλος από το να ξεπεράσει έναν από τους πιο ιστορικούς αναβάτες του TT και θείο του, Joey Dunlop.
Στις 2:40 μ.μ. (τοπική ώρα) στις 2/6 και με τον καιρό να κάνει την χάρη σε αγωνιζόμενους και θεατές, οι κινητήρες της SBK κατηγορίας πήραν μπροστά για την εκκίνηση του πρώτου αγώνα. Περνώντας από το Glen Helen για πρώτη φορά, ο Todd ήταν αυτός που είχε τα ηνία του αγώνα, με τον Hickman μόλις 0,037 δέκατα πίσω του. Πίσω τους έρχονταν οι Harrison και Dunlop, ακολουθούμενοι από τον ομόσταυλο του Hickman, Josh Brookes. Έκτος ήταν ο James Hillier (WTF Racing Honda), με μόλις 3,5 δευτερόλεπτα να χωρίζουν την πρώτη εξάδα μεταξύ τους. Σύντομα, όμως, ο Brookes αναγκάστηκε αν εγκαταλείψει, καθώς στο Handley βγήκε η αλυσίδα από την μοτοσυκλέτα του.
Περνώντας από την γέφυρα Ballaugh, ο Todd παρέμενε μπροστά, με μόλις 0,166 δευτερόλεπτα να τον χωρίζουν από τον Harrison που πλέον είχε περάσει στην δεύτερη θέση. Ο Dunlop είχε και αυτός με την σειρά του περάσει τον Hickman, αφήνοντάς τον στην τέταρτη θέση. Μέχρι και το επόμενο σημείο ελέγχου, στο Ramsey, ο Todd είχε ανοίξει την διαφορά του στα 1,18 δευτερόλεπτα από τον Harrison, αν και ταχύτερος αναβάτης μεταξύ των δύο checkpoint – Ballaugh με Ramsey-, ήταν ο Hickman. Ο James Hind, ο οποίος βρέθηκε στην πέμπτη θέση την προηγούμενη ημέρα στον αγώνα των Supersport, αναγκάστηκε και αυτός σε εγκατάλειψη. Μαζί ακολούθησε και ο Shaun Anderson.
Η ολοκλήρωση του πρώτου από τους συνολικά 6, βρήκε τον Todd να γράφει μέση ωριαία 134,417 μ.α.ω. (216,323 χ.α.ω.), που του έδωσε 2,2 δευτερόλεπτα προβάδισμα από τον Dunlop με μέση ωριαία 134,118 (215,841 χ.α.ω.). Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε και ο χρόνος του πρώτου στο τμήμα από Bungalow μέχρι Cronk Ny Mona, με τον Todd να σημειώνει το ταχύτερο πέρασμα, μέχρι τώρα. Ο Harrison με μέση ωριαία 134,048 (215,82 χ.α.ω.) ήταν μισό δευτερόλεπτο πιο πίσω, στην τρίτη θέση, με τον Hickman να γράφει 133,754 μ.α.ω. (215,256 χ.α.ω.) μένοντας τέταρτος. Ο Hillier και ο Jamie Coward της KTS Racing βρισκόντουσαν στην πέμπτη και έκτη θέση, αντίστοιχα. Πίσω τους ήταν οι Conor Cummins, John McGuinness, David Johnson και Mike Browne. Μάλιστα, ο τελευταίος έγινε ο ταχύτερος αναβάτης με Aprilia στο Βουνό.
Ο Dunlop βρήκε την ταχύτητα στο Glen Helen, ψαλιδίζοντας το προβάδισμα του Todd στα 1,5 δευτερόλεπτα. Αν και ο Hickman ερχόταν όλο και πιο κοντά στον Harrison, με μόλις τρία δέκατα, παρ’ όλ’ αυτά έχασε ένα ακόμα δευτερόλεπτο από τους μπροστινούς. Ο Coward, επίσης, πλησίαζε τον Hillier, ρίχνοντας την απόσταση στα 2,2 δευτερόλεπτα.
Το πέρασμα από την γέφυρα Ballaugh βρήκε τον Dunlop μισό δευτερόλεπτο μπροστά, ενώ περνώντας για δεύτερη φορά από την φουρκέτα Ramsey η ψαλίδα με τον Todd είχε φτάσει στα 4,4 δευτερόλεπτα. Μεταξύ των δύο σημείων ελέγχου, ο MD είχε καταφέρει να σημειώσει και το ταχύτερο χρόνο στην κατηγορία, μέχρι τώρα, κάτι που αναμφίβολα τον βοήθησε να ξεφύγει, ενώ είχε βάλει πορεία για να σπάσει το ρεκόρ μέσης ωριαίας.
Τα 135,543 μ.α.ω. (218,135 χ.α.ω.) του δεύτερου γύρου, όμως, τον εκτόξευσαν στα 9 δευτερόλεπτα απόστασης από τον δεύτερο. Εκεί βρισκόταν πλέον ο Hickman με μέση ωριαία 134,701 μ.α.ω. (216,78 χ.α.ω.), αφήνοντας 4 δέκατα πιο πίσω στην τρίτη θέση τον Todd με 133,980 μ.α.ω. (215,619 χ.α.ω.). Ο τέταρτος Harrison συνέχιζε να χάνει έδαφος, ολοκληρώνοντας τον γύρο του Βουνού με μέση ωριαία 133,234 μ.α.ω. (214,419 χ.α.ω.). Hillier και Coward ολοκλήρωναν την πρώτη εξάδα, στην πέμπτη και έκτη θέση, αντίστοιχα. Πιο πίσω ήταν οι McGuinness, Cummins, Johnson και ο Browne, ο οποίος έμεινε μόλις για λίγο εκτός από το να σπάσει για πρώτη φορά το φράγμα των 130 μ.α.ω. (209 χ.α.ω.)
Η είσοδος στα πιτς επηρέασε περισσότερο τον Hickman, ο οποίος έχασε αρκετό χρόνο. Περνώντας για τρίτη φορά από το Glen Helen, είχε χάσει την δεύτερη θέση, με τον Todd να έχει ξεμακρύνει 5 δευτερόλεπτα από τον τρίτο Hickman. Εννιά ακόμα, μπροστά από τον δεύτερο, ήταν ο Dunlop, που είχε θέσει τον δικό του ρυθμό ξεχωρίζοντας από τους υπόλοιπους. Στην ευθεία Sulby ο Dunlop βρήκε τον Harrison μπροστά του, περνώντας τον για να ηγείται τόσο στην κατάταξη, όσο και στην διαδρομή εκείνη την στιγμή.
Ο απίστευτος Dunlop συνέχισε να είναι ταχύτατος αυξάνοντας σε κάθε σημείο ελέγχου την διαφορά του, φτάνοντας τα 17,3(!) δευτερόλεπτα από τον Todd. Στο μεταξύ, ο έτερος αναβάτης της BMW, ο Hickman, ήταν τέσσερα δευτερόλεπτα πιο πίσω, στην τρίτη θέση. Ο Harrison βρισκόταν τέταρτος, χωρίς να απειλείται, ενώ λίγο πιο πίσω ο Coward είχε περάσει τον Hillier στην πέμπτη θέση, αν και μόλις για 0,3 δέκατα. Στην ένατη θέση, ο Cummins, αναγκάστηκε να αποσυρθεί, όπως το ίδιο έκαναν και οι Phill Crow και Rob Hodson. Ο 16 φορές νικητής του TT, Ian Hutchinson, που φέτος επέστρεψε στο TT μετά την περιπέτεια υγείας του, βγήκε εκτός στην Στροφή Windy.
Με την ολοκλήρωση του τέταρτου γύρου, η μέση ωριαία των 135,235 μ.α.ω. (217,639 χ.α.ω.) έδωσε στον Dunlop την δυνατότητα να μεγαλώσει ακόμη περισσότερο την διαφορά του από τον Todd, φτάνοντας τα 25,1 δευτερόλεπτα, λίγο πριν μπουν για δεύτερη – και μοιραία για τον Dunlop – φορά στα πιτς! Τα πράγματα είχαν αρχίσει να ζεσταίνονται στην μάχη της τρίτης θέσης, με τον Harrison να έχει εκμεταλλευτεί το ότι μπροστά του είχε τον Dunlop, ακολουθώντας τον – όσο μπορούσε – για να σημειώσει την καλύτερή του επίδοση με 135,185 μ.α.ω. (217,559 χ.α.ω.). Αυτό τον έφερε δύο δευτερόλεπτα μπροστά από τον Hickman. Προσωπικό ρεκόρ είχαμε και για τον Coward με 132,655 μ.α.ω (213,487 χ.α.ω.), μέση ωριαία που τον έστειλε πέμπτο, μπροστά από τον McGuinness στην έκτη θέση.
Δυστυχώς, η καταστροφή περίμενε στην επόμενη γωνία τον Dunlop, καθώς φεύγοντας από τα πιτς, η νέα ζελατίνα στο κράνος του δεν είχε κουμπώσει σωστά. Αναγκάστηκε να σταματήσει στο Bray Hill, χάνοντας πολύτιμο χρόνο για να την βάλει στην θέση της. Το προτελευταίο του πέρασμα από το Glen Helen τον έφερε στην τέταρτη θέση, με τον Harrison να έχει πλέον τα ηνία της κούρσας! Ο Hickman είχε περάσει στην δεύτερη θέση, μόλις 1,1 δευτερόλεπτα πίσω από τον Harrison, με τον Todd να ακολουθεί από απόσταση δέκα δευτερολέπτων. Αναμφίβολα, θα υπάρχει ένταση στο box του MD, με όποιον είχε αναλάβει αυτή την δουλειά, να αναμένεται ότι άκουσε αρκετά… γαλλικά μετά τον αγώνα.
Μπαίνοντας στον τελευταίο γύρο μας περίμενε μία ακόμη αλλαγή μπροστά, με τον Hickman να βρίσκεται πλέον δύο δευτερόλεπτα μπροστά από τον Harrison. Στο μεταξύ, ο Todd έκανε τον ταχύτερο χρόνο μεταξύ Ballaugh και Ramsey, παίρνοντας τα σκήπτρα από τον Dunlop, μένοντας κοντά μόλις 4,7 δευτερόλεπτα από τους προπορευόμενους. Όλα ήταν έτοιμα για έναν συναρπαστικό τελευταίο γύρο 60,3 χιλιομέτρων.
Εκεί ήταν που ο Hickman έδειξε την εμπειρία του στο TT, ανεβάζοντας τον ρυθμό για να σημειώσει μέση ωριαία 135,534 μ.α.ω. (218,120 χ.α.ω.) και να πάρει τελικώς την νίκη με 5,8 δευτερόλεπτα από τον Todd. Στην τρίτη θέση είδε την καρό σημαία εν τέλει ο Harrison, ολοκληρώνοντας τις θέσεις του βάθρου. Δυστυχώς η ατυχία που κόστισε πολύ χρόνο στον Dunlop, τον άφησε εκνευρισμένο στην τέταρτη θέση. Μόνη του παρηγοριά ότι κατέχει πλέον τον ταχύτερο γύρο στην Superbike κατηγορία, ολοκληρώνοντας την διαδρομή του Βουνού με μέση ωριαία 135,970 μ.α.ω (218,822 χ.α.ω.)!
Σπουδαία ήταν η μάχη και για την πέμπτη θέση, που τράβηξε μέχρι και το τέλος. Τελικός νικητής ήταν ο Hillier, 2,8 δευτερόλεπτα μπροστά από τον McGuinness, με τον Coward έβδομο, μόλις 0,2 δευτερόλεπτα πίσω. Την δεκάδα συμπλήρωσε ο Browne της INCompetition Aprilia, μαζί με τους Michael Rutter (Bathams Ales BMW) και Brian McCormack (Roadhouse Macau by FHO BMW). Τέσσερις ακόμη αγωνιστικές ημέρες απομένουν μέχρι και τις 8/6, όπου ο Dunlop θα έχει την ευκαιρία να περάσει μπροστά από τον θείο του, σημειώνοντας την 27η νίκη του, κάτι που σίγουρα ήθελε να καταφέρει στον αγώνα Superbike, δείχνοντάς το και με τον καταιγιστικό ρυθμό του.