Το ΜΟΤΟ στο Legends Track 2022: Τέσσερις μοτοσυκλέτες σε μία ιστορία

Το story μιας τριήμερης εξόρμησης γεμάτη οδήγηση
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

7/10/2022

Το απόγευμα της Κυριακής 2 Οκτωβρίου το van του ΜΟΤΟ ήταν φορτωμένο μέχρι το ταβάνι και έτοιμο να επιστρέψει στη βάση του περιοδικού στην Αθήνα. Η κούραση στο σώμα όλων μας μετά από δύο ολόκληρες ημέρες οδήγησης μέσα στην πίστα ήταν δεδομένη, όμως ταυτόχρονα είχε εκείνη την παράξενη γλυκιά αίσθηση της κούρασης των καλοκαιρινών διακοπών. Είδαμε πρόσωπα γνωστά, γνωρίσαμε νέους φίλους και φυσικά λιώσαμε στην οδήγηση καθώς ο καιρός μας έκανε τη χάρη και παρά το “εκφοβιστικό” ψιλόβροχο το πρωί του Σαββάτου, η πίστα ήταν ουσιαστικά συνεχώς στεγνή και σε ιδανική θερμοκρασία.

Όμως όπως όλα τα πράγματα που κάνει το ΜΟΤΟ, έτσι κι αυτή η “αποστολή” στις Σέρρες έχει πίσω της πολλές παράλληλες ιστορίες που ξεκινούν πολλές ημέρες πριν!

Για την ακρίβεια όλα ξεκίνησαν από την προηγούμενη εβδομάδα στην άλλη άκρη της Ελλάδας και συγκεκριμένα στη Σπάρτη, όπου είχαμε βρεθεί για να οδηγήσουμε στην εξαιρετική πίστα της το αγωνιστικό KTM SX 450 Supermotard του Γιώργου Παπασταύρου, καθώς και το ολοκαίνουριο GASGAS SM 700 το οποίο φέραμε πίσω στην Αθήνα για να συνεχίσουμε την δοκιμή του στους δρόμους και στις συνθήκες της πραγματικής ζωής.

Αυτή η μοτοσυκλέτα έγινε ο συνδετικός κρίκος με το Legends Track Day, καθώς μας ήρθε η ιδέα να το οδηγήσουμε και στην πολύ μεγαλύτερη πίστα των Σερρών χάρη στους 70 ίππους του και τα 200km/h τελικής που πιάνει στο κοντέρ!

Μαζί του θα είχαμε ένα μικρότερο συγγενή του, το ολοκληρωτικά επανασχεδιασμένο RC 390 της μητρικής KTM, που είχαμε οδηγήσει στην πίστα της Modena στην Ιταλία κατά την διεθνή δημοσιογραφική του παρουσίαση, όχι όμως σε ελληνικό έδαφος.

Το μικρό KTM θα το βρίσκαμε στην πίστα των Σερρών και θα το φέρναμε πίσω στην Αθήνα μετά το τέλος του Legends Trackday, για την ολοκλήρωση της δοκιμής τους στο δρόμο, ακολουθώντας δηλαδή την ίδια τακτική με το GASGAS 700 αλλά αυτή τη φορά με κατεύθυνση από τον Βορρά προς τον Νότο.

Πάντως τον τίτλο της μασκότ της αποστολής του ΜΟΤΟ στις Σέρρες, τον κέρδισε με το σπαθί της η Triumph Speed Triple 1200 RR.

Θα διαβάσετε τα πάντα για αυτή στην αναλυτική δοκιμή που θα δημοσιεύσουμε στο περιοδικό ΜΟΤΟ, αφού όχι μόνο κάψαμε τέσσερα ρεζερβουάρ βενζίνης μέσα στην πίστα, αλλά αυξήσαμε σε πολλαπλάσιο βαθμό το ΑΕΠ των χωρών του ΟΠΕΚ επιστρέφοντας στην Αθήνα, όπου είχε ξεκινήσει και συνεχίστηκε η δοκιμή του με μετρήσεις επιδόσεων, δυναμομέτρηση και φυσικά πολλά χιλιόμετρα οδήγησης εντός και εκτός πόλης.

Ταυτόχρονα, το Triumph Speed Triple 1200 RR έγινε το ιδανικό εργαλείο δοκιμής των νέων semi-slick ελαστικών Power Cup 2 της Michelin, τα οποία τα συγκρίναμε και με τα Pirelli Supercorsa SC που φορά από το εργοστάσιο. Θα διαβάσετε και για αυτή τη δοκιμή στο περιοδικό ΜΟΤΟ.   

Πριν όμως πριν γίνουν όλα αυτά, οι δύο φωτογράφοι του ΜΟΤΟ ταξίδευαν με το αεροπλάνο από την Αθήνα στην Θεσσαλονίκη, όπου στο αεροδρόμιο τους περίμενε ο Κυριάκος. Αν δεν ξέρεις ποιος είναι ο Κυριάκος του ΜΟΤΟ θα πρέπει να κάνεις άμεσα επαναληπτικά μαθήματα στα Story των Mega Test, διότι ο Κυριάκος είναι από τα SOS στις επόμενες εξετάσεις…

Η αποστολή του Κυριάκου αυτή τη φορά ήταν να μεταφέρει με το αυτοκίνητό του τους δύο φωτογράφους του ΜΟΤΟ στη Βουλγαρία! Εκεί θα τους περίμενε ο Φελούκας με το ολοκαίνουριο CFMOTO 800MT για να διασχίσουν τον δρόμο που περνά από το μεγαλύτερο υψόμετρο σε όλα τα Βαλκάνια.

Αυτή είναι η πρώτη δοκιμασία για το CFMOTO 800MT ως long term test του ΜΟΤΟ και το περιμένουν ακόμα πιο δύσκολα χιλιόμετρα στο κοντινό μέλλον, οπότε μείνετε συντονισμένοι.

Κάπως έτσι φτάσαμε στο απόγευμα της Παρασκευής 29 Σεπτεμβρίου, όπου η πίστα των Σερρών έγινε το σημείο που ενώθηκε το team του ΜΟΤΟ που ερχόταν από την Αθήνα με το team του ΜΟΤΟ που ερχόταν από τη Βουλγαρία.

Οπότε αν απορείτε γιατί πήγαμε στο Legends Trackday με ένα on-off, ένα supermoto και δύο supersport, τώρα ξέρετε όλο το Background…

Στο περίπου δηλαδή, διότι σε αυτό το trackday πρωταγωνιστές ήταν οι άνθρωποι και όχι οι μοτοσυκλέτες, αν και είχε ΠΟΛΥ εντυπωσιακές μοτοσυκλέτες μέσα στα BOX και κάτω από τις τέντες.

Το Ducati Athens Club είχε φέρει τουλάχιστον τρεις-τέσσερεις σπάνιες Ιταλίδες ντίβες, πέρα από τα Monster, SS, 1098, 748, 999, Hypermotard, Multistrada κ.τ.λ.

Ένας Έλβετος έκανε τους πάντες να φαίνονται φτωχοί, παρκάροντας ταυτόχρονα στα πιτς ένα Desmosedici RR με εξατμίσεις και φαίρινγκ MotoGP, ένα Panigale V4R και ένα Panigale 1299 Superleggera!   

Λόγω του επικείμενου αγώνα για το Βαλκανικό πρωτάθλημα ταχύτητας, υπήρχαν και αρκετοί αναβάτες από τη Βουλγαρία με τις αγωνιστικές μοτοσυκλέτες τους, ενώ το παρόν έδωσαν και Έλληνες αναβάτες, αφού μαζί με το Βαλκανικό θα γίνει και ο αγώνας του εθνικού μας πρωταθλήματος.

 

Ένα εκατομμύριο χιλιόμετρα με το εξακύλινδρο Honda CBX1000!

Σαράντα ετών Γιαπωνέζικη στους Γερμανικούς δρόμους
1.000.000χμ με Honda CBX1000
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

27/12/2022

Ο Γερμανός Jürgen Hereth συμπλήρωσε ένα εκατομμύριο χιλιόμετρα στο CBX1000 του 1983 το οποίο έχει στην κατοχή του από το 1986 και αποτελεί το κατεξοχήν όχημά του συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλο με κάθε τρόπο, συμπεριλαμβανομένων των συγκυριών: Έχουν τώρα μαζί γενέθλια, εκείνος κλείνει σε λίγες μέρες τα 60 και η μοτοσυκλέτα συμπληρώνει τα 40, οπότε μαζί στρογγυλοποιούν το νούμερο στα 100, που με πολλά ακόμη μηδενικά μας κάνουν τα χιλιόμετρα που έχουν διανύσει σε όλη την Ευρώπη καθώς όσα ταξίδια έχει κάνει ο Jürgen, είναι με την εξακύλινδρη CBX.

Πρόκειται για μία ιστορία που αποτελεί το cover-story του Γερμανικού περιοδικού MOTORRAD CLassic, μία έκδοση με πάρα πολλούς αναγνώστες για τους μοτοσυκλετιστές και φίλους της ανάγνωσης, όπως άλλωστε είναι στο σύνολό τους οι Γερμανόφωνοι. Στο πλούσιο κείμενο που έχουν οι Γερμανοί συνάδελφοι ξεδιπλώνεται η ιστορία του Jürgen και του CBX με όλα τα καλά αλλά και τα στραβά της που για ένα εκατομμύριο χιλιόμετρα δεν είναι πολλά, δεν είναι όμως και αμελητέα.

Γεννημένος το 1963 στο Stein στα περίχωρα της Νυρεμβέργης, ο Jürgen μπήκε στον κόσμο των δύο τροχών με τα μοτοποδήλατα, όπως είναι η σειρά για πλήθος Γερμανών ακόμη και σήμερα εξαιτίας του ξεκάθαρου νομικού πλαισίου για τους δεκαεξάχρονους αλλά και της οδικής εκπαίδευσης που λαμβάνουν. Από εκεί μεταπήδησε σε Hercules K50 RL κι έπειτα με την σειρά σε Honda CB 400 NC, CB 750 K2 και MTX 200 R. Είχε ξεκινήσει ήδη να κάνει όνειρα για ένα Honda CBX 1000 Pro-Link, την εξακύλινδρη μοτοσυκλέτα της εποχής εκείνης που ακόμη και τώρα και περισσότερο τότε, ενέπνεε τα όνειρα του κόσμου. Τελικά τα Χριστούγεννα του 1986 κατάφερε να κάνει μία δική του, ακριβώς όπως την ήθελε με το φαίρινγκ για τα ταξίδια που ονειρευόταν.

1.000.000χμ σε Honda CBX1000
Μαζί με τον ήχο, το πιο χαρακτηριστικό σημείο αυτής της μοτοσυκλέτας!

Ήταν ελαφρώς μεταχειρισμένη με 6.000 χιλιόμετρα και από εκείνη την ημέρα δεν θα έβλεπε ποτέ ξανά το συνεργείο. Ο Jürgen είναι ξεκάθαρος, δεν είχε κανένα σκοπό να την κρατήσει για το υπόλοιπο της ζωής του, δεν σκεφτόταν με αυτό τον τρόπο όπως συχνά βλέπουμε ορισμένους να εκφράζονται για την μοτοσυκλέτα των ονείρων τους: «αυτή να καταφέρω να πάρω και δεν θα φύγει από πάνω μου». Ο Jürgen δεν σκεφτόταν επίσης την εμπορική αξία της μοτοσυκλέτας αυτής και τις στερήσεις που έκανε για να την αποκτήσει. Διότι δυστυχώς το έχουμε δει και αυτό, να αποκτά κάποιος την μοτοσυκλέτα που ονειρευόταν αλλά να την τοποθετεί σε ένα σταντ και απλά να την κοιτά όσο περνούν τα χρόνια. Γνωστός σε μοτοσυκλετιστικές λέσχες της Γερμανίας με διάφορα ψευδώνυμα, ένα από αυτά ήταν ο «Άη Βασίλης» γιατί τέτοιες μέρες ντύνεται πάντα στα κόκκινα και ηγείται των υπολοίπων μελών μοιράζοντας δώρα. Το "χιλιομετροφάγος" είναι ένα άλλο παρατσούκλι με το οποίο είναι γνωστός, όπως και το "άφθαρτος" το οποίο το κέρδισε με άσχημο τρόπο.

1.000.000χμ σε Honda CBX1000
Φωτογραφημένος από το MOTORRAD CLassic δείχνει σαν να έχει 1.000 και όχι 1.000.000 στην πλάτη

Κάθε χρόνο κάνει κατά μέσο όρο 40.000 χιλιόμετρα και καταναλώνει 4 ζευγάρια ελαστικά, στην Γερμανία τα αλλάζουν και στο όριο που πρέπει, ενώ η μέγιστη κατανάλωση φτάνει τα 7 λίτρα που δεν είναι πολύ για μία τέτοια μοτοσυκλέτα. Ο Jürgen φτιάχνει τα πάντα μόνος του στην μοτοσυκλέτα χωρίς να είναι μηχανικός μοτοσυκλετών, δουλεύει όμως στην MAN από τότε που ήταν 16 ετών έχοντας αποκτήσει μεγάλη εμπειρία με τα μέταλλα και εκπαιδεύτηκε και στις CNC εργαλειομηχανές. Η δουλειά του, του έχει εξασφαλίσει τις γνώσεις αλλά και τα «μέσα» για να κάνει την ζωή που θέλει ταξιδεύοντας σε διάφορες χώρες όπως Σουηδία, Γαλλία, Ισπανία, Ολλανδία, Νορβηγία, και Πορτογαλία από όπου γύρισε αεροπορικώς:

Ήταν το 2016 στο χειρότερο ατύχημα των 1.000.000 χιλιομέτρων όπου σώθηκε εξαιτίας της άμεσης παρέμβασης των περαστικών και της ταχείας επέμβασης του ασθενοφόρου. Άλλη μία φορά έχει κινδυνέψει, στην Γερμανική Autobahn όπου στο CBX1000 καταστράφηκαν τα πάντα εκτός από τον κινητήρα. Το ξανά έφτιαξε από το μηδέν και αργότερα το 2016 όταν κέρδισε το παρατσούκλι «άφθαρτος» είχε να κάνει μόνο με τον ίδιο, το CBX1000 είχε μείνει σχεδόν ανέπαφο. Έχει πάει και στο Isle of Man τρεις φορές, το 1996, 1997 και το 2000, ενώ δεν έχει έρθει στα Βαλκάνια και την Ελλάδα…

Στα χρόνια αυτά δεν έχει κρατήσει το CBX τελείως εργοστασιακό γιατί ευτυχώς για τον ίδιο δεν πάσχει από κάποια ψευτολαγνεία και μπορεί να καταλάβει πως αναρτήσεις και πλαίσιο ήταν επιεικώς απαράδεκτα, ακόμη και για μία μοτοσυκλέτα φτιαγμένη για τα όνειρα όπως το CBX1000. Για αυτό και το πλαίσιο είναι ενός Γερμανού κατασκευαστή ο οποίος ειδικεύεται σε παλαιές μοτοσυκλέτες που γίνονται ανακατασκευή για να κυκλοφορούν και δεν είναι για το σαλόνι. Στην γκάμα του έχει μία σειρά από πλαίσια για παλαιότερα μοντέλα, αλλαγμένα και ενισχυμένα στα σημεία που πρέπει.

1.000.000χμ σε Honda CBX1000
Μια πιο αυθεντική φωτογραφία του Jürgen με την "ασφαλτίλα" του ταξιδιού​​​​​

Από εκεί και πέρα το CBX1000 έχει νέες αναρτήσεις και ρυθμιζόμενο πίσω αμορτισέρ. Ένα ZX-9R έχει γίνει ο δότης για διάφορα ηλεκτρονικά στο CBX, η ανάφλεξη είναι σύγχρονη τελείως και για αυτό έχει βάλει και μπουζί Ιριδίου, νέες και φυσικά σύγχρονες αλλαγές στην κεφαλή, φώτα LED και ορισμένα ακόμη χωρίς ωστόσο να πειράξει ο Jürgen το παραμικρό τόσο στον χρονισμό, όσο και στον κινητήρα από εκεί και κάτω. Οι 105 ονομαστικοί ίπποι δεν του φτάνουν, όπως λέει ο ίδιος, ιδιαίτερα στις χαμηλές στροφές αλλά δεν θέλει να πειράξει τίποτα περισσότερο καθώς είναι βέβαιο πως από εκεί και πέρα ξεκινούν τα μηχανικά προβλήματα τα οποία και φυσικά θέλει να αποφύγει.

Ο Jürgen έχει μία αυθεντικότητα όπως ακριβώς συμβαίνει με όλους αυτούς τους ανθρώπους που ξεκινά από την φιλοσοφία ζωής και δεν αντανακλάται μονάχα στην μοτοσυκλέτα του. Θα φορά τα ίδια δερμάτινα χειμώνα – καλοκαίρι (κυκλοφορεί με το CBX1000 όλους τους μήνες που αν υπάρχουν εδώ λίγοι που αφήνουν τις μοτοσυκλέτες τον χειμώνα, στην Γερμανία είναι πολλοί περισσότεροι) και είναι της άποψης «αν βραχώ θα στεγνώσω». Δερμάτινο καπέλο που το χειμώνα διπλώνει και γίνεται ένα windstopper για το κρύο στο στήθος μέσα από το μπουφάν και μόνιμα ένα αντίσκηνο, δεν ταξιδεύει ποτέ σε ξενοδοχεία. Το διαμέρισμά του είναι γεμάτο από ανταλλακτικά του CBX, καθώς σε τέτοιες μοτοσυκλέτες δεν τα ψάχνεις όταν τα χρειαστείς αλλά τα αγοράζεις όταν τα βρίσκεις. Για αυτό τον λόγο κάτω από το κρεβάτι του έχει μία ολόσωμη εξάτμιση και σε διάφορα ντουλάπια μέσα στο σπίτι θα βρεις τα πάντα για το CBX.

1.000.000χμ σε Honda CBX1000
Το εργοστασιακό οδόμετρο αλλάχτηκε στις 100.000χμ από έναν Γερμανό τεχνίτη που του έδωσε την σημερινή του μορφή...

Την τελευταία φορά που χρειάστηκε κάτι, ήταν σχετικά πρόσφατα όταν χτύπησε ένα ελάφι στην έξοδο μίας στροφής και δυστυχώς το πρώτο πράγμα που πάσχει σε αυτή την μοτοσυκλέτα, είναι και το πρώτο πράγμα που καταλαβαίνει κάποιος αν δεν είναι αυθεντικό και αποτελεί και το πιο όμορφο σημείο της: Οι λαιμοί της εξάτμισης! Δεν χρειάζεται να πέσεις με πολλά, ακόμη και από το σταντ να πέσει αυτή η μοτοσυκλέτα, αμέσως η ζημιά είναι μεγάλη. Ακόμη μία δικαιολογία για όλους εκείνους που δεν θα την φόρτωναν ποτέ με χιλιόμετρα, πόσο μάλλον με ένα εκατομμύριο.

Για ανθρώπους όπως ο Jürgen όμως ανοίγεται η ευκαιρία μίας μεγάλης οικογένειας που εκτείνεται σε Γαλλία και Ολλανδία όπου κατασκευάζουν πλέον μόνοι τους τα ανταλλακτικά, πολλά από αυτά σε CNC με ποιότητα ανώτερη της αρχικής και έτσι είναι δύσκολο να ξεμείνει ποτέ. Παρόλο που το CBX δεν σταματά να κυκλοφορεί, υπάρχουν περίοδοι που το χιόνι είναι περισσότερο από μία λευκή φλούδα στον δρόμο και τότε παίρνει ένα XR250RF που το αποκαλεί «χειμερινή μοτοσυκλέτα» καθώς όχι μόνο δεν διαθέτει αυτοκίνητο αλλά δεν έχει και δίπλωμα αυτοκινήτου. Την ερχόμενη Άνοιξη θα ξανά πάει στην Νορβηγία, δεν δέχεται να έρθει από την εδώ πλευρά του Νότου -κάτι ξέρει- ενώ σε κάθε συνέντευξη δηλώνει εργένης αλλά όχι από άποψη, καθώς καμία γυναίκα δεν έχει βρεθεί τα 60 αυτά χρόνια που να μπορεί να ακολουθήσει τον τρόπο ζωής του και κατά επέκταση καταλαβαίνει και ο ίδιος πως αυτό ήταν μάλλον δύσκολο. Αυτός και το CBX θα επιστρέψουν λοιπόν στο Βόρειο Ακρωτήρι αμέσως μόλις ο καιρός το επιτρέψει, γιατί την πρώτη φορά η ομίχλη δεν τους άφησε να τραβήξουν την φωτογραφία που ήθελαν. Επίσης και εδώ κατανοεί πως οι πιθανότητες να μην τα καταφέρει ούτε την δεύτερη, είναι εξίσου μεγάλες εκεί πάνω…

1.000.000χμ σε Honda CBX1000

Άλλη μία αυθεντική φωτογραφία αναβάτη και μοτοσυκλέτας, όπως συνήθως περνάνε τις ημέρες τους την καλοκαιρινή περίοδο:

1.000.000χμ σε Honda CBX1000

sk_motorium