Την πούλησες, αλλά…
Είναι ακόμα στο όνομά σου; Διάβασε τι πρέπει να κάνεις
Πούλησες την μοτοσυκλέτα σου, αλλά η μεταβίβαση έγινε; Μήπως, αν και πέρασαν χρόνια, είναι ακόμα στο όνομά σου; Αν είναι έτσι, τότε όχι μόνο χρωστάς τα τέλη κυκλοφορίας στην εφορία, αλλά υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να βρεθείς κατηγορούμενος, αν συμβεί οτιδήποτε που να εμπλέκεται η πρώην μοτοσυκλέτα σου, από ατύχημα έως ληστεία…
Μιλάμε λοιπόν για “οχήματα που δεν τελούν υπό την φυσική κατοχή των ιδιοκτητών τους”.
Ο νόμος ορίζει πως υπεύθυνος για την μεταβίβαση είναι ο αγοραστής, που μέσα σε ένα μήνα από την αγορά θα πρέπει να έχει φροντίσει για την ολοκλήρωση της μεταβίβασης. Μετά τον μήνα, είναι παράνομος, και προβλέπονται αντίστοιχα πρόστιμα.
Πρόσφατα, με την διασταύρωση των (ελλιπέστατων και ανακριβών) στοιχείων για τα ανασφάλιστα οχήματα, προέκυψε μία ακόμα υποχρέωση για όσους δεν έχουν την μοτοσυκλέτα στην φυσική κατοχή τους, αυτή της ασφάλισης. Δηλαδή όχι μόνο χρωστάς τα τέλη, αλλά τώρα υποχρεούσαι και να ασφαλίσεις την μοτοσυκλέτα που δεν έχεις πια… Και οι ποινές είναι αφαίρεση διπλώματος, πινακίδας και άδειας, μαζί με πρόστιμο… Και πως θα παραδώσεις πινακίδα και άδεια που δεν έχεις; Μπέρδεμα.
Ευτυχώς, μετά από ενέργειες του Συνηγόρου του Πολίτη, το 2014, βρέθηκε μια νόμιμη διαδικασία για αυτές τις περιπτώσεις. Πρέπει να σημειωθεί πως η Διεύθυνση Τελών της Γ.Γ. Δημοσίων Εσόδων και το Υπουργείο Μεταφορών δεν αποδέχθηκαν τις προτάσεις, και μόνο το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης αντελήφθη το μέγεθος του προβλήματος κι έκανε κάτι γι’ αυτό!
Και σε δικές μας ερωτήσεις προς τις αρχές, όταν ψάχναμε το ζήτημα, η στάνταρ απάντηση ήταν “Δηλώστε το κλεμμένο”, δηλαδή η προτροπή προς τον πολίτη ήταν… να παρανομήσει!
Υπάρχει όμως η εγκύκλιος 71468/14/418894/11.03.2014, που επιτρέπει στον πολίτη να κάνει στην Τροχαία δήλωση για “μη ολοκληρωμένη μεταβίβαση”. Η διαδικασία έχει ως εξής:
Και τι γίνεται με τα τέλη κυκλοφορίας που έχουν βεβαιωθεί στο όνομά σου, αλλά κάποιος άλλος θα έπρεπε τόσα χρόνια να πληρώνει; Σε έναν ιδανικό κόσμο, ο αγοραστής-αλλά-όχι-ακόμα-ιδιοκτήτης, μόλις διαπίστωνε το γεγονός, θα έτρεχε στην εφορία για να πληρώσει όλες τις οφειλές τελών από την στιγμή που αγόρασε την μοτοσυκλέτα (τα τέλη για κάθε χρονιά εις διπλούν, συν ενδεχόμενες προσαυξήσεις…), στο υπουργείο για μεταβίβαση και μετά κατ’ ευθείαν θα έκανε ασφάλεια, στο όνομά του πια. Αλλά αν δεν έχει ενδιαφερθεί ενδεχομένως για χρόνια, τώρα θα ενδιαφερθεί, για χρέη που έχει άλλος στην εφορία, από δική του όμως παράλειψη;
η στάνταρ απάντηση ήταν “Δηλώστε το κλεμμένο”, δηλαδή η προτροπή προς τον πολίτη ήταν… να παρανομήσει!
Ο ιδιοκτήτης έχει δύο δρόμους μπροστά του: Ο πρώτος είναι να απευθυνθεί μέσω δικηγόρου στο δικαστικό τμήμα της εφορίας, και να διεκδικήσει την μη καταβολή των τελών που έχουν βεβαιωθεί στο όνομά του, αποδεικνύοντας προφανώς το πότε έγινε η πώληση, και από πότε είχε υποχρέωση από τον νόμο ο αγοραστής να ολοκληρώσει την μεταβίβαση. Το Υπουργείο Οικονομικών θεωρεί (με εγκύκλιο του 2013) πως για να δεχτεί πως ο ιδιοκτήτης “δεν υπέχει υποχρέωση καταβολής τελών κυκλοφορίας για το χρονικό διάστημα που το όχημα δεν βρίσκεται στην φυσική κατοχή του, πρέπει να διαπιστώνεται το γεγονός που αποκαλείται δια δικαστικής αποφάσεως”.
Βρήκαμε έγγραφο της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων, της 25/6/2015, όπου αναφέρεται και το περί δικαστικής αποφάσεως, αλλά και πως “τα επιβατικά αυτοκίνητα οχήματα που καταχωρούνται στην ως άνω Εθνική Βάση Δεδομένων με «δήλωση μη μεταβίβασης οχήματος» ως «Απολεσθέντα – ανευρεθέντα – κλαπέντα αντικείμενα και αναζητήσεις προσώπων και πραγμάτων» μπορούν να τεθούν σε αναγκαστική ακινησία από τους κατά τα ως άνω ιδιοκτήτες τους, από την ημερομηνία συντέλεσης του συμβάντος όπως αυτή θα προκύπτει από τη σχετική βεβαίωση που θα χορηγείται για το σκοπό αυτό από τις κατά τόπους Αστυνομικές Υπηρεσίες που ασκούν καθήκοντα Τροχαίας, η οποία και θα υποβάλλεται ως υποχρεωτικό δικαιολογητικό στις αρμόδιες φορολογικές αρχές (Δ.Ο.Υ.), από κοινού με την σχετική αίτηση θέσης σε αναγκαστική ακινησία του κατά περίπτωση επιβατικού αυτοκινήτου. Κάθε άλλη αντίθετη με την ως άνω θέση της Διοίκησης, παύει να ισχύει από την έκδοση της παρούσας.”
Στην παραπάνω παράγραφο του εγγράφου οι λέξεις κλειδιά είναι “ από την ημερομηνία συντέλεσης του συμβάντος”. To “συμβάν”, όπως ορίζει ο ΚΟΚ και όπως μας είπαν στην τροχαία, είναι η μη ολοκλήρωση της μεταβίβασης από τον αγοραστή. Αυτή είναι η αξιόποινη πράξη, και ο χρόνος που συντελέστηκε προκύπτει από την δήλωση του ιδιοκτήτη, όπως αποτυπώνεται στην βεβαίωση που σου δίνει η τροχαία, και με την οποία ουσιαστικά θα έπρεπε να θεωρείται το όχημα σε ακινησία “από το συμβάν”, δηλαδή έναν μήνα μετά την πώληση. Αυτό που κάνει η εφορία όμως, είναι να αγνοεί τον ΚΟΚ και τις ευθύνες του αγοραστή όπως ορίζει ο νόμος, και να ακολουθεί την απλή λύση του να εξακολουθεί να ζητάει τα τέλη από τον ιδιοκτήτη, κι όχι από τον αγοραστή που έχει και την ευθύνη.
Ο δεύτερος δρόμος, αν αποτύχει ο πρώτος, είναι η αγωγή του ιδιοκτήτη κατά του αγοραστή. Κι αυτός ο δρόμος έχει έξοδα (περισσότερα) και αμφίβολη κατάληξη. Κι εν τω μεταξύ, ο ιδιοκτήτης θα πρέπει να έχει εξοφλήσει στην εφορία τα τέλη.
Συμπέρασμα; Ου μπλέξεις. Φροντίζετε πάντα να ολοκληρώνονται οι μεταβιβάσεις, κρατάτε αντίγραφα από τα πάντα. Τουλάχιστον υπάρχει μια νόμιμη διαδικασία, αν και δεν ξεκαθαρίζει πλήρως το ζήτημα, αφού τα εμπλεκόμενα υπουργεία έχουν το καθένα άλλη άποψη, δίνοντας την δική τους ερμηνεία, συνεχίζοντας να ταλαιπωρούν τον πολίτη.
Σχετικά έγγραφα:
