Ride That Monkey: Ο γύρος του κόσμου με Honda Monkey – O Andre Sοusa στην Ελλάδα!

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

4/11/2020

Για να γυρνάς τον κόσμο με 125 κυβικά χρειάζεσαι δύο βασικά πράγματα: Εσωτερική γαλήνη για να μην σε φάνε οι σκέψεις σου όταν για παράδειγμα ανεβαίνεις στον Άγιο Αθανάσιο με 1^η έτσι όπως το έχεις φορτώσει… - Τεράστια προσαρμοστικότητα γιατί ο προγραμματισμός είναι δύσκολος.

Ο Andre Sousa, ο νεαρός Πορτογάλος αγωνιζόμενος στο εθνικό του πρωτάθλημα ταχύτητας με αξιώσεις, έχει το πρώτο και στηρίζεται στις μοτοσυκλετιστικές λέσχες κάθε χώρας για το δεύτερο. Βρίσκεται σχεδόν ένα μήνα στην Ελλάδα και το πρώτο πράγμα που τόνισε μόλις συναντηθήκαμε, ήταν για την φιλοξενία και την εγκαρδιότητα που εισέπραξε. Είχε ακούσει για αυτή την περιβόητη ελληνική φιλοξενία αλλά δεν φανταζόταν σε πιο βαθμό μπορεί να έφτανε στην πράξη. Η ΜΟΤΟΕ, μου λέει, έχει βγάλει όλο το πρόγραμμα από το τι θα δω μέχρι το που θα φάω και το που θα κοιμηθώ, που ειλικρινά η Ελλάδα είναι το πιο ξεκούραστο κομμάτι του ταξιδιού μου έως τώρα. Όχι απλά με παρακολουθούν καθημερινά, αλλά προσαρμόζουν και το πρόγραμμά μου.

Ο Andre έκανε μία στάση στα γραφεία του περιοδικού έχοντας επισκεφτεί την Επίδαυρο πιο πριν και ενώ κατέβαινε στην Κρήτη. Τον περίμενε ήδη εισιτήριο για το καράβι, κράτηση κτλ όπως και πλήρες πρόγραμμα για το τι θα δει στην Κρήτη!

Το ταξίδι του λοιπόν φέρνει κοντά και ενώνει τους μοτοσυκλετιστές - τους οργανωμένους μοτοσυκλετιστές - και όπως λέει και ο ίδιος αυτό είναι το πιο σημαντικό από όλα. Διότι όλοι έχουν δει την Ελλάδα, τα αξιοθέατα και τα μνημεία, στην εποχή μας έχουν όλα πολυφωτογραφηθεί αυτό που λείπει από την υπερβολική προβολή της ατομικότητας είναι οι ανθρώπινες ιστορίες και η ανθρώπινη επαφή και το ταξίδι του φίλου μας Πορτογάλου γίνεται με ακριβώς αυτή την παράμετρο!

Δεν επιδιώκει επίσης να κάνει τον ταχύτερο χρόνο, καθώς ένα τέτοιο εγχείρημα είναι πολλαπλάσια ακριβότερο ξεκινώντας από την πιστοποίηση και μετά όλα τα άλλα. Θέλει απλά να είναι ο πρώτος που θα το κάνει με Honda Monkey όμως - κι ενώ έχει ένα χρονικό περιθώριο, δεν τον δεσμεύει και κάτι πάρα πολύ.

Για παράδειγμα στην Ελλάδα έχει μείνει πολύ περισσότερο από το αναμενόμενο εξαιτίας της συνοριακής κατάστασης στο Ιράν από όπου θέλει να συνεχίσει το ταξίδι του. Κι ένας από τους λόγους που έχει εκτιμήσει αφάνταστα όλους όσους έχει συναντήσει εδώ και την ΜΟΤΟΕ όπως μου ανέφερε αρκετές φορές: Είναι γιατί προσαρμόζονται στα μέτρα που παίρνει η πολιτεία ανά την επικράτεια και γνωρίζει την χώρα μας με τον καλύτερο τρόπο!

Ο Andre υποστηρίζεται από την Honda στην Πορτογαλία και έχει την φροντίδα των αντιπροσωπειών της Honda σε όλο τον κόσμο, παρόλο που το μόνο που κάνουν είναι να του λιπαίνουν την αλυσίδα ή την προγραμματισμένη αλλαγή λαδιών. Κι αυτό γιατί τουλάχιστον μέχρι τώρα το Monkey δεν έχει ζητήσει τίποτα! Πέρα από ένα ατύχημα στις Γαλλικές Άλπεις όπου ένα αυτοκίνητο έπεσε επάνω του και τον εγκατέλειψε, διαλύοντας τον πίσω τροχό του Monkey, ο Andre δεν έχει ακόμη αντιμετωπίσει κάποιο μηχανικό πρόβλημα. Πριν φύγει από την Ελλάδα θα επισκεφτεί και την Σαρακάκης ΑΕΒΜΕ ωστόσο έχοντας δει το Monkey από κοντά, στα γραφεία του περιοδικού, δεν θα χρειαστεί τίποτα το ιδιαίτερο…

Το μεγαλύτερο μέρος των εξόδων ο Andre το καλύπτει μόνος του κι έτσι βασίζεται στην φιλοξενία των μοτοσυκλετιστικών ομοσπονδιών των χωρών που επισκέπτεται. Ας το επαναλάβω άλλη μία φορά, γιατί ο ίδιος το είπε πάνω από δέκα, εύχεται να συναντήσει και στο μέλλον αυτά που έζησε εδώ στην Ελλάδα από τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε μέχρι σήμερα από την ΜΟΤΟΕ και τις ελληνικές λέσχες μοτοσυκλέτας ανά την επικράτεια.

Στην δύσκολη εποχή της πανδημίας ο Andre θέλει απλά να επιμηκύνει την παραμονή του σε μία χώρα, όχι να αφήσει την μοτοσυκλέτα σε μία χώρα, να επιστρέψει στην Πορτογαλία και να συνεχίσει το ταξίδι του αργότερα, όταν τα πράγματα θα είναι πιο ευνοϊκά. Όπως λέει χαρακτηριστικά, αυτό είναι σαν να τρέχεις Μαραθώνιο, να αφήνεις τα παπούτσια στο 10^ο χιλιόμετρο, να πηγαίνεις για πίτσες και ύπνο και την επόμενη να γυρίζεις για να συνεχίζεις την κούρσα: «Έχω δει πολλούς να το κάνουν αυτό και είναι άσχημο, αν λες πως κάνεις τον γύρο του κόσμου πρέπει να είσαι στον δρόμο, όχι μπρος πίσω στην χώρα σου».

Υπάρχουν και άσχημες ή άκομψες ιστορίες που έχει να διηγηθεί, ακόμη και εδώ στην Ελλάδα, όπως το ατύχημα στην Γαλλία για παράδειγμα. Αυτά όμως θα τα αφήσει για αργότερα, για το βιβλίο που κάποια στιγμή θα εκδώσει με βάση αυτό το μοναδικό ταξίδι. Τα κοινωνικά δίκτυα άλλωστε δεν ενδείκνυνται για αναλύσεις, μονάχα για άμεση περιγραφή του που βρίσκεται και πώς περνάει.

Στο Monkey έχει κάνει δύο βασικές αλλαγές, έχει προσθέσει κάγκελα για να ξεκουράζει τα πόδια τεντώνοντάς τα χωρίς να προσφέρουν καμία προστασία. Μοιάζουν με τα κάγκελα που θα τοποθετούσε ένας Κινέζος κατασκευαστής αλλά στην περίπτωση του Andre είναι καλή προσθήκη καθώς δεν πρόκειται να πληγώσουν το Monkey σε περίπτωση πτώσης και τον βοηθούν να ξεμουδιάσει. Πίσω έχει βάλει αμορτισέρ από CBF125 γιατί ξεπέρασε το όριο του κατασκευαστή με το βάρος που έχει φορτώσει! Μέχρι στιγμής η μικρή του μοτοσυκλέτα έχει αγόγγυστα υποφέρει όλες τις διαδικασίες που την έχει υποβάλλει, όπως τις ανηφόρες των ελληνικών βουνών που εξαιτίας του μεγάλου βάρους, μερικές φορές αναγκάζεται να πηγαίνει με πρώτη! Αντίστοιχα και ο ίδιος έχει αρχίσει να βολεύεται με τους κραδασμούς και τις δονήσεις του μονοκύλινδρου όταν το ταξιδεύει έτσι φορτωμένο τέρμα γκάζι!

Ο εξοπλισμός του έχει διάφορους χορηγούς, αλλά ένα τέτοιο ταξίδι έχει και τεράστια έξοδα. Έχει υπολογίσει 10 Ευρώ την ημέρα ως μέγιστο έξοδο διατροφής που σε ορισμένες χώρες είναι δύσκολο να το πετύχει, μιας και σπάνια θα μαγειρέψει. Ο χρόνος κυλά γρήγορα πάνω στο Monkey και όχι το αντίθετο… Το ποσό αυτό γίνεται τεράστιο αν το δει κανείς σε χρόνια, όπως υπολογίζει ο Andre πως θα διαρκέσει ο γύρος του κόσμου!

Θα ήθελε να το κάνει σε δύο, αλλά χαριτολογώντας είπε πως άνετα έμενε εδώ σε εμάς ένα χρόνο σερί! Ωστόσο επιλέγει να πάει στην Βουλγαρία και τα υπόλοιπα Βαλκάνια σε λίγες ημέρες από τώρα, μέχρι να ξανά περάσει από την χώρα μας συνεχίζοντας το ταξίδι του για την Ασία!

Πρόσχαρος και εξαιρετικά εύθυμος, πάντα χαμογελαστός και με μία σπιρτάδα να συνεννοηθεί με όλους χωρίς να μιλά την γλώσσα, ο Andre είναι παράδειγμα ταξιδιώτη, όπως είδαμε στην συνάντησή μας.

Τον ξεπροβοδίσαμε με μερικά αναμνηστικά του ΜΟΤΟ, σπρέι αλυσίδας που είναι πάντα πολύτιμο και τον συνοδεύσαμε στο λιμάνι του Πειραιά. Πριν φύγει είπε πως όλοι του δίνουν τσίπουρο και έχει γεμίσει μπουκαλάκια, του είπαμε πως στην Κρήτη θα τον αναγκάζουν να τα πιει κιόλας και δεν δέχονται και όχι…

Χαρακτηριστικό του η... χαίτη μέχρι να του την απαγορεύσουν από τους αγώνες... τώρα την έχει στο κράνος που ταξιδεύει:

https://bit.ly/MOTO_660

Αφιερώματα

Επικαιρότητα

Ένα εκατομμύριο χιλιόμετρα με το εξακύλινδρο Honda CBX1000!

Σαράντα ετών Γιαπωνέζικη στους Γερμανικούς δρόμους

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

27/12/2022

Ο Γερμανός Jürgen Hereth συμπλήρωσε ένα εκατομμύριο χιλιόμετρα στο CBX1000 του 1983 το οποίο έχει στην κατοχή του από το 1986 και αποτελεί το κατεξοχήν όχημά του συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλο με κάθε τρόπο, συμπεριλαμβανομένων των συγκυριών: Έχουν τώρα μαζί γενέθλια, εκείνος κλείνει σε λίγες μέρες τα 60 και η μοτοσυκλέτα συμπληρώνει τα 40, οπότε μαζί στρογγυλοποιούν το νούμερο στα 100, που με πολλά ακόμη μηδενικά μας κάνουν τα χιλιόμετρα που έχουν διανύσει σε όλη την Ευρώπη καθώς όσα ταξίδια έχει κάνει ο Jürgen, είναι με την εξακύλινδρη CBX.

Πρόκειται για μία ιστορία που αποτελεί το cover-story του Γερμανικού περιοδικού MOTORRAD CLassic, μία έκδοση με πάρα πολλούς αναγνώστες για τους μοτοσυκλετιστές και φίλους της ανάγνωσης, όπως άλλωστε είναι στο σύνολό τους οι Γερμανόφωνοι. Στο πλούσιο κείμενο που έχουν οι Γερμανοί συνάδελφοι ξεδιπλώνεται η ιστορία του Jürgen και του CBX με όλα τα καλά αλλά και τα στραβά της που για ένα εκατομμύριο χιλιόμετρα δεν είναι πολλά, δεν είναι όμως και αμελητέα.

Γεννημένος το 1963 στο Stein στα περίχωρα της Νυρεμβέργης, ο Jürgen μπήκε στον κόσμο των δύο τροχών με τα μοτοποδήλατα, όπως είναι η σειρά για πλήθος Γερμανών ακόμη και σήμερα εξαιτίας του ξεκάθαρου νομικού πλαισίου για τους δεκαεξάχρονους αλλά και της οδικής εκπαίδευσης που λαμβάνουν. Από εκεί μεταπήδησε σε Hercules K50 RL κι έπειτα με την σειρά σε Honda CB 400 NC, CB 750 K2 και MTX 200 R. Είχε ξεκινήσει ήδη να κάνει όνειρα για ένα Honda CBX 1000 Pro-Link, την εξακύλινδρη μοτοσυκλέτα της εποχής εκείνης που ακόμη και τώρα και περισσότερο τότε, ενέπνεε τα όνειρα του κόσμου. Τελικά τα Χριστούγεννα του 1986 κατάφερε να κάνει μία δική του, ακριβώς όπως την ήθελε με το φαίρινγκ για τα ταξίδια που ονειρευόταν.

1.000.000χμ σε Honda CBX1000 — Μαζί με τον ήχο, το πιο χαρακτηριστικό σημείο αυτής της μοτοσυκλέτας!

Ήταν ελαφρώς μεταχειρισμένη με 6.000 χιλιόμετρα και από εκείνη την ημέρα δεν θα έβλεπε ποτέ ξανά το συνεργείο. Ο Jürgen είναι ξεκάθαρος, δεν είχε κανένα σκοπό να την κρατήσει για το υπόλοιπο της ζωής του, δεν σκεφτόταν με αυτό τον τρόπο όπως συχνά βλέπουμε ορισμένους να εκφράζονται για την μοτοσυκλέτα των ονείρων τους: «αυτή να καταφέρω να πάρω και δεν θα φύγει από πάνω μου». Ο Jürgen δεν σκεφτόταν επίσης την εμπορική αξία της μοτοσυκλέτας αυτής και τις στερήσεις που έκανε για να την αποκτήσει. Διότι δυστυχώς το έχουμε δει και αυτό, να αποκτά κάποιος την μοτοσυκλέτα που ονειρευόταν αλλά να την τοποθετεί σε ένα σταντ και απλά να την κοιτά όσο περνούν τα χρόνια. Γνωστός σε μοτοσυκλετιστικές λέσχες της Γερμανίας με διάφορα ψευδώνυμα, ένα από αυτά ήταν ο «Άη Βασίλης» γιατί τέτοιες μέρες ντύνεται πάντα στα κόκκινα και ηγείται των υπολοίπων μελών μοιράζοντας δώρα. Το "χιλιομετροφάγος" είναι ένα άλλο παρατσούκλι με το οποίο είναι γνωστός, όπως και το "άφθαρτος" το οποίο το κέρδισε με άσχημο τρόπο.

Κάθε χρόνο κάνει κατά μέσο όρο 40.000 χιλιόμετρα και καταναλώνει 4 ζευγάρια ελαστικά, στην Γερμανία τα αλλάζουν και στο όριο που πρέπει, ενώ η μέγιστη κατανάλωση φτάνει τα 7 λίτρα που δεν είναι πολύ για μία τέτοια μοτοσυκλέτα. Ο Jürgen φτιάχνει τα πάντα μόνος του στην μοτοσυκλέτα χωρίς να είναι μηχανικός μοτοσυκλετών, δουλεύει όμως στην MAN από τότε που ήταν 16 ετών έχοντας αποκτήσει μεγάλη εμπειρία με τα μέταλλα και εκπαιδεύτηκε και στις CNC εργαλειομηχανές. Η δουλειά του, του έχει εξασφαλίσει τις γνώσεις αλλά και τα «μέσα» για να κάνει την ζωή που θέλει ταξιδεύοντας σε διάφορες χώρες όπως Σουηδία, Γαλλία, Ισπανία, Ολλανδία, Νορβηγία, και Πορτογαλία από όπου γύρισε αεροπορικώς:

Ήταν το 2016 στο χειρότερο ατύχημα των 1.000.000 χιλιομέτρων όπου σώθηκε εξαιτίας της άμεσης παρέμβασης των περαστικών και της ταχείας επέμβασης του ασθενοφόρου. Άλλη μία φορά έχει κινδυνέψει, στην Γερμανική Autobahn όπου στο CBX1000 καταστράφηκαν τα πάντα εκτός από τον κινητήρα. Το ξανά έφτιαξε από το μηδέν και αργότερα το 2016 όταν κέρδισε το παρατσούκλι «άφθαρτος» είχε να κάνει μόνο με τον ίδιο, το CBX1000 είχε μείνει σχεδόν ανέπαφο. Έχει πάει και στο Isle of Man τρεις φορές, το 1996, 1997 και το 2000, ενώ δεν έχει έρθει στα Βαλκάνια και την Ελλάδα…

Στα χρόνια αυτά δεν έχει κρατήσει το CBX τελείως εργοστασιακό γιατί ευτυχώς για τον ίδιο δεν πάσχει από κάποια ψευτολαγνεία και μπορεί να καταλάβει πως αναρτήσεις και πλαίσιο ήταν επιεικώς απαράδεκτα, ακόμη και για μία μοτοσυκλέτα φτιαγμένη για τα όνειρα όπως το CBX1000. Για αυτό και το πλαίσιο είναι ενός Γερμανού κατασκευαστή ο οποίος ειδικεύεται σε παλαιές μοτοσυκλέτες που γίνονται ανακατασκευή για να κυκλοφορούν και δεν είναι για το σαλόνι. Στην γκάμα του έχει μία σειρά από πλαίσια για παλαιότερα μοντέλα, αλλαγμένα και ενισχυμένα στα σημεία που πρέπει.

Από εκεί και πέρα το CBX1000 έχει νέες αναρτήσεις και ρυθμιζόμενο πίσω αμορτισέρ. Ένα ZX-9R έχει γίνει ο δότης για διάφορα ηλεκτρονικά στο CBX, η ανάφλεξη είναι σύγχρονη τελείως και για αυτό έχει βάλει και μπουζί Ιριδίου, νέες και φυσικά σύγχρονες αλλαγές στην κεφαλή, φώτα LED και ορισμένα ακόμη χωρίς ωστόσο να πειράξει ο Jürgen το παραμικρό τόσο στον χρονισμό, όσο και στον κινητήρα από εκεί και κάτω. Οι 105 ονομαστικοί ίπποι δεν του φτάνουν, όπως λέει ο ίδιος, ιδιαίτερα στις χαμηλές στροφές αλλά δεν θέλει να πειράξει τίποτα περισσότερο καθώς είναι βέβαιο πως από εκεί και πέρα ξεκινούν τα μηχανικά προβλήματα τα οποία και φυσικά θέλει να αποφύγει.

Ο Jürgen έχει μία αυθεντικότητα όπως ακριβώς συμβαίνει με όλους αυτούς τους ανθρώπους που ξεκινά από την φιλοσοφία ζωής και δεν αντανακλάται μονάχα στην μοτοσυκλέτα του. Θα φορά τα ίδια δερμάτινα χειμώνα – καλοκαίρι (κυκλοφορεί με το CBX1000 όλους τους μήνες που αν υπάρχουν εδώ λίγοι που αφήνουν τις μοτοσυκλέτες τον χειμώνα, στην Γερμανία είναι πολλοί περισσότεροι) και είναι της άποψης «αν βραχώ θα στεγνώσω». Δερμάτινο καπέλο που το χειμώνα διπλώνει και γίνεται ένα windstopper για το κρύο στο στήθος μέσα από το μπουφάν και μόνιμα ένα αντίσκηνο, δεν ταξιδεύει ποτέ σε ξενοδοχεία. Το διαμέρισμά του είναι γεμάτο από ανταλλακτικά του CBX, καθώς σε τέτοιες μοτοσυκλέτες δεν τα ψάχνεις όταν τα χρειαστείς αλλά τα αγοράζεις όταν τα βρίσκεις. Για αυτό τον λόγο κάτω από το κρεβάτι του έχει μία ολόσωμη εξάτμιση και σε διάφορα ντουλάπια μέσα στο σπίτι θα βρεις τα πάντα για το CBX.

Την τελευταία φορά που χρειάστηκε κάτι, ήταν σχετικά πρόσφατα όταν χτύπησε ένα ελάφι στην έξοδο μίας στροφής και δυστυχώς το πρώτο πράγμα που πάσχει σε αυτή την μοτοσυκλέτα, είναι και το πρώτο πράγμα που καταλαβαίνει κάποιος αν δεν είναι αυθεντικό και αποτελεί και το πιο όμορφο σημείο της: Οι λαιμοί της εξάτμισης! Δεν χρειάζεται να πέσεις με πολλά, ακόμη και από το σταντ να πέσει αυτή η μοτοσυκλέτα, αμέσως η ζημιά είναι μεγάλη. Ακόμη μία δικαιολογία για όλους εκείνους που δεν θα την φόρτωναν ποτέ με χιλιόμετρα, πόσο μάλλον με ένα εκατομμύριο.

Για ανθρώπους όπως ο Jürgen όμως ανοίγεται η ευκαιρία μίας μεγάλης οικογένειας που εκτείνεται σε Γαλλία και Ολλανδία όπου κατασκευάζουν πλέον μόνοι τους τα ανταλλακτικά, πολλά από αυτά σε CNC με ποιότητα ανώτερη της αρχικής και έτσι είναι δύσκολο να ξεμείνει ποτέ. Παρόλο που το CBX δεν σταματά να κυκλοφορεί, υπάρχουν περίοδοι που το χιόνι είναι περισσότερο από μία λευκή φλούδα στον δρόμο και τότε παίρνει ένα XR250RF που το αποκαλεί «χειμερινή μοτοσυκλέτα» καθώς όχι μόνο δεν διαθέτει αυτοκίνητο αλλά δεν έχει και δίπλωμα αυτοκινήτου. Την ερχόμενη Άνοιξη θα ξανά πάει στην Νορβηγία, δεν δέχεται να έρθει από την εδώ πλευρά του Νότου -κάτι ξέρει- ενώ σε κάθε συνέντευξη δηλώνει εργένης αλλά όχι από άποψη, καθώς καμία γυναίκα δεν έχει βρεθεί τα 60 αυτά χρόνια που να μπορεί να ακολουθήσει τον τρόπο ζωής του και κατά επέκταση καταλαβαίνει και ο ίδιος πως αυτό ήταν μάλλον δύσκολο. Αυτός και το CBX θα επιστρέψουν λοιπόν στο Βόρειο Ακρωτήρι αμέσως μόλις ο καιρός το επιτρέψει, γιατί την πρώτη φορά η ομίχλη δεν τους άφησε να τραβήξουν την φωτογραφία που ήθελαν. Επίσης και εδώ κατανοεί πως οι πιθανότητες να μην τα καταφέρει ούτε την δεύτερη, είναι εξίσου μεγάλες εκεί πάνω…